به گزارش "ورزش سه"، فقط ۹ هفته دیگر از بیست و سومین دوره رقابت‌های لیگ برتر باقی مانده است و تیم‌های استقلال پرسپولیس و سپاهان برای کسب عنوان قهرمانی سخت تلاش می‌کنند که البته تراکتور هم با توجه به یک بازی معوقه، شانس بسیار بالایی برای قرار گرفتن در مربع قهرمانی دارد و در صورت پیروزی در دیدار پیش رو، می‌تواند خود را به عنوان یکی از شانس‌های قهرمانی ثابت کند.

در حال حاضر استقلال صدرنشین لیگ برتر و مدعی اصلی کسب عنوان قهرمانی محسوب می‌شود. اتفاقی که برخلاف پیش‌بینی‌ها و انتظارات جامعه فوتبال رخ داد و در شرایطی که تصور نمی‌شد جواد نکونام بتواند در پایان هفته بیست و یکم لیگ برتر تیمش را با سه امتیاز فاصله نسبت به رده دوم در صدر جدول نگه دارد، اما اینگونه شد تا آبی پوشان با وجود تجربه یک فصل بسیار پرحاشیه و پرخبر، فعلا مدعی جدی کسب عنوان قهرمانی باشند.

البته که نمی‌توان اتفاقاتی که برای سپاهان در هفته‌های پایانی نیم فصل نخست رخ داد را در این صدرنشینی بی‌تاثیر دانست. جایی که ابتدا از این تیم چهار امتیاز کسر شد و با رای کمیته استیناف این چهار امتیاز به زردپوشان و گردانده شد اما در ادامه اتفاقاتی به وقع پیوست که به نظر دوباره امتیازات برگردانده از این تیم کسر شود!

نکونام که فصل را با مدیریت حجت کریمی آغاز کرد، در ادامه شاهد حضور علی خطیر روی صندلی ریاست باشگاه بود. جایی که این دو نفر در تمام ماه‌های گذشته در جنگ فرسایشی با یکدیگر بوده و این تنش‌ها به موضوعی خسته کننده برای هر دو طرف و هواداران استقلال تبدیل شده است. با این حال، با وجود صدرنشینی در هفته‌های اخیر موضوعی که باعث شده تا نکونام مورد انتقاد  قرار بگیرد، نوع بازی او و سبکی است که آبی‌ها در زمین مسابقه پیاده کرده اند. سیستمی بر پایه فوتبال تدافعی با دادن کمترین موقعیت ممکن به حریف و استفاده حداکثری از فرصت‌های پیش آمده در تیم خودی.

استقلال پیش از برگزاری دربی با سه امتیاز اختلاف نسبت به پرسپولیس در صدر جدول بود و می‌توانست با کسب یک مساوی نیز این فاصله را حفظ کرده و سال را با صدرنشینی به پایان برساند بنابراین انجام بازی با تمرکز روی کارهای دفاعی مقابل پرسپولیس پرمهره قابل پذیرش و منطقی بود. اما انتقادات اخیر از این روش، بیشتر در بازی با هوادار افزایش یافت چرا که هم هواداران استقلال و هم جامعه فوتبال انتظار نداشتند در دیداری که به نوعی یک مسابقه خانگی برای استقلال محسوب می‌شد، تیم نکونام در تمام طول بازی نیز با همان شیوه دفاعی به دفاع از گلی که در ثانیه ۴۳ به ثمر رسانده بود، بپردازد.

البته در این میان نیز عده‌ای از کارشناسان هستند که مدافع سبک دفاعی تیم نکونام بوده و اعتقاد دارند که در فوتبال ایران به بازی زیبا امتیازی داده نمی‌شود و ملاک و معیار سنجش عملکرد یک مربی، به رتبه و جایگاه تیم او در پایان فصل برمیگردد. پس نکونام می‌تواند به هر شیوه‌ای که تا کنون تیم او را در صدر جدول نگه داشته، ادامه داده و به مصاف رقبا برود. البته اگر جنگ‌های بیرون از زمین را هم جزئی از استراتژی کلی نکونام تلقی کنیم، آنجا این سبک کاری به شدت مورد انتقاد است: از  تنش طولانی با مدیریت گرفته تا جنگ‌های رسانه‌ای و تقابل با نیمکت تیم‌های حریف.

