زیدآبادی در میزگرد «مسئله اصلی ایران» که دیگر مدعو‌های آن میدری و مجاهدی بودند، می‌گوید در باره این تعریف از عدالت که همه اتباع یک کشور در برابر قانون مساوی بوده و حقوق برابر دارند، بشریت به اجماع رسیده، اما در ایران چه در سطح دولت و چه جامعه پذیرفته نشده، زیرا دیگری حق ندارد به گونه‌ای فکر و زیست کند که آن را قبول ندارند؛ لذا زمانی که جامعه با دیدگاه فردی موافق نیست، او را با انواع و اقسام تهمت و فحاشی طرد می‌کنند.