جوان؛ وزیر خارجه آمریکا: با وزرای خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس به تفضیل درباره جزئیات این توافق و همه راههایی گفتگو خواهم کرد.

جان کری در گفتگو با شبکه العربیه گفت: در دیدار با وزرای خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس به تفضیل درباره جزئیات این توافق و همه راههایی گفتگو خواهم کرد که به واسطه توافق موجب امن تر شدن کشورهای حاشیه خلیج فارس و منطقه خواهد شد. همچنین درباره کارهای بسیاری صحبت خواهم کرد که ایالات متحده با همکاری آنها برای مقابله با تروریسم در منطقه و مسائلی که برای آنها نگران کننده است انجام خواهد داد. گمان می کنم صحبت ها بسیار اطمینان بخش، مشخص و با جزئیات خواهد بود. اما از همه مهمتر فرصتی خواهد بود تا آنها از من درباره هر دلشوره ای که دارند سوال کنند یا هر سوالی درباره توافق دارند مطرح کنند.

جان کری در پاسخ به سئوال مجری که متحدان آمریکا در منطقه بیشتر نگران جنگی نامتقارن با ایران و دست نشانده هایش هستند تا تعداد سانتریفوژهایی که با توافق برچیده می شود، گفت: اجازه دهید سوالی از شما بپرسم. آیا مقابله با فعالیت های ایرانی بدون سلاح هسته ای بهتر از مقابله با فعالیت های ایران برخوردار از سلاح هسته ای نیست؟ واضح است ایران بدون سلاح هسته ای. بنابراین مجبورید از جایی شروع کنید. ما از حساس ترین نقطه شروع کرده ایم؛ جایی که اسرائیل حضور دارد و منطقه ای که بالقوه خطر رقابت برای دستیابی به سلاح هسته ای در آن وجود دارد. اما حتی برای یک لحظه از تمرکز بر مبارزه با تروریسم و فعالیت های که از طریق عوامل دست نشانده انجام می شود دست برنداشتیم. معتقدیم منطقه می تواند اقدامات بسیاری برای مقابله با عوامل دست نشانده انجام دهد و این مساله بخش اصلی گفتگوهایی است که خواهیم داشت.

کری در پاسخ به سوال دیگر مجری که شما چگونه به کشورهای منطقه کمک خواهید کرد وقتی ایران بخشی از پول های آزاد شده اش را به سپاه پاسداران خواهد داد و برای تقویت حزب الله، حوثی ها و دولت اسد هزینه خواهد کرد، گفت: متوجه این مساله هستم اما چه کسی پول نقد بیشتری دارد؟ عربستان سعودی، امارات و قطر یا ایران؟ شاید نیاز است آنها فعالانه تر با اقدامات نامطلوب مقابله کنند. منظورم این است یکصد میلیارد دلار در مقایسه با آنچه سالانه در منطقه هزینه می شود هیچ است. بودجه نظامی ایران پانزده میلیارد دلار است. بودجه نظامی کشورهای حاشیه خلیج [فارس] یکصد و سی میلیارد دلار است. بنابراین من می گویم، ما در ایالات متحده می گوییم، گمان می کنیم می توان بسیار موثر تر با فعالیت های عوامل دست نشانده مقابله کرد. از همه مهم تر مایلیم مردم را تشویق کنیم جایگزینی برای همه این فعالیت ها پیدا کنند. بر این باوریم راههایی وجود دارد که بتوان گونه جدیدی از روابط را ایجاد کرد که در نهایت تمام و کمال امنیت منطقه را حفظ کند.

کری درباره تهدیدی که به واسطه تسلیحات متعارف ایران متوجه منطقه است، گفت: به باور من و رئیس جمهور اوباما، همچنین براساس برآوردهای نظامی و اطلاعاتی ما اگر همه کشورهای عرب منطقه خود را به درستی سازمان دهی کنند، پتانسیل آن را دارند که به همه این فعالیت ها مقابله کنند. توافق بالقوه مساله سلاح هسته ای را منتفی می کند، اما اگر اقدام درست را در سایر بخش ها انجام دهیم، آن گاه معتقدم کشورهای حاشیه خلیج [فارس] و منطقه به مراتب بیشتر از امروز احساس امنیت خواهند کرد.

کری در پاسخ به سوال آیا پس از توافق هسته ای آمریکا می تواند ایران را برای حمایت از فرایندی سیاسی در سوریه که اسد در آن جایی ندارد در فشار قرار دهد، گفت، ما نمی توانیم [در این مورد] با ایران صحبت کنیم چون فقط درباره مساله هسته ای با آنها مذاکره کرده ایم. اما آن گونه که رئیس جمهور روحانی در سخنان خود متعاقب توافق هسته ای اشاره کرد علاقمند است شاهد مجموعه متفاوتی از روابط در منطقه باشد. من همکاری نزدیکی با دوستانمان در عربستان سعودی داشته ام؛ با وزیر خارجه پیشین سعود الفیصل،خدایش رحمت کند، با وزیر خارجه فعلی و ولیعهدها. درباره رویکرد متفاوت در قضیه سوریه گفتگو کردیم. با روسها هم گفتگو کردیم. گفتگوهای بسیاری با رئیس جمهور پوتین و سرگئی لاوروف درباره راههای رسیدگی به مساله سوریه داشته ام. بنابراین امیدوارم اگر همه همکاری کنیم و بهترین ایده های خود را عرضه کنیم شرایط سوریه تغییر خواهد کرد. یقیناً در نهایت بدون اسد. چون نمی توانم تصور کنم چگونه با وجود رئیس جمهور اسد خشونت ها در سوریه متوقف شود و سیل جنگجویان خارجی به سوریه متوقف خواهد شد. تصور توقف جنگ با حضور او دشوار است. تا زمانی که رئیس جمهور اسد به مثابه آهن ربا عمل میکند همه جنگجویان خارجی را به خود جلب می کند.

وزیر خارجه آمریکا درباره اعتماد داشتن به توان رئیس جمهور ایران برای اجرای توافق وین گفت: هیچ چیزی در این توافق برپایه اعتماد نیست، بلکه بر پایه گام های مشخصی است که باید برداشته شود. برپایه جدول زمانی مشخصی است که باید اجرا شود. ما این توافق را با اجرای [صحیح] آن ارزیابی می کنیم. بنابراین مساله اعتماد در کار نیست. بلکه مساله این است چه زمانی به نقطه خاصی می رسیم. واضح است کنگره باید این [توافق] را در مدت شصت روز بررسی کند و تا این فرایند به پایان نرسید هیچ بخشی