عصر ایران؛ فرزانه احمدی _ در اطراف ایران سدهای زیادی در حال ساخته شدن است تا جلوی ورود آب به ایران را بگیرد. سدهایی که به قیمت خشک شدن بخش‌های زیادی از ایران و آواره شدن ایرانیان زیادی تمام می‌شود.
گزارش را اینجا ببینید
یکی از بزرگترین آنها نامش کاراکورت است و ترکیه آن را بالا دست رود ارس ساخته است. رود ارس از ترکیه و ارمنستان سرچشمه می‌گیرد، مرز ایران و ارمنستان و آذربایجان را طی می‌کند و در آذربایجان به دریای خزر می‌ریزد. سد کاراکورت بخشی از یک پروژه بزرگتر به اسم داپ است که ترکیه با ان می‌خواهد شرق کشورش را آباد کند، به قیمت ویرانی کشورهای پایین دست از جمله ایران. کارشناسان می‌گویند می‌خواهد بین 90 تا 120 سد روی ارس بسازد. ایجاد این سدها سهم ایران را از آب ارس به شدت کم می‌کند. کاهشی که همین الان هم شروع شده.
آب ارس قرار است هزاران هکتار از اراضی کشاورزی سه استان آذربایجان غربی، شرقی و اردبیل را سیراب کند و بخشی هم برای خود رود و محیط زیست باقی بماند. دشت مغان در اردبیل تا حالا به لطف ارس زنده بوده. حالا فقط یک میلیارد آب برای زنده ماندن دشت مغان و یک میلیارد هم برای ارس نیاز داریم. بقیه زمین‌ها بماند و اینکه اگر آب نرسد، مردم سه استان بیکار و مجبور به مهاجرت می‌شوند. همین خطر بیخ گوش سیستانی‌ها پهم هست.
در شرق کشور، دو رود بسیار مهم از افغانستان به ایران می‌آید: هیرمند و هریرود. بخشی از آب دریاچه هامون، چاه‌نیمه‌ها و نیاز سیستانی‌ها از هیرمند تامین می‌شد، اما الان یک دهم میزان آب توافق شده هم به ایران نمی‌رسد. افغان‌ها با ساخت سد کمالخان، جلوی ورود آب و سیلاب هیرمند را به ایران گرفته‌اند و آن را به شوره‌زار گودزره انتقال می‌دهند.
نتیجه اقدامات آنها خشکی هامون، یکی از مهمترین دریاچه‌های جهان است. افغان‌ها به همین هم راضی نشده‌اند. رود هریرود هم از افغانستان می‌آید، مرز ایران و ترکمنستان را طی می‌کند و به ترکمنستان وارد می‌شود.
آب سد دوستی در ایران از این رود تامین می‌شد. حالا حجم آب سد دوستی کمتر از 15 درصد است. دو سد سلما و پشدان افغانستان این بلا را سر سد دوستی آوردند. سدی که آب مشهد و خراسان رضوی را تامین می‌کرد. نیاز آبی کشاوزی مشهد و اب شرب میلیون‌ها مسافر باید تامین شود و این یک بحران برای ایران است.
برای جلوگیری از آنچه در انتظار ایران است، چه باید کرد؟
این گزارش را ببینید تا بیشتر بدانید.