خود نکو هم ادعایی درباره بازی زیبا ندارد. در موقعیت مشابه یک مثال تاریخی و جالب وجود دارد: آرتور جورج سرمربی مطرح و پرتغالی که با ارائه فوتبالی مبتنی بر عملکرد دفاعی و استفاده حداکثری از موقعیت ها، به موفقیت دست پیدا می کرد ولی این روش با وجود موفقت در کسب نتیجه در ادامه منجر به قطعی همکاری او با باشگاه ها و تیم های ملی تحت هدایتش می شد.

او با پورتو، پاریس ، الهلال و زسکا مسکو در لیگ های پرتغال، فرانسه، عربستان و روسیه عناوین مختلف قهرمانی را کسب کرد و در دو دوره نیز هدایت تیم ملی پرتغال را بر عهده داشت. آرتور روی نیمکت تیم‌های ملی سوئیس و کامرون نیز نشسته بود و در دوره‌ای کاندیدای جدی انتخاب به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران هم بود و حتی برخی از رسانه ها از قطعی شدن حضور او در تهران خبر داده بودند،. با این حال، سبک بازی آرتور جورج که عملاً بر پایه بازی های تدافعی بود، سبب می شد تا با وجود کسب نتایج مثبت و قهرمانی، برخی از هواداران تیم‌های تحت هدایت او، از این سبک بازی رضایت نداشته باشند. این سرمربی کهنه کار در تیم‌هایش عملاً با سیستم‌های مبتنی بر چهار دفاعه به میدان می‌رفت و حتی در آخرین تجربه مربیگری خود در تیم مولودیه الجزایر با سیستم 451 به بازی می‌پرداخت که همین موضوع نیز  باعث جدایی زود هنگام او از این باشگاه شد.

جورج که در دوره کمیته انتقالی و پیش از انتخاب علی دایی تا آستانه هدایت تیم ملی هم پیش رفته بود، در نهایت با مسئولین وقت به توافق نرسید. با این حال او در ادامه روی نیمکت تیم‌هایی مانند النصر امارات و سرتیل لوئیست تانوس فرانسه نشست که در آن دوره در لیگ دست دوم فرانسه حضور داشت. جایی که تیم او در ۲۸ دیدار فقط موفق به زدن ۲۸ گل شد و طبیعی بود که مدیران این باشگاه به همکاری خود با سرمربی کهنه کار پرتغالی پایان دهند. مربی که با سبیل‌ پرپشت خود به چهره شناخته شده در فوتبال جهان تبدیل شده بود و رویارویی دائمی منتقدان در مطبوعات سرانجام نفس او را در کار می‌گرفت.

در سال 1403، مهمترین رقابت ورزشی، ۹ هفته باقیمانده لیگی است که جواد نکونام رتبه نخست آن را در اختیار دارد. بی‌شک نکونام تا به اینجایی فصل فراتر از انتظارات ظاهر شده و بسیار بعید به نظر می‌رسد که او فصل بعد روی نیمکت استقلال حضور نداشته باشد و شاید او با اضافه کردن چهره‌های جدید به تیم و استفاده از بازیکنان خلاق‌تر، راه و روش متفاو‌ت‌تری را در پیش بگیرد.

اما نکته هم همین نه هفته است. جایی که دکترین نکو در بالاترین سطح فوتبال ایران به بوته آزمایش گذاشته می‌شود. شاید او در هفته‌های باقی مانده از لیگ برتر با کسب امتیازات لازم به یک قهرمانی تاریخی دست یابد، شاید هم نه، این بازی متراکم دفاعی در جایی به بن‌بست بخورد؛ آن‌وقت است که تردیدها به سوی کاپیتان سابق تیم ملی هجوم خواهند آورد... البته در اردوی استقلال مثلی هست که دهان به دهان می‌چرخد: هیچوقت نکو را دست‌کم نگیر.

شما در این باره چه فکر می‌کنید؟ آیا استقلال بالاترین بخت را برای کسب عنوان قهرمانی دارد؟