متن پيش رو در تابناک منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست.
مذاکرات هسته اي ايران و گروه 1+5 در حالي براي سومين بار طي دو هفته تمديد شد که گفته مي شود، اين بار، موضوع برداشته شدن تحريم هاي تسليحاتي ايران، يکي از اصلي ترين مسائل مورد اختلاف طرفين است. روزنامه نيويورک تايمز در مطلبي ضمن پرداختن به ابعاد اين موضوع، به دليل اصرار آمريکا بر حفظ اين دسته از تحريم هاي موجود عليه ايران نيز اشاره کرده است.
به گزارش «تابناک»، روزنامه نيويورک تايمز در گزارشي از وين مي‌نويسد، يکي از مهمترين موانع باقي مانده بر سر راه توافق هسته اي تاريخي ايران، اختلاف نظر بر سر مجموعه اي از تحريم‌هاي سازمان ملل است که به نظر مي‌رسيد، بحث درباره آن‌ها ماه‌ها پيش به نتيجه رسيده و تنها در حاشيه مذاکرات مطرح خواهند بود. اين تحريم‌ها، مربوط به مجموعه اي از قطعنامه‌هاي سازمان ملل است که تصويب آن‌ها از 9 سال پيش آغاز شد و صادرات و واردات سلاح‌هاي متداول را براي ايران ممنوع مي‌سازد.
براي کساني که نگران قدرت نمايي مستمر ايران در خاورميانه، از جمله حمايت از بشار اسد در سوريه، نيروهاي حزب الله در لبنان، گروه‌هاي فلسطيني و گروه‌هاي شيعه در عراق هستند، پابرجا ماندن اين ممنوعيت حتي پس از دستيابي به توافق، به يک موضوع کليدي و حياتي تبديل شده است.
اشتون کارتر، وزير دفاع آمريکا حتي اين هفته در سخناني در کنگره اظهار داشت، بخشي از اين ممنوعيت که به فناوري موشک‌هاي باليستيک مربوط مي‌شود، براي امنيت خود آمريکا نيز ضروري است، زيرا در صورتي که موشک‌هاي باليستيک ايران به کلاهک‌هاي شيميايي، بيولوژيک يا هسته اي مسلح شوند، به سلاحي خطرناک تبديل مي‌شوند.
وي اظهار داشت: «دليل اينکه ما مي‌خواهيم جلوي برخوداري ايران از برنامه موشک‌هاي باليستيک بين قاره اي را بگيريم، اين است که اصطلاح بين قاره‌اي يعني توانايي رسيدن اين موشک‌ها از ايران به ايالات متحده... ما خواستار چنين چيزي نيستيم».
اما براي ايراني‌ها، اين موضوع به اصل عمل متقابل و همچنين غرور ملي ارتباط دارد. آن‌ها اشاره مي‌کنند که اين تحريم‌ها بر سر برنامه هسته اي ايران وضع شده و بنابراين، بايد همزمان با دستيابي به توافق در موضوع هسته اي لغو شود. در عرصه وسيع تر، اين امر مشخص خواهد کرد که بر اساس توافق هسته اي، جايگاه ايران به عنوان يک قدرت منطقه اي پذيرفته خواهد شد.
از سوي ديگر، محمد جواد ظريف، وزير خارجه ايران سعي دارد از اين موضوع به عنوان ابزاري براي ايجاد شکاف در گروه 1+5 استفاده کند. در اين چهارچوب، روسيه و چين که در موضوع تجارت تسليحات با ايران داراي منافعي هستند، از برداشته شدن تحريم‌هاي مربوط به اين موضوع دفاع مي‌کنند.
تحريم‌هاي تسليحاتي ايران نخستين بار در سال 2006 و بر اساس قطعنامه شوراي امنيت ـ که مربوط به برنامه هسته اي ايران بود ـ وضع شد؛ هرچند ايراني‌ها بر همين اساس تأکيد دارند، با حل موضوع هسته اي، اين تحريم‌ها بايد برداشته شوند، اما دولت آمريکا از يک سو ادعا مي‌کند که برداشته شدن تحريم‌ها سبب حمايت بيشتر ايران از دولت سوريه خواهد شد و از سوي ديگر، اين نگراني را دارد که برداشتن تحريم تسليحاتي، سبب مخالفت کنگره با کليت توافق هسته اي ايران شود.
اين موضوع به ويژه از آن جهت اهميت دارد که فرماندهان نظامي آمريکايي نيز بر لزوم حفظ اين تحريم‌ها تأکيد دارند. به جز اشتون کارتر که به آن اشاره شد، مارتين دمپسي، رئيس ستاد مشترک ارتش اين کشور نيز اظهار داشته: «ما نبايد تحت هيچ شرايطي فشار بر ايران را در موضوع توانمندي‌هاي موشکي و تسليحاتي برداريم».
