بقایای یک زن خون آشام که در یک گورستان قرن هفدهمی در روستای پین pien در شمال لهستان پیدا شده توسط باستان شناسان دانشگاه نیکلاس کوپرنیک مورد بررسی قرار گرفت. نکته قابل توجه، به پای این اسکلت‌یک قفل کوچک وصل بود و داسی روی گلویش گذاشته شده بود تا از بازگشت آن به زندگی جلوگیری کند. مردمان اروپای شرقی معتقد بودند که خون‌آشام‌ها پس از مرگ به عنوان هیولا‌های خونخواری که زنده‌ها را به وحشت می‌انداختند، از قبر خود بیرون می‌آمدند، بنابراین یک داس را به‌گونه‌ای رو گردن او قرار می‌دادند که اگر می‌خواست از خاک بلند شود، به احتمال زیاد سرش بریده یا قطع می‌شد. در افسانه‌های لهستانی آمده که vjesci یا خون‌آشام، شخصیت‌هایی با پوست رنگ‌پریده بودند که در زیر نور ماه در خیابان‌ها پرسه می‌زدند و موجوداتِ تشنه خونی بودند که در دخمه‌های مخفی زندگی می‌کردند و با آمدن شب بیرون می‌آمدند تا ارواح ناآگاه را شکار کنند. افسانه‌هایی که درباره بازگشت مردگان از مرگ در اروپای شرقی روایت شده است، به قرن یازدهم میلادی برمی‌گردد؛ برخی از مردم نگران بودند که اجساد در قالب هیولا‌های خون‌آشام از گور بلند شوند و زندگی افراد عادی را به خطر بیندازد.
بقایای یک زن خون آشام که در یک گورستان قرن هفدهمی در روستای پین pien در شمال لهستان پیدا شده توسط باستان شناسان دانشگاه نیکلاس کوپرنیک مورد بررسی قرار گرفت. نکته قابل توجه، به پای این اسکلت‌یک قفل کوچک وصل بود و داسی روی گلویش گذاشته شده بود تا از بازگشت آن به زندگی جلوگیری کند. مردمان اروپای شرقی معتقد بودند که خون‌آشام‌ها پس از مرگ به عنوان هیولا‌های خونخواری که زنده‌ها را به وحشت می‌انداختند، از قبر خود بیرون می‌آمدند، بنابراین یک داس را به‌گونه‌ای رو گردن او قرار می‌دادند که اگر می‌خواست از خاک بلند شود، به احتمال زیاد سرش بریده یا قطع می‌شد. در افسانه‌های لهستانی آمده که vjesci یا خون‌آشام، شخصیت‌هایی با پوست رنگ‌پریده بودند که در زیر نور ماه در خیابان‌ها پرسه می‌زدند و موجوداتِ تشنه خونی بودند که در دخمه‌های مخفی زندگی می‌کردند و با آمدن شب بیرون می‌آمدند تا ارواح ناآگاه را شکار کنند. افسانه‌هایی که درباره بازگشت مردگان از مرگ در اروپای شرقی روایت شده است، به قرن یازدهم میلادی برمی‌گردد؛ برخی از مردم نگران بودند که اجساد در قالب هیولا‌های خون‌آشام از گور بلند شوند و زندگی افراد عادی را به خطر بیندازد.