عمادالدین باقی – فعال حقوق بشر، در نامه‌ای به کمیساریای عالی حقوق بشر نوشت: دولت‌ها مانند کلمبیا سفیر رژیمی که نسل کشی کرده و به دنیا دهن‌کجی می‌کند را اخراج کنند و در تدارک تحریم‌ها و محرومیت‌های سخت و مؤثر به ویژه از سوی جامعه مدنی علیه رژیم اسراییل و هر سازمان یا رژیم جنگ‌طلب دیگر بیفتند یا بپذیرند که این آموزه‌ها فقط سرودهایی برای به خلسه بردن جهانيان و احساس رفع تکلیف است و بس.
به گزارش انصاف نیوز، متن نامه‌ی آقای باقی به همراه توضیح کوتاه او در پی می‌آید:
نامه زیر در تاریخ سه شنبه ۲۵مهر۱۴۰۲ به آقای فولکر تورک، کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد و رونوشت آن برای خانم فرانچسکا البانیز، گزارشگر ویژه امور فلسطین، فرستاده شده است.
برای کسی که حرفه‌اش نویسندگی است، نوشتن این یادداشت، تلاشی است برای انجام کمترین وظیفه و تسکین وجدان. هدف از ارسال نامه این بود که شاید صداهای مستقل از دولت‌ها و از درون جامعه مدنی هرچه بیشتر شنیده شود.
متن نامه
جناب آقای فولکر تورک،
کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد
باسلام و احترام
به عنوان کسی که سال‌های زیادی از عمرش را وقف تلاش برای گسترش آموزش حقوق بشر و دفاع عملی از آن کرده امروز و با گذشت بیش از ۷۰ سال از انتشار اعلامیه جهانی حقوق بشر بیش از هر زمان دیگری از بهبود وضعیت حقوق بشر مایوس شده‌ام زیرا رفتارهای دوگانه در زمینه تروریسم و حقوق بشر و جابجا کردن ظالم و مظلوم توسط دولت‌ها به یک رویه جهانی تبدیل شده و بدتر از همه رفتارهای دوگانه دولت‌های آمریکا و اروپا، ممنوعیت تجمعات مسالمت آمیز در اعتراض به نسل کشی اسراییل و اخراج خبرنگاران گاردین و بی بی سی است.
اکنون حکومتی که قتل عام دیریاسین و صبرا و شتیلا و… را در کارنامه خود دارد و از آغاز پیدایش تا همین امروز در برابر صدها بیانیه و قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل، شورای امنیت و نهادهای بین‌المللی حقوق بشر مبنی بر توقف شهرک سازی‌ها، اشغالگری‌ها و خشونت علیه فلسطینی‌ها (که فقط مجمع عمومی سازمان ملل از سال ۲۰۱۵ به اینسو ۱۴۰ قطعنامه علیه اسرائیل صادر کرده) بی اعتنایی و دهن کجی می‌کند و فلسطینی‌ها را وادار به رفتارهای عصبی می‌نماید و بعد همان رفتارها را مستمسک بمباران‌شان قرار می‌دهد.
غزه را که به زندان بزرگی توسط اسرائیل تبدیل شده است جلوی چشم‌‌جهانیان به خاک و خون کشیده می شود و صدها هزار نفر را کوچ اجباری می‌دهد (و آب و برق و غذا را به روی مردم غزه می‌بندد) که طبق اسناد بین المللی، پاکسازی قومی مصداق روشن ژنوسید است. دولت اسراییل برای همه مردم خاورمیانه هم شاخ و شانه می‌کشد و هیچکس جلودارش نیست، تن به صلح نمی دهد و مقابله به مثل هم متهم به گسترش جنگ می‌شود.
این نگرانی وجود دارد که اگر روند جهانی به همین گونه باشد حقوق بشر به موزه تاریخ سپرده می شود. حقوق بشر به آموزه های خوبی روی کاغذ و به یک تشریفات بی اثر «ابراز نگرانی» صرف بدل شده که گوش ناقضان حقوق بشر به آن عادت کرده و در حد وزوز مزاحم پشه به آن می نگرند و کار خود را می کنند.