مذاکرات هسته اي ايران و گروه 1+5 در حالي براي سومين بار طي دو هفته تمديد شد که گفته مي شود، اين بار، موضوع برداشته شدن تحريم هاي تسليحاتي ايران، يکي از اصلي ترين مسائل مورد اختلاف طرفين است. روزنامه نيويورک تايمز در مطلبي ضمن پرداختن به ابعاد اين موضوع، به دليل اصرار آمريکا بر حفظ اين دسته از تحريم هاي موجود عليه ايران نيز اشاره کرده است.
به گزارش «تابناک»، روزنامه نيويورک تايمز در گزارشي از وين مي‌نويسد، يکي از مهمترين موانع باقي مانده بر سر راه توافق هسته اي تاريخي ايران، اختلاف نظر بر سر مجموعه اي از تحريم‌هاي سازمان ملل است که به نظر مي‌رسيد، بحث درباره آن‌ها ماه‌ها پيش به نتيجه رسيده و تنها در حاشيه مذاکرات مطرح خواهند بود. اين تحريم‌ها، مربوط به مجموعه اي از قطعنامه‌هاي سازمان ملل است که تصويب آن‌ها از 9 سال پيش آغاز شد و صادرات و واردات سلاح‌هاي متداول را براي ايران ممنوع مي‌سازد.
براي کساني که نگران قدرت نمايي مستمر ايران در خاورميانه، از جمله حمايت از بشار اسد در سوريه، نيروهاي حزب الله در لبنان، گروه‌هاي فلسطيني و گروه‌هاي شيعه در عراق هستند، پابرجا ماندن اين ممنوعيت حتي پس از دستيابي به توافق، به يک موضوع کليدي و حياتي تبديل شده است.
اشتون کارتر، وزير دفاع آمريکا حتي اين هفته در سخناني در کنگره اظهار داشت، بخشي از اين ممنوعيت که به فناوري موشک‌هاي باليستيک مربوط مي‌شود، براي امنيت خود آمريکا نيز ضروري است، زيرا در صورتي که موشک‌هاي باليستيک ايران به کلاهک‌هاي شيميايي، بيولوژيک يا هسته اي مسلح شوند، به سلاحي خطرناک تبديل مي‌شوند.
وي اظهار داشت: «دليل اينکه ما مي‌خواهيم جلوي برخوداري ايران از برنامه موشک‌هاي باليستيک بين قاره اي را بگيريم، اين است که اصطلاح بين قاره‌اي يعني توانايي رسيدن اين موشک‌ها از ايران به ايالات متحده... ما خواستار چنين چيزي نيستيم».
اما براي ايراني‌ها، اين موضوع به اصل عمل متقابل و همچنين غرور ملي ارتباط دارد. آن‌ها اشاره مي‌کنند که اين تحريم‌ها بر سر برنامه هسته اي ايران وضع شده و بنابراين، بايد همزمان با دستيابي به توافق در موضوع هسته اي لغو شود. در عرصه وسيع تر، اين امر مشخص خواهد کرد که بر اساس توافق هسته اي، جايگاه ايران به عنوان يک قدرت منطقه اي پذيرفته خواهد شد.
از سوي ديگر، محمد جواد ظريف، وزير خارجه ايران سعي دارد از اين موضوع به عنوان ابزاري براي ايجاد شکاف در گروه 1+5 استفاده کند. در اين چهارچوب، روسيه و چين که در موضوع تجارت تسليحات با ايران داراي منافعي هستند، از برداشته شدن تحريم‌هاي مربوط به اين موضوع دفاع مي‌کنند.
تحريم‌هاي تسليحاتي ايران نخستين بار در سال 2006 و بر اساس قطعنامه شوراي امنيت ـ که مربوط به برنامه هسته اي ايران بود ـ وضع شد؛ هرچند ايراني‌ها بر همين اساس تأکيد دارند، با حل موضوع هسته اي، اين تحريم‌ها بايد برداشته شوند، اما دولت آمريکا از يک سو ادعا مي‌کند که برداشته شدن تحريم‌ها سبب حمايت بيشتر ايران از دولت سوريه خواهد شد و از سوي ديگر، اين نگراني را دارد که برداشتن تحريم تسليحاتي، سبب مخالفت کنگره با کليت توافق هسته اي ايران شود.
اين موضوع به ويژه از آن جهت اهميت دارد که فرماندهان نظامي آمريکايي نيز بر لزوم حفظ اين تحريم‌ها تأکيد دارند. به جز اشتون کارتر که به آن اشاره شد، مارتين دمپسي، رئيس ستاد مشترک ارتش اين کشور نيز اظهار داشته: «ما نبايد تحت هيچ شرايطي فشار بر ايران را در موضوع توانمندي‌هاي موشکي و تسليحاتي برداريم».