شناسهٔ خبر: 64466348 - سرویس ورزشی
نسخه قابل چاپ منبع: طرفداری | لینک خبر

ماریو زاگالو؛ گرگ برزیلی که نامش با جام جهانی پیوند خورده است

مهدی تاج‌الدینی

زاگالو در چهار قهرمانی جهان برزیلی‌ها چه به عنوان بازیکن و چه سرمربی و عضو کادر فنی نقش داشته تا نام او برای همیشه با جام جهانی پیوند بخورد

صاحب‌خبر -

طرفداری | ماریو زاگالو، اسطوره تیم ملی فوتبال برزیل و یکی از پرافتخارترین بازیکن - مربی‌های جام جهانی در 92 سالگی درگذشت.

هنگامی که علاقه‌مندان فوتبال، نام ماریو زاگالو را می‌شنوند، ناخودآگاه افتخارات این مرد بزرگ در عرصه مربیگری را به یاد می‌آورند، اما زاگالو نه تنها مربی بزرگی بوده بلکه در مدت بازیگریش در مستطیل سبز هم افتخارات فراوانی را به همراه سلسائو به دست آورده است. هواداران فوتبال برزیل به دلیل هوش فراوانی که ماریو زاگالو از آن برخوردار بود، به او لقب "پروفسور" را داده بودند. زاگالو در سه جام از پنج جام جهانی‌ که برزیلی‌‌ها در آن به مقام قهرمانی رسیده‌‌اند، به عنوان بازیکن و مربی حضور داشته است. در برزیل او را به دلیل تفکرات تاکتیکی‌‌اش، "ال بولو" که معنی آن "گرگ" است، خطاب می‌کردند. ماریو زاگالو، این بازیکن و مربی نام آشنای فوتبال جهان، که امروز (شانزدهم دی) در 92 سالگی درگذشت، متولد نهم آگوست 1931 در آلاگواس برزیل است.

ماریو زاگالو به‌ عنوان بازیکن در دو جام جهانی 1958 و 1962 موفق شده با تیم کشورش به قهرمانی جهان برسد. زاگالو همچنین در جام جهانی 1970 نیز توانست به ‌عنوان سرمربی، سلسائو را قهرمان جهان کند. پروفسور فوتبال برزیل، به عنوان دستیار هم با سلسائو و در جام جهانی 1994 به مقام قهرمانی جهان رسیده تا نام او با چهار قهرمانی برزیلی‌ها عجین شود. زردپوشان برزیل، با مربیگری زاگالو در جام جهانی 1998 فرانسه و با شکست مقابل میزبان به عنوان نایب قهرمانی هم دست یافته‌اند. پیش از فرانتس بکن باوئر در آلمان و دیدیه دشان در فرانسه، این ماریو زاگالو از برزیل بود که هم به عنوان بازیکن و هم سرمربی، موفق به قهرمانی در جام جهانی شده بود. البته او تنها چهرۀ تاریخ فوتبال است که این کار بزرگ را دو بار انجام داده است. ماریو زاگالو در مدت بازیگریش در دو تیم مشهور فوتبال برزیل، فلامینگو و بوتافوگو سابقه بازی داشته و در عرصه مربیگری نیز به جز تیم ملی برزیل ،سابقه هدایت تیم‌‌هایی نظیر بوتافوگو، فلامینگو، واسکو دوگاما، تیم ملی کویت، تیم ملی عربستان سعودی، امارات متحدۀ عربی و همچنین الهلال عربستان را برعهده داشته است.

اسطوره فوتبال برزیل یکی از سه سرمربی فاتح جام جهانی است که در ورزشگاه آزادی شکست خورده است! زاگالو در سال 1977 با تیم ملی فوتبال کویت به ایران سفر کرد و در آن بازی تاریخی، تیم ملی کشورمان موفق به شکست زاگالو و تیمش در ورزشگاه آزادی شد. بعدها لوییز فیلیپه اسکولاری، سرمربی قهرمان جهان در سال 2002 با بنیادکار در آزادی شکست خورد و مارچلو لیپی ایتالیایی هم که با ایتالیا در سال 2006 به مقام قهرمانی جهان رسیده بود با چین در ورزشگاه آزادی شکست خورد تا علاقه‌مندان به فوتبال ایران هم خاطراتی از این مرد بزرگ برزیلی در یاد داشته باشند.زاگالو همچنین یکی از خرافاتی‌ترین چهره‌های دنیای فوتبال بود و همیشه از علاقه‌اش به شماره 13 می‌گفت. او عدد ۱۳ را عدد شانس خود می‌دانست؛ چراکه دو رقم آخر سال تولدش را نشان می‌داد: ۱۹۳۱ و همیشه هر اتفاقی که به عدد ۱۳ و موفقیت‌های فوتبالی‌اش ربط داشت را برجسته می‌کرد.

زاگالو در آگوست سال گذشته به دلیل عفونت ادراری به مدت ۲۲ روز در بیمارستان بستری بود. پس از بازگشت به خانه‌اش در ریو، از او روی ویلچر فیلمبرداری کردند و در پستی در رسانه‌های اجتماعی خود گفت: ما قوی‌تر از همیشه هستیم! که با شعار همیشگی‌ای همراه شد: باید من را تحمل کنی! نام ماریو زاگالو برای بسیاری از طرفداران فوتبال برزیل مترادف با میهن‌پرستی، قدرت و شکوه است. پس از فوت او بسیاری در شبکه‌های اجتماعی و دوست‌دارانش در برزیل او را پدری فداکار، پدربزرگ مهربان، دوست وفادار، ورزشکار حرفه‌ای قهرمان و انسانی بزرگ، خطاب کردند. پروفسور برزیلی‌ها در سال ۱۹۹۲ نشان شایستگی فیفا را دریافت کرد و در سال ۲۰۱۳ توسط مجله "ورلدساکر" به عنوان نهمین مربی برتر تاریخ انتخاب شد. با مرگ پله در ۲۹ دسامبر ۲۰۲۲، زاگالو آخرین بازمانده تیم برزیلی بود که در فینال جام جهانی ۱۹۵۸ شرکت داشت. این اسطوره به نام برزیل و فوتبال جهان، سرانجام در ۵ ژانویه ۲۰۲۴ در ۹۲ سالگی درگذشت.

در یک نگاه؛ بررسی تمام افتخارات ماریو زاگالو، مهاجم و سرمربی سابق تیم ملی برزیل

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی ماریو زاگالو

سه قهرمانی در لیگ ایالتی ریودوژانیرو در سال های 1953، 1954 و 1955 به همراه فلامینگو

چهار قهرمانی در لیگ ایالتی ریودوژانیرو و تورنمنت سائوپالو در سال های 1961، 1962، 1962 و 1964 به همراه بوتافوگو

دو قهرمانی در جام‌های جهانی 1958 و 1962 به عنوان بازیکن به همراه تیم ملی برزیل

قهرمانی در جام جهانی 1970 به عنوان سرمربی به همراه تیم ملی برزیل

قهرمانی در جام جهانی 1994 آمریکا به عنوان دستیار سرمربی برزیل

نایب قهرمانی در جام جهانی 1998 به عنوان سرمربی به همراه تیم ملی برزیل

قهرمانی در جام کنفدراسیون ‌های 1997 به عنوان سرمربی به همراه تیم ملی برزیل

قهرمانی در کوپا آمریکای سال 1997 به عنوان سرمربی به همراه تیم ملی برزیل

انتخاب به عنوان بهترین مربی سال فیفا در سال 1997

انتخاب به عنوان نهمین سرمربی برتر تاریخ تمامی  جام‌های جهانی در سال 2013 به انتخاب فیفا

بازیکن تیم منتخب (آل استار) جام جهانی 1962 شیلی

نظر شما