سایه برین روزنامه نگار -مسابقات لیگ کشتی آزاد ایران به اتمام رسید و «بانک شهر»، قهرمان این رقابت‌ها شد. آنچه توجه رسانه‌ها را پس از پایان این مسابقات به خود جلب کرد، این بود که ورزشکاران روس حاضر در رقابت‌ها هیچ مسابقه‌ای را به حریفان ایرانی خود واگذار نکردند و این ضعف کشتی آزاد را بیش از پیش نمایان کرد. همچنین به این شائبه هم دامن زد که علت نتیجه گرفتن کشتی آزاد ایران در رقابت‌های بین‌المللی چندین سال اخیر، احتمالا بخاطر غیبت روس‌ها در این مسابقات بوده‌است.
به دنبال این نتایج، تنها در فاصله ۸ ماه به المپیک ۲۰۲۴، «پژمان درستکار»، سرمربی تیم ملی کشتی آزاد ایران از سمت خود استعفا داد. این در حالی است که پس از نتایج ضعیف کشتی آزاد در مسابقات جهانی اخیر که تنها چند ماه از آن می‌گذرد، درستکار احتمال هرگونه تغییر در کادر فنی کشتی را رد کرده بود. وی در نشست خبری در پاسخ به خبرنگار مهر اظهار داشت که صحبتی از تغییر با او نشده‌است. حال استعفای او در این برهه زمانی حساس، سروصدای زیادی به راه انداخته‌است و به‌جای او «محسن کاوه» سرپرست تیم ملی کشتی آزاد شده‌است. کاوه، زمانی مربی درستکار بوده‌است؛ وی همچنین کارنامه قابل دفاعی در مربیگری سطوح باشگاهی و لیگ، سرمربیگری در سطوح پایه، مربی‌گری ارشد تیم ملی بزرگسالان، مدیریت تیم‌های ملی رده‌های سنی و مشاوره‌ی ارشد فنی رئیس فدراسیون دارد.
ورزش‌دوستان احتمالا حواشی روزهای تکیه درستکار بر صندلی مربیگری تیم ملی کشتی آزاد ایران را به خاطر داشته باشند. علیرضا دبیر، از همان ابتدای انتصاب درستکار، مورد انتقاد قرار گرفت تا حدی که وقتی درستکار با کسب چند نتیجه دلخواه از فشار خارج شد، از اینکه پس از کسب این جایگاه از او استقبال شایسته‌ای نشده، اظهار گلایه کرد.
شروع به کار درستکار، یکی از به یاد ماندنی‌ترین قاب‌های کشتی آزاد را در تاریخ این ورزش کسب کرد. تنها دو ماه پس از حضور پژمان درستکار در کسوت سکانداری کشتی آزاد، در مسابقات جهانی کشتی، «حسن یزدانی» توانست حریف دیرین خود «دیوید تیلور» را شکست دهد و این مسابقات با نتیجه قابل دفاع کسب ۳ مدال طلا، ۳ نقره و یک برنز و ایستادن بر سکوی سومی برای کاروان ایران به پایان رسید. حتی همان زمان هم صدای منتقدانی که این نتایج را حاصل زحمات اصطلاحا «قبلی‌ها»ی درستکار می‌دانستند به گوش می‌رسید و معتقد بودند که او قطعا نمی‌توانسته در دو ماه و تحت فشار روانی بالا، چنین نتایج درخشانی را به ارمغان آورد. اما قاطبه مردم این دستاوردها را از درستکار دانستند.
درستکار یک سال بعد و در مسابقات جهانی ۲۰۲۲ بلگراد در غیاب روس‌ها، با کسب ۲ مدال طلا، ۳ نقره و ۲ برنز نتیجه قابل قبولی کسب کرد و به عنوان نایب‌قهرمانی رسید. حسن یزدانی در این دوره مسابقات در برابر تیلور آمریکایی، شکست خورد.
شهریورماه سال‌جاری، درستکار و تیم او وارد سومین آزمون جهانی خود شدند. نتیجه به هیچ عنوان قابل قبول نبود. تیم ایران نایب قهرمان رقابت‌ها شد اما دو نکته مهم وجود داشت. یکی اینکه دوباره روسیه در رقابت‌ها حضور نداشت؛ روسیه‌ای که حضور ورزشکارانش در لیگ ایران و درخشش آنان ثابت کرد که اگر حضور می‌داشت، ایران جایگاه نایب قهرمانی را نمی‌دید. دیگر اینکه فاصله امتیاز تیم ایران با قهرمان این رقابت‌ها یعنی آمریکا، برای کارشناسان کشتی نگران‌کننده و محل تامل بود. تیم آمریکا با کسب ۱۴۸ امتیاز قهرمان شد اما ایران ۳۸ امتیاز کمتر کسب کرد و با ۱۱۰ امتیاز در جایگاه دوم ایستاد. حسن یزدانی نیز مجددا مقابل تیلور شکست خورد؛ شکستی که از تمام شکست‌های سابقش مفتضح‌تر بود. یزدانی ضربه فنی شد و هضم این اتفاق کمی برای طرفداران کشتی سخت بود. ایران مجموعا ۱ طلا، ۲ نقره و یک برنز کسب کرد و مثلا «رحمان عموزاد» که مدال طلا نیز برای کشور ایران به ارمغان آورده‌است، در جایگاه پنجم رقابت‌ها ایستاد. این وقایع به همراه نتیجه لیگ کشتی ایران که در ابتدای مطلب ذکر شد، دست‌به‌دست هم دادند و به استعفای درستکار منتهی شدند.
این استعفا روز گذشته انجام شد و بسیار عجیب است اینکه سیل انتقادات به سرپرستی محسن کاوه آغاز شده‌است! سوالاتی که بیش از همه در رسانه‌ها در حال دست‌به‌دست شدن هستند، از این قرارند که چرا با استعفای درستکار موافقت شد؟ چرا اصلا او به این مقام منصوب شده بود؟ چرا دبیر چندی پیش مدیریت تیم‌های ملی را از محسن کاوه گرفت و این سمت را به مشاور رییس فدراسیون در تیم ملی تنزل داد اما امروز او را سرمربی تیم کشتی آزاد
کرده‌است؟
مجددا یادآورد می‌شویم که تنها هشت ماه تا شروع المپیک ۲۰۲۴ باقی مانده‌است و تیم ملی از درون به انسجام، نظم و حرفه‌ای‌گری نیاز دارد و از خارج به آرامش و اعتماد. گویی ورزش ایران با اعتماد کردن و القای آرامش بیگانه است. منتقدان همیشه ناراضی، بسیاری از رشته‌های ورزشی را به ورطه نابودی کشاندند. گویی تنها یک بار در ورزش ایران، به یک نفر برای حل و فصل اشتباهاتش زمان داده شده و آن فرد «کارلوس کی‌روش» بوده‌است؛ یعنی تنها یک‌بار اعتماد آن هم به اشتباه. هدف این متن تبیین اینکه دبیر در طول زمان درست تصمیم گرفته یا نگرفته، درستکار انتخاب درستی بوده یا خیر یا کاوه جانشین مناسبی خواهد بود یا خیر، نیست. هدف این متن تنها یادآوری این نکته اظهر من‌الشمس است که حاشیه‌سازی و انتقادات بی‌رحمانه، نتیجه‌ای جز پایان ناخوش برای کاروان ایران به ارمغان نخواهد آورد.