تابلوهایی بزرگ به رنگ سرخ در متروهای ایروان نصب شده که روی آن نوشته‌اند قره‌باغ زندگی خواهد کرد. بسیاری از ساکنان قره‌باغ اما حالا به ارمنستان آمده‌اند و شهر و روستاهایی که در آن به دنیا آمده‌اند را تنها با یک چمدان ترک کرده‌اند. یکی از آنها سنگی از کوهستان‌های قره‌باغ با خود آورده و می‌گوید آن را یادگاری از آخرین ساعات حضور در سرزمین مادری می‌داند.. از این طرف ویدئوهایی منتشر شده که نشان می‌دهند برخی سربازان جمهوری آذربایجان با خشم وارد خانه‌های خالی ارمنی‌های مهاجرت کرده شده‌اند و آنها را غارت می‌کنند. نزدیک ۱۰۰ هزار نفر در کمتر از یک هفته قره‌باغ را ترک کرده‌اند و همه چیز را پشت سر خود باقی گذاشته‌اند.

مهاجران قره‌باغ که به ایروان یا دیگر شهرهای ارمنستان رسیده‌اند نوک پیکان شکایت‌های خود را متوجه نیکول پاشینیان می‌کنند و خشم بی‌اندازه‌ای از او دارند. در مصاحبه‌های منتشر شده از این افراد، آنها می‌گویند که پاشینیان ارمنی نیست و مردم قره‌باغ را فروخته است. کوچ اجباری از قره‌باغ دقیقا یک روز پس از آن آغاز شد که جدایی طلبان ارمنی عقب‌نشینی کرده و انحلال جمهوری خودخوانده قره‌باغ اعلام شد. کسانی که مجبور به مهاجرت شده‌اند، باخودرو شخصی، کامیون، موتورسیکلت یا اتوبوس خود را به شهرهای امن رسانده‌اند. اما قبل از رفتن بسیاری از آنها آلبوم‌های عکس و برخی دیگر از متعلقات شخصی خود را به آتش سوزانده‌اند.

نزدیک به ۱۰۰ هزار نفر قره‌باغ را ترک کرده‌اند و تنها ۲۰ هزار نفر دیگر باقی‌مانده اند که انتظار می‌رود به‌زودی آنها هم جابه‌جا شوند. گزارش‌ها می‌گویند تعداد زیادی از مردم در دیگر شهرها از اتوبوس‌هایی که از قره‌باغ می‌آیند استقبال می‌کنند و برخی از آنها به مهاجران پناه می‌دهند.

مهاجرت دسته‌جمعی از قره‌باغ در حالی صورت می‌گیرد که دولت باکو گفته بود به کسانی که در قره‌باغ باقی بمانند پناه و امکانات می‌دهد و از آنها حمایت می‌کند. اما به نظر می‌آید ارمنی‌ها اعتمادی به این وعده جمهوری‌آذربایجان ندارند و با توجه به سابقه قبلی ترجیح‌ داده‌اند خودشان را به ارمنستان برسانند و همه چیز را پشت سر خود رها کنند. حدود سه چهارم از پناهجویان کودک هستند و بسیاری از آن‌ها بدون والدین خود به ارمنستان آمده‌اند. سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری نسبت به جدایی خانواده‌ها از یکدیگر بر اثر کوچ اجباری ابراز نگرانی کرده‌اند.

منبع: خبرآنلاین