به گزارش پارسینه، بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیش‌رونده است که باعث اختلال در حرکات، تعادل و کنترل عضلات می‌شود. این بیماری در اثر کاهش تولید دوپامین، یک ماده شیمیایی مغزی که به انتقال پیام‌های حرکتی کمک می‌کند، ایجاد می‌شود. علائم این بیماری شامل لرزش، سفتی عضلانی، کندی حرکت، تغییرات گفتار و خلق و خو، افسردگی، یبوست، فشار خون پایین، اختلالات خواب و اختلالات شناختی می‌شوند.
متاسفانه، درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، اما روش‌های مختلفی برای کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی بیماران وجود دارد. این روش‌ها شامل:
دارو درمانی: داروهایی که میزان دوپامین را افزایش دهند یا جایگزین آن شوند، مانند لوودوپا، کاربیدوپا، بنزتروپین و روپینی‌رول، می‌توانند علائم حرکتی را کاهش دهند. داروهای دیگری مانند آنتی‌کولینرژیک‌ها، آنتی‌دپرسان‌ها، آنتی‌سایکوتیک‌ها و مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز نیز می‌توانند برای درمان علائم غیرحرکتی مفید باشند. اما این داروها ممکن است اثرات جانبی مانند تهوع، خشکی دهان، سردرد، گیجی، اختلالات خواب، افزایش وزن، کاهش لیبیدو و اختلالات شناختی داشته باشند. بنابراین، باید با دقت و تحت نظر پزشک مصرف شوند.
جراحی: برخی از بیماران که به داروها پاسخ نمی‌دهند یا اثرات جانبی شدیدی دارند، ممکن است از روش‌های جراحی مانند تحریک عمقی مغز (DBS) یا تالاموتومی و پالیدوتومی استفاده کنند. این روش‌ها با ایجاد تغییرات در برخی از نواحی مغزی که در کنترل حرکات نقش دارند، علائم را کاهش می‌دهند. اما این روش‌ها نیز ممکن است خطراتی مانند عفونت، خونریزی، سکته مغزی، تغییرات شخصیتی و اختلالات شناختی داشته باشند. بنابراین، باید با احتیاط و تنها برای بیماران مناسب انجام شوند.
درمان‌های حمایتی: برخی از درمان‌های غیردارویی می‌توانند به بهبود علائم و کیفیت زندگی بیماران کمک کنند. این درمان‌ها شامل فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی، رژیم غذایی، ورزش، ماساژ، آکوپانکچر، یوگا، تای‌چی، موسیقی‌درمانی، هنردرمانی و روان‌درمانی هستند. این درمان‌ها می‌توانند به کاهش سفتی عضلانی، درد، افسردگی، اضطراب، خستگی، یبوست و مشکلات گفتاری و بلع بیماران کمک کنند. همچنین می‌توانند به افزایش انعطاف‌پذیری، تعادل، تناسب اندام، اعتماد به نفس، استقلال و روابط اجتماعی بیماران کمک کنند.
درمان‌های طبیعی: برخی از روش‌های طبیعی نیز می‌توانند به کاهش علائم پارکینسون کمک کنند. این روش‌ها شامل مصرف میوه‌های تازه‌ی خام و سبزیجات، سم‌زدایی بدن، مصرف پروبیوتیک بیش‌تر، اجتناب از دریافت بیش از حد آهن، انتخاب و مصرف خوراکی‌هایی که روحیه‌ی خوب را تقویت می‌کنند، مصرف انواع ویتامین‌های B و منیزیم به مقدار بیش‌تر، افزایش مصرف امگا۳، مصرف چای سبز، و محدود کردن مصرف پروتئین است1. این روش‌ها می‌توانند به تقویت سیستم ایمنی، کاهش التهاب، افزایش آنتی‌اکسیدان‌ها، بهبود عملکرد روده و مغز، و کاهش استرس و افسردگی بیماران کمک کنند.
به طور خلاصه، بیماری پارکینسون یک بیماری مزمن و پیش‌رونده است که درمان قطعی ندارد، اما روش‌های مختلفی برای کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی بیماران وجود دارد. این روش‌ها شامل دارو درمانی، جراحی، درمان‌های حمایتی و درمان‌های طبیعی هستند.
∎