به گزارش شبکه شرق، هر وقت سخن از بی آبی می‌شود همه توجه ما به سمت استان‌های جنوب و جنوب شرق ایران جلب می‌شود و فکر می‌کنیم استان‌هایی مانند خوزستان، بوشهر، هرمزگان، سیستان و بلوچستان و کرمان با چالش آب روبه رو هستند و اصلا تصورش را هم نمی‌کنیم که استان شمالی مثل گیلان که از سرسبزی و پر آبی زبانزد است هم به شدت با تنش آبی روبه رو باشد و در برخی از مناطق شهرستان رودبار در شبانه روز تنها یکی دو ساعت آب داشته باشند.
شهرستان رودبار همیشه با چالش آب مواجه بوده و روستاها به لحاظ منابع آبی فقیرند. برخی از این روستاها به لحاظ منابع آبی و بخشی نیز به لحاظ زیر ساختی مشکل دارند و روستاهایی با منابع آبی مناسب هم در این شهرستان وجود دارد که مدیریت در مصرف ندارند و همه موارد ذکر شده باعث شده که بسیاری از روستاهای شهرستان آب پایداری نداشته باشند.
رفع کامل سفیدی مو درمنزل
یک منبع آگاه که نخواست نامش فاش شود در این باره به ایلنا گفت: متاسفانه بسیاری از روستاهای رودبار یکی دو ساعت در روز و به خصوص در فصل تابستان آب دارند. حتی در برخی از روستاها شاید وصل شدن آب‌شان به ساعت هم نرسد. متاسفانه 50 درصد روستاها تحت پوشش آب و فاضلاب هستند و بقیه به صورت خودگردان و مدیریت‌شان از طریق دهیاری و شورای محل و شورای آب اداره می‌شود.
برخی زیرساخت‌های آبی به 30 سال پیش باز می‌گردد
این منبع آگاه افزود: هم اکنون که در سطح کشور کمبود بارندگی داریم مشکلات کمبود آب در مناطق روستایی هم افزایش یافته است که برای رفع این مشکلات اعتباراتی را باید تخصیص