آنتونی جاشوا با ضربه مشت سنگین خود به امیدهای فرانسیس انگانو، تازه‌وارد عرصه سنگین وزن بوکس در عربستان سعودی پایان داد.

این بوکسور بریتانیایی بعد از غافلگیر کردن قهرمان سابق یواف‌سی با سه بار ناک‌داون کردن او نشان داد که آمادگی لازم برای کسب سومین عنوان قهرمان جهان را دارد.

انگانو پس از اینکه در جریان مبارزه با تایسون فیوری در دسامبر گذشته یک بار او را به زمین انداخته بود، به عنوان یک تهدید نوظهور جدید در عرصه بوکس ظاهر شد. اما او در حد و اندازه های بوکسور بریتانیایی نبود، کسی که با این برد قاطع و ترسناک، مقداری از فاکتور ترسناک بودن گذشته اش را بازیافت.

نحوه پایان این مبارزه، ما را به یاد برخی از بی رحمانه ترین ناک‌اوت های این ورزش می اندازد. این ها انتخاب های ما از بهترین و هیجان انگیزترین ناک اوت های تاریخ بوکس هستند که به ترتیب زیبایی و جذابیت رتبه بندی شده اند.

۵- جورج فورمن – مایکل مورر

مورر، فرصت مبارزه با لنوکس لوئیس را برای قهرمانی یکپارچه سنگین وزن جهان رد کرده بود. او گفت که این عناوین برای او چندان جالب نیستند، اما به احتمال زیاد او اصلاً علاقه ای به مبارزه با لنوکس در دوران اوجش نداشت.

اما این تصمیم مورر را نجات نداد. جورج بزرگ در حال بازگشت از دوران بازنشستگی تقریباً ده ساله خود بود و چنان برای جبران شکست تحقیر آمیز خود در مبارزه غرش در جنگل در زئیر با محمد علی در دو دهه قبل مصمم بود که شرتی مشابه شرتی که کلی آن شب پوشیده بود را به پا داشت. مورر که ۱۹ سال جوان تر بود در راندهای اول همواره به سمت جلو حرکت می کرد.

در راند دهم، مورر که از تلاش برای تمام کردن کار فورمن خسته شده بود، به دنبال ناک اوت کردن حریفش رفت و ناگهان، سبک مبارزه ای چسبیدن به طناب از نو نوشته شد. او درست به استقبال مشت راست سهمگین فورمن رفت و به زمین افتاد. تلاش‌های او برای شکست دادن شمارش معکوس ناکام ماند. به این ترتیب، فورمن در سن ۴۵ سال و ۳۶۰ روز به مسن ترین بوکسور سنگین وزنی که قهرمان جهان می شود تبدیل شد.

۴- جورج فورمن – جو فریزر

کینگستون، جامائیکا – ۲۲ ژانویه ۱۹۷۳

فریزر، جنگجوی نهایی، عنوان های سنگین وزن جهان WBA و WBC که به خاطر نرفتن به سربازی و شرکت نکردن در جنگ ویتنام از محمد علی گرفته شده بود را با ناک اوت جیمی الیس مورد احترام همگان، به دست آورده بود.

طبق معمول، فریزر بدون تردید پذیرفت که با فورمن شکست‌ناپذیر مبارزه کند. شجاعت او قابل تردید نبود اما قضاوتش نه. فریزر در دو راند اول با ضربات سنگین فورمن شش بار به روی زمین افتاد.

جیل گلنسی، گزارشگر مشهور تلویزیون آمریکا در گزارشی مشهور بارها تکرار کرد: «فریزر می افتد، فریزر می افتد، فریزر می افتد…». وقت زیادی وجود نداشت که چیز بیشتری گفته شود.

