ماشین‌های فرمول یک شاهکارهای مهندسی هستند که برای رسیدن به سرعت خارق‌العاده ۲۲۵ مایل بر ساعت (۳۶۲ کیلومتر بر ساعت) و حداکثر قدرت ۹۲۵ اسب بخار طراحی شده‌اند.

رانندگان در سطوح حیرت‌انگیزی از نیروی گرانش قرار می‌گیرند و می‌بایست برنامه‌های آموزشی سختی را پشت سر بگذارند تا خود را برای مقابله با نیروهایی که در مسیر مسابقه با آنها روبه‌رو می‌شوند آماده کنند.

اما رانندگی با این سرعت می‌تواند خطرات خود را به همراه داشته باشد. طی سال‌ها رانندگان فرمول یک زیادی در مسابقات جان باخته‌اند. اما امروز ماشین‌های فرمول یک طراحی ویژه‌ای برای محافظت از رانندگان دارند.

راننده در نوعی صندوق امن یا محفظه نجات می‌نشیند که از الیاف کربن ساخته شده است. ساختار این محفظه کربنی هنگام تصادف، تغییر فرم داده، ضربه و فشار را جذب می‌کند و اگر خودرو آتش بگیرد سیستم اطفا حریق آن فعال می‌شود.

همچنین میله‌های سیستم «هالو» در بالای کاپوت از قابی تیتانیومی ساخته می‌شوند تا از برخورد اجسام بزرگ به راننده فرمول یک جلوگیری کنند.

راننده‌ها همچنین مجهز به محافظ HANS برای محافظت از سر و گردن هستند که کلاه ایمنی راننده را با دو بند ارتجاعی به شانه‌بند او متصل کرده و به جلوگیری از صدمات شدید در تصادف کمک می‌کند.

در همین حال این خودروها با یک موتور ۱.۶ لیتری V6 کار می‌کنند که قادر است حدود ۱۵ هزار دور دقیقه داشته باشد و آن‌قدر قوی است که به یک سیستم DRS (کاهنده درگ) و یک سیستم Downforce (رو به پایین) نیاز دارد تا به آن کمک کند در خط مستقیم و در مسیر حرکت کند.

اتومبیل‌های فرمول یک از گیربکس‌های نیمه اتوماتیک استفاده می‌کنند و گیربکس‌ها باید ۸ دنده جلو و یک دنده عقب داشته باشند.

در ادامه آناتومی کامل یک ماشین فرمول یک را مشاهده می‌کنید.