مدافعان حقوق بشر باید از سطح اعتراضات زبانی فراتر رفته و درباره مکانیسم های عملی مقابله با نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه بیشتر بیندیشند، باید حرکت های عملی و موثر اعتراضی تدارک ببینند وخواهان محاكمه رژيم اسرائيل و افرادي چون نتانياهو باشند.
دولت‌ها مانند کلمبیا سفیر رژیمی که نسل کشی کرده و به دنیا دهن‌کجی می‌کند را اخراج کنند و در تدارک تحریم‌ها و محرومیت‌های سخت و مؤثر به ویژه از سوی جامعه مدنی علیه رژیم اسراییل و هر سازمان یا رژیم جنگ‌طلب دیگر بیفتند یا بپذیرند که این آموزه‌ها فقط سرودهایی برای به خلسه بردن جهانيان و احساس رفع تکلیف است و بس.
اگر ممنوع الخروجی و محدودیت‌های ایجاد شده برای ما مانع از تلاش‌های لازم و گفتگوها با فعالان جامعه مدنی دیگر کشورها برای مقابله با این نسل کشی‌ها است اما شما هیچ محدودیتی ندارید که مانع انجام این تکلیف باشد.
عمادالدین باقی
نویسنده و پژوهشگر، مدافع حقوق بشر و فعال در نهادهای مدنی و حقوق بشری متعدد در ایران
رونوشت: خانم فرانچسکا البانیز، گزارشگر ویژه امور فلسطین
2023 – 10 – 17
Dear Mr. Volker Türk
United Nations High Commissioner for Human Rights
Greetings and Regards
As someone who has devoted many years of his life to efforts to expand human rights education and practical defense, today and after more than 70 years since the publication of the Universal Declaration of Human Rights, I am more disappointed than ever in the improvement of the human rights situation because the double standards in the field of terrorism and human rights and displacement of oppressors and oppressed by governments has become a global practice, and worst of all the behavior of the American and European governments, the banning of peaceful gatherings in protest of the Israeli genocide and the expulsion of Guardian and BBC reporters.
A government that has the massacres of Deir Yassin, Sabra and Shatila, etc.
in its record, and from the beginning of its existence until today, ignores hundreds of statements and resolutions of the United Nations General Assembly, the Security Council and international human rights institutions, regarding the cessation of settlement constructions. The occupation and violence against the Palestinians (the United Nations General Assembly alone has issued 140 resolutions against Israel since 2015) provokes a response from the Palestinians.
Gaza, which has been turned into a big open-air prison by Israel, is being destroyed in front of the eyes of the world and hundreds of thousands of people are forcibly displaced And water, electricity and food are closed to them.
According to international documents, ethnic cleansing is a clear example of genocide. The government of Israel intimidates all the people of the Middle East and no one is able to stop it. Israel is not committed to peace and a broader confrontation will result.
There is a concern that if the global trend is the same, human rights will be consigned to the museum of history. Human rights have turned into good doctrines on paper and into an ineffective ceremony of “expressing concern” that the ears of human rights violators have become accustomed to, buty disregard.
Human rights defenders should go beyond the level of verbal protests and think more about the practical mechanisms to deal with the violation of human rights and humanitarian rights, they should prepare practical and effective protest movements and want to prosecute the Israeli regime and people like Netanyahu. Governments like Colombia should expel the ambassador of the regime that committed genocide and lies to the world, and in preparation for strict and effective sanctions and exclusions, especially from the civil society, against the Israeli regime and any other bellicose organization or regime, or accept that these teachings are just empty words.
Banning to leave the country and the restrictions created for us by the government prevent the necessary efforts and discussions with the civil society activists of other countries to deal with these genocides, but you do not have any restrictions that prevent you from doing this task.
Emadeddin Baghi
Author and researcher, human rights defender and activist in numerous civil and human rights organizations in Iran
Transcript: Ms. Francesca Albanese, Special Rapporteur on Palestinian Affairs
انتهای پیام
∎
نظر شما