پس از افتادن برای چهارمین بار در شروع راند دوم، فورمن بر سر تیم فریزر فریاد زد: «اگر این مبارزه را متوقف نکنید، این مرد را می کشم». وقتی ضربه مشت سنگین دیگری از فورمن، اسموکینگ جو را برای ششمین بار و بار آخر به زمین انداخت، داور این کار انسان دوستانه را به جای تیم مربیان فریزر انجام داد و پایان مسابقه را اعلام کرد.

۳- کاسیوس کلی – سانی لیستون

۲۵ فوریه ۱۹۶۴ – میامی بیچ

یکی از مهم ترین توقف های مسابقه توسط داور در تاریخ بوکس حتی نیازی به یک مشت نهایی سهمگین از کلی جوان که در آن زمان تنها با نام لویی وایل لیپ یا لب و دهان لویی وایل شناخته می شد، نیاز نداشت. کاسیون که پیش از مسابقه دوم با لیستون نام خود را به علی تغییر داد، در آن زمان در مقابل ترسناک ترین چهره بوکس عصر خود قرار گرفته و شرط بندی ها ۸ به ۱ به ضرر او بود. حریف او سانی لیستونی بود که به تازگی فلوید پترسون را در راند اول ناک اوت کرده بود تا به قهرمان سنگین وزن جهان تبدیل شود. به هنری کوپر به عنوان قهرمان بوکس بریتانیا پیشنهاد داده شد که با لیستون مبارزه کند اما مدیر برنامه های او، جیم ویکس، گفته بود: «ما حتی نمی خواهیم در انتهای یک کوچه با لیستون روبرو شویم». کلی در ساعت ۳ صبح روزی که قرارداد مبارزه با لیستون را بست با ماشین به خیابانی در دنور رفت که خانه لیستون در آن واقع بود و با فریاد «از اونجا بیا بیرون خرس بزرگ زشت»، او را از خواب بیدار کرد.

دست انداختن لیستون ادامه پیدا کرد وقتی کلی اعلام کرد که بعد از شکست دادن این خرس او را به باغ وحش اهدا خواهد کرد. لیستون از لحاظ فیزیکی بسیار قوی و غیرقابل مقایسه بود اما هوش لازم برای این پسربچه دیوانه را نداشت.

کلی اعتراف کرد که قبل از مبارزه با لیستون احساس ترس می کرد اما هنگامی که از اولین مشت سهمگین رقیب جان سالم به در برد، بر ترس خود غلبه کرد. در مقابل، هرچه بیشتر می‌گذشت، لیستون به طور فزاینده‌ای در خواندن شوخی هی معروف کلی ناتوان بود، چه برسد به مقابله در برابر سرعت برق‌آسای دست و پای او به عنوان یک مبارز سنگین وزن.

کلی، اولین پیش‌بینی معروف خود را انجام داد: « خرس در راند هشتم ناک اوت می شود.» اما محاسبات کلی کمی اشتباه بود و لیستون در پایان راند ششم در استراحت بین دو راند از ادامه مسابقه کنار کشید و دیگر به رینگ بازنگشت.

۲- مایک تایسون – مایکل اسپینکس

آتلانتیک سیتی – ۲۷ ژوئن ۱۹۸۸

قدرت مشت تایسون، که به باور بسیاری قدرتمندترین مشت های دنیای بوکس در تمام دوران بود، باعث سوپرشارژ جوان ترین قهرمان تاریخ بوکس سنگین وزن شده بود. اسپینکس نیز بدون شکست بود و چندین عنوان در اختیار داشته و به عنوان قهرمان مردم شناخته می شد، تا اینکه مایک آهنین جوان نه تنها رقیبانش را وحشت زده کرد بلکه جامعه ای که از لحاز مردم آمریکا جامعه ای متمدن بود را نیز در وحشت فرو برد.

دونالد ترامپ توافق بر سر تقسیم درآمد این مبارزه را انجام داد و در نهایت ۲۲ میلیون دلار برای تایسون و ۱۳.۵ میلیون دلار هم برای اسپینکس کنار گذاشته شد تا این مسابقه در کازینو آتلانتیک سیتی متعلق به ترامپ برگزار شود، مبارزه ای که در نهایت با ۷۰ میلیون دلار به پردرآمدترین مسابقه بوکس تاریخ تا آن زمان تبدیل شد.

برخی از افراد نزدیک به تیم اسپینکس مدعی شده بودند که می توانستند ترس را در او در هنگام ورود به رینگ حس کنند. در حالی که تایسون نیازی به تهییج و انگیزی بیشتری برای این مبارزه نداشت، شروع با تاخیر مبارزه به خاطر بازی های ذهنی قبل از مسابقه از طریق چک کردن دستکش هایش او را عصبانی کرد. او با اولین صدای زنگ، به شکل یک جهش از روی صندلی اش بلند شد و با یک آپارکات چپ و ضربه راست ویرانگری به بدن، حریف را به زمین دوخت. اسپینکس بعد از شنیدن عدد چهار داور از زمین بلند شد. تنها ضربه مشت معنادار او توسط تایسون جا خالی داده شد و او بار دیگر اسپینکس را با ترکیبی از مشت های راست و چپ خود به سرش به زمین انداخت. اسپینکس دیگر بلند نشد و مبارزه تنها پس از ۹۱ ثانیه به پایان رسید. اسپینکس بعدها اعتراف کرد که از تایسون می ترسیده است. او در این ترس هرگز تنها نبود.

۱- محمد علی- جورج فورمن

کینشازا، زئیر- ۳۰ اکتبر ۱۹۷۴

دان کینگ، پروموتر معروف اصطلاح Rumble In The Jungle یا غرش در جنگل را به یک نام مشهور تبدیل کرد. دو مرد مشهور آن زمان دنیای بوکس می بایست ۵ هفته دیگر در آفریقا می ماندند، زیرا فورمن در نتیجه یک درگیری دچار زخمی بالای چشمش شده بود. در تمام این مدت، مردم محلی به درام زدن و هیاهو کردن ادامه می دادند. حامیان پرسروصدای علی به ورزشگاهی کوچک و تنگ آمدند تا در آن شب مبارزه بوکسور محبوبشان را تماشا کنند. علی با طعنه های شاعرانه اش نسبت به فورمن آن ها را سرگرم نگه داشته بود اما بزرگ ترین بوکسور که در حال پیر شدن بود، در شرط بندی ها نسبت به بیگ جورج شکست ناپذیر ۴ به ۱ عقب بود.

علی مدت کوتاهی قبل از زنگ راند اول به مربی اش آنجلو داندی اطمینان داد که رازی دارد اما این راز چیزی جز ماموریتی انتحاری برای متوقف کردن جورج فورمن غیرقابل توقف نبود. اینجاست که تکنیک چسبیدن و لم دادن روی طناب شروع شد. علی اکثر زمان هفت راند اول را به طناب دور رینگ تکیه داده بود، و فورمن را به مشت زدن به خود دعوت می کرد در حالی که گهگاهی با ضربات سریع و کم قدرت به صورت فورمن او را آزار می داد. بیگ جورج همزمان خسته و درمانده و البته از استقامت کلی حیرت زده و گیج شده بود.

هنگامی که او در شروع راند هشتم برای یک حمله دیگر به کلی آماده می شد، محمد علی کلی یکی از سخت ترین ضربات بوکس تمام دوران را به گوش او رساند: «این همه چیزی است که در چنته داری، جورج؟». سپس ضربه ای با مشت راست به بدن فورمن وارد کرد که او را به کف رینگ دوخت. جایی که ماند.

بزرگ ترین بوکسور تاریخ بوکس یک بار دیگر قهرمان جهان شده بود. پربیننده ترین برنامه پخش تلویزیونی با بیش از یک میلیارد بیننده در سراسر جهان اتفاق افتاد. مستندی از این مسابقه به نام When We Were Kings ساخته شد که برنده جایزه اسکار شد.