روزنامه هفت صبح، سارا غضنفری|در یک روز دو هجمه عجیب به چینی‌های صنعت خودرو داشتیم. یکی کارشناس صنعت خودرو و دیگری مازیار بیگلو، دبیر انجمن قطعه‌سازان در یک نشست خبری که روز دوشنبه برگزار شد، از ثبت سفارش ۵۴۴ میلیون دلاری برای واردات قطعات چینی توسط دو خودروساز بزرگ داخلی خبر داد و گفت: «جای تعجب است که برای واردات قطعات چینی مشابه تولید داخل، این حجم ثبت سفارش صورت گرفته است.»

از سوی دیگر، امیرحسین کاکایی، کارشناس صنعت خودرو در گفت‌وگو با خبرآنلاین در روز دوشنبه می‌گوید:« شما فعالیت مونتاژکارها را بررسی کنید، می‌توانم ادعا کنم یک ریال سرمایه‌گذاری واقعی برای داخلی‌سازی نکردند. بر این اساس، بحثی که در رابطه با تولید مشترک خودرو با چینی‌ها وجود دارد، بعید می‌دانم اتفاق بیفتد. چینی‌ها بیش از اینکه به فکر سرمایه‌گذاری در کشور‌ دیگری باشند، دنبال فتح بازارها هستند. به باور آنها، همین الان بازار ایران تقریبا در دست چینی‌هاست، بنابراین چینی‌ها بدون اینکه نیازی به سرمایه‌گذاری در ایران داشته باشند، بازار ایران را فتح کرده‌اند.»

چرا قطعه از چین می‌خرند؟
همچنین در ادامه نشست خبری‌‌ که قطعه‌سازان داشتند، مازیار بیگلو، عضو انجمن سازندگان قطعات و مجموعه‌های خودرو در نشستی با اشاره به اینکه خودرویی نمی‌توانیم داشته باشیم مگر اینکه چینی باشد، گفت: «قطعه‌ای نمی‌توانیم داشته باشیم مگر اینکه چینی باشد.544 میلیون دلار خودروسازان داخلی ما ثبت سفارش برای خرید قطعه دارند.

سوال این است؛ چرا این خریدها انجام می‌شود؟ پولی که به ما نمی‌دهند و باعث می‌شود قطعه‌ساز خط تولید را متوقف کند، به چین می‌دهند و با همین بهانه توقف خط تولید، از چین قطعه می‌خرند. آن هم قطعه‌ای که در داخل تولید می‌شود‌ یا اینکه می‌گویند قطعه‌ساز داخلی گرانفروشی می‌کند، پس چرا به نهادهای نظارتی معرفی نمی‌کنند؟

برای شرکت‌های زیرمجموعه خود با چینی‌ها قرارداد همکاری مشترک جهت تولید قطعه منعقد کرده‌اند. قطعه‌ای که در بیش از دو دهه است در داخل تولید می‌شود.» این عضو انجمن قطعه‌سازان با اشاره به اینکه قطعه چینی با کمترین سطح کنترل، وارد خطوط تولید شرکت‌های ایرانی می‌شود، گفت: «در هیچ برهه‌ای در حوزه خودرو و قطعه تا این اندازه علنی به سمت چین نرفته بودیم. نهادهای نظارتی و وزارت صمت خود را به خواب زده‌اند و پولی که باید به جیب کارگر و صنعت ایران برود، به جیب چینی‌ها می‌رود.»

طرح تولید یک خودروی مشترک با چین
همه این هجمه‌ها در یک روز در حالی است که به تازگی وزیر صنعت، معدن و تجارت از سفر چین بازگشته است. طبق گفته خود وزیر، سفر به چین جهت مذاکره برای تولید توسعه صنعت خودروی ایران و همچنین تولید یک خودروی مشترک با چین در ایران بوده است.

عباس علی‌آبادی، وزیر صنعت، معدن و تجارت در خصوص مذاکرات انجام شده با خودروسازان چینی طی این سفر عنوان کرد: پیشرفت چین در صنعت خودرو چشمگیر بوده و این کشور توانسته سهم زیادی از بازارهای بین‌المللی را به خود اختصاص دهد. میزان تولید خودرو در چین سالانه به ۲۵ میلیون دستگاه می‌رسد که از پتانسیل موجود در چین برای رشد بیشتر در این حوزه حکایت دارد.

او با اشاره به مذاکرات تهران و پکن برای تولید مشترک خودرو گفت: سعی داریم با بازار چین ارتباط برقرار کنیم و طی مشارکت با آنها بتوانیم صنعت خودرو را توسعه دهیم. در همین راستا با همراهی خودروسازان داخلی قصد داریم طی ارتباط و هماهنگی با تولیدکنندگان برتر چینی یک خودروی مشترک را به تولید برسانیم.

حال با همه این تفاسیر باید به این موضوع توجه کرد؛ این همه تناقض برای چیست؟ در حالی که وزیر صمت برای ارتباط با چین و ساخت خودروی مشترک سفر کرده است؛ چطور همه در حال زدن چین هستند! نگارنده طرفدار پر و پا قرص چینی‌ها و خودروهای چینی نیست ولی اجازه دهید این موضوع را بررسی کنیم در روزگاری که واردات قطره‌چکانی داریم، تعرفه‌ها سر به فلک می‌زند، سقف واردات 20 هزار یورو است و از هر برندی هم نمی‌شود خودرو وارد کرد، بار بازار خودرو ‌ روی شانه‌های همین مونتاژی‌ها و چینی‌ها بوده است.

مگر نه این است که پرفروش‌ترین خودروساز بخش خصوصی ما با همین مونتاژی‌های چینی پر فروش شده است؛ پس این همه تناقض در حوزه خودرو از کجا می‌آید؟ وزیر به چین سفر می‌کند، بعد انجمن قطعه‌سازان چین را می‌زند و کارشناس می‌گوید اینجا سرزمین چینی‌هاست. امیدواریم در نهایت مسئولان و بزرگان این حوزه لااقل سر یک موضوع به توافق برسند.