ژیلا شریعت پناهی، قرآن‌پژوه، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، در نقد یادداشت «اسلام و جواز آمیزش با زنان شوهردار؟!» نوشت:

«۱- این آیه شریفه (وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَكَتْ أیمانُکُم) در دنباله‌ی آیه قبل است که از ازدواج دائم سخن می‌گوید و در هیج جای قرآن کریم، سخنی از صیغه وجود ندارد.

۲- از آنجایی‌که ازدواج با زن غیر مومن به یکی از ادیان الهی، حرام است، در آیه ۱۲ از سوره شریفه ممتحنه در مورد زنانی است که می‌خواهند به دین اسلام ایمان آورند و از میان مشرکان یا کافران به مسلمانان پناهنده شده‌اند.

۳- در زمان قدیم و حتی جدید گرفتن اسیر معمول بوده و در آیه چهارم از سوره شریفه‌ی محمد، می‌فرماید که پس از پایان جنگ، تمام اسیران با باید بدون قید و شرط آزاد شوند و یا با گرفتن فدیه (غرامت) آزاد شوند. بنابراین لفظ ما ملکت ایمانکم (چون ماضی است)، فقط مربوط به کنیزان قبل از نزول این آیات را شامل می‌شود و لاغیر. لازم به توضیح است که دزدیدن انسانها و برده کردن آنها از همان زمان به وسیله پیامبر گرامی اسلام ممنوع اعلام شده بود.

حال اگر زنی که اسیر شده بود، کسی را برای تامین فدیه و آزاد کردن خود نداشت، یا طبق یک قرارداد مکاتبه کار میکرد و خود را بازخرید میکرد یا به اختیار خود مسلمان می شد و اگر می خواست با اختیار خود، پس از گذراندن دوران عده طلاق (سه ماه و ده روز) به عقد ازدواج دائم کسی که خواستگارش بود در می‌آمد.»

انتهای پیام