مصاف با قطر میزبان، سختی‌های خاص خودش را دارد و نمی‌توان به این تیم، به عنوان یک تیم درجه دو و ضعیف نگاه کرد. دست کم گرفتن قطر به مثابه خودکشی است. درست است که این تیم، طراوت تاکتیکی چهار سال پیش خود را ندارد اما همان بازیکنان، با تجربه تر و پخته تر شده و میادین مختلف بین المللی را به خود دیده اند.

با آمدن فلیکس سانچز و در پی آن، راه اندازی کمپ اسپایر و کشف استعدادها، این کشور کوچک از لحاظ فوتبال ملی، به طور کلی دگرگون شد و ثمره چنین تغییرات مثبتی، به ارمغان آوردن جام ملت‌های آسیا در امارات برای اولین بار بود. پس از پشت سر گذاشتن یک ناکامی بزرگ در جام جهانی اخیر، کارلوس کی روش هدایت عنابی‌ها را برعهده گرفت اما طولی نکشید که بر سر اختلاف میان بازیکنان و مرد پرتغالی، کی روش از کار برکنار و تین تیم مارکز به روی کار آمد. بعد از نشستن او بر روی نیمکت قطر، شرایط عوض شد و حالا آنها تا مرحله نیمه نهایی این رقابت‌ها، بالا آمده اند. عنابی‌ها هیچ شباهتی به تیم چند ماه پیش خود ندارند و تاکتیک‌های مناسب‌تر و تماشاگر پسندتری برای سبک بازی خود، اتخاذ می‌کنند.

اکرم عفیف، حسن الهیدوس و معز علی، ستارگان و به نوعی نماد فوتبال قطر به شمار می‌روند و در هر لحظه از بازی، ممکن است وضعیت را برای تیم ملی کشورمان سخت تر و پیچیده تر از قبل کنند. قطر مارکس لوپز، شباهت زیادی به تیم‌های اروپایی دارد؛ میل شدید برای بازی کردن بر روی زمین، تعداد پاس‌های زیاد، مالکیت بالا و در اختیار داشتن شاه مهره‌هایی همچون معز علی و اکرم عفیف، می‌تواند هر تیمی‌ ا برای مقابله با آنها، به دردسر بیندازد. البته که این موارد، امکانات و پیشرفت‌های فوتبال قطر را به خوبی به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که قطری‌ها، حساب ویژه ای بر روی نسل طلایی خود باز کرده‌اند.

خلاصه اینکه قطر، به هیچ وجه تیم دست و پا بسته ای نیست و شاید این دیدار برای شاگردان ژنرال، سخت تر از صف آرایی مقابل سامورایی‌ها باشد. تیم ملی به خوبی می‌داند که برد برابر ژاپن و جشن و شادی آن خیلی زود تمام شد و حالا بعد از آبی‌های سامورایی، نوبت کنار زدن قطر میزبان است.

معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد