عصر ایران؛ داود علی بابایی* - حرف بر سر این مسأله است که در صنعت نشر کاغذی، کاغذ یارانه‌ای باید به چه ناشرانی تعلق گیرد؟ آیا این کاغذها باید فقط به صورت انبوه به ناشران بزرگ و پرنفوذ تعلق گیرد یا اینکه ناشرانی نیز که به صورت نیمه فعال به کار مشغول‌اند (این مراکز یا به صورت خانوادگی اداره می شود و یا اینکه تعدادی کارمند و کارگر از بیرون در آن فعال‌اند) از این یارانه استفاده کنند؟
متأسفانه کاغذ یارانه‌ای به صورت عادلانه بین ناشران توزیع نمی‌شود. بر طبق آمار ارائه شده از طرف مرجع توزیع کاغذ در تهران از تاریخ 18 تیر 1389 تا 26 اسفند سال بعد از آن(1399) ، 1236096 بند کاغذ به حدود 2330 ناشر و بین 4 بند تا 25021 بند توزیع شده است. به سه ناشر در مجموع 70640 بند (هر ناشر بالای 20 هزار بند) کاغذ داده شده است و نیز بین 11 ناشر (ناشرانی که بین 10 هزار تا 20 هزار بند) 159514 بند کاغذ توزیع شده است و 253 ناشر بیش از 1000 بند کاغذ دریافت کرده‌اند.
همچنین 27 ناشر بین 5 هزار تا 10 هزار بند کاغذ دریافت کرده اند. این آمار و ارقام چه چیزی را برای ناشر و خواننده تداعی می‌کند؟ آیا تداعی‌گر این نیست که سه ناشری که بیش از 20 هزار بند کاغذ دریافت کرده‌اند، باید هر روز چند عنوان با چه شمارگانی به چاپ رسانند تا کاغذشان مصرف شود؟ ناشرانی که بین 5 هزار تا 20 هزار بند کاغذ دریافت کرده‌اند، چه مدرکی به مرجع توزیع کاغذ ارائه داده‌اند که در سه سال اخیر کاغذ خود را تسویه (شمارش) کرده‌اند؟
جالب اینکه خدا م‌داند این ناشران از اوایل فروردین 1400 تاکنون چقدر کاغذ دیگر دریافت کرده‌اند! آن وقت ناشری که 300 تا 400 بند کاغذ بدهی (برای شمارش) دارد، می گویند چون شمارش کتاب‌های شما انجام نشده، دیگر به شما کاغذ تعلق نمی‌گیرد. متأسفانه هیچ مرجع قضایی یا صنفی نیز وجود ندارد به این توزیع ناعادلانه رسیدگی کند.
من به عنوان ناشری که در طول 25 سال حدود 300 عنوان کتاب به چاپ رسانده‌ام، خواهان بررسی این موضوع و معضل حاد از جانب مراجع ذی صلاح‌ام.
----------------------------------------------------
*مدیر مسئول انتشارات امید فردا
