در گذشته گمان می‌رفت گوزن زرد ایرانی به کلی منقرض شده است، اما در سال ۱۳۳۴ معلوم شد تعدادی از آن‌ها در جنگل‌های اطراف رودخانه دز و کرخه باقی مانده‌اند. این گونه منحصر به فرد با جثه‌ای کشیده و بلند و شاخ‌های زیبا در سال‌های اخیر توانسته است خود را با سازگاری ظریفی از خطر انقراض نجات دهد. گوزن زرد ایرانی که گاهی نیز به سبب پراکنش آن در منطقه، «بین‌النهرین» نیز نامیده میشود، نادرترین گونه گوزن و از نظر جثه دومین آن بعد از گوزن قرمز در ایران و منطقه مدیترانه است. هم اکنون از این گونه در حالت نیمه اسارت در چند نقطه ایران حفاظت میشود، و تعداد آن در سال‌های اخیر کمی رو به افزایش یافته و امید است که بتوان دوباره این گونه را به طبیعت وحشی معرفی کرد.
در گذشته گمان می‌رفت گوزن زرد ایرانی به کلی منقرض شده است، اما در سال ۱۳۳۴ معلوم شد تعدادی از آن‌ها در جنگل‌های اطراف رودخانه دز و کرخه باقی مانده‌اند. این گونه منحصر به فرد با جثه‌ای کشیده و بلند و شاخ‌های زیبا در سال‌های اخیر توانسته است خود را با سازگاری ظریفی از خطر انقراض نجات دهد. گوزن زرد ایرانی که گاهی نیز به سبب پراکنش آن در منطقه، «بین‌النهرین» نیز نامیده میشود، نادرترین گونه گوزن و از نظر جثه دومین آن بعد از گوزن قرمز در ایران و منطقه مدیترانه است. هم اکنون از این گونه در حالت نیمه اسارت در چند نقطه ایران حفاظت میشود، و تعداد آن در سال‌های اخیر کمی رو به افزایش یافته و امید است که بتوان دوباره این گونه را به طبیعت وحشی معرفی کرد.