همین اتفاق در سطحی بالاتر و به شکلی غلیظ‌تر درباره پولاد کیمیایی در تمام این سال‌ها رخ داده است. عده زیادی کیفیت بازیگری او را قبول ندارند و معتقدند که اگر او پسرِ مسعود کیمیایی و گیتی پاشایی نبود، همین که هست هم نبود! در واقع این واکنش‌های منفی نسبت به بازیگری امثال سحر جعفری جوزانی و پولد کیمیایی به نوعی برگرفته از واکنش کلی جامعه نسبت به توزیع هر گونه رانت و اصطلاحا پدیده آقازادگی است
سحر جعفری جوزانی امسال در جشنواره فجر در فیلم پدرش «بهشت تبهکاران» حضور دارد، فیلم به اتفاقات پیرامون ملی شدن صنعت نفت می‌پردازد، عده زیادی از منتقدین فیلم را نپسندیده‌اند، مثلا مصطفی قاسمیان رسما فیلم را یک اثر بد دانسته بود منتقدین می‌گویند فیلم در پرداخت اندازه سوژه‌اش نیست.
به هر حال از کیفیت «بهشت تبهکاران» که بگذریم مساله این متن بیشتر مرور موروثی بودنِ بازیگری در ایران است، باران کوثری فرزند جهانگیر کوثری و رخشان بنی اعتماد است پس علی‌رغم کمترین شباهت چهره به فروغ فرخزاد، می‌توناد نقش فروغ را بازی کند، بی‌اعتنا به تمسخر، انتقاد و استهزایی که در فضای شبکه‌های اجتماعی به خاطر این انتخاب غلط انجام شده و ظاهرا برای خانواده کوثری کوچکترین اهمیتی نداشته است، مثل حضور نرگس محمدی در کارهایی که علی اوجی تهیه‌کننده آن است و موارد پرشمار دیگیری که البته همیشه هم شکست‌خورده نبوده است.
مثلا گلشیفته فراهانی تا حد قابل قبولی در سینمای ایران جایگاه مناسبی پیدا کرده بود، او فرزند بهزاد فراهانی است، اما موفق شد بعد از چند سال جایگاهی مستقل از پدرش برای خودش دست و پا کند، اما خب مسیر زندگی و بازیگری او به طور کلی تغییر کرد، از نمونه‌های موفق دیگر البته می‌شود به پگاهدآهنگرانی اشاراه داشت که در بازیگری سطح قابل قبولی داشت، او دختر منیژه حکمت است، و البته این روزها در خارج، از ایران است و بیشتر او را در موقعیت یک فیلمساز(مستند، کوتاه) می‌شناسیم، در هر صورت این قصه سر دراز دارد و بخش‌هایی از افکار عمومی به شدت نسبت به هر گونه به زعم خودش تبعیض و نابراری حساس شده است.!
چند نمونه از واکنش کاربران در این مورد را بخوانید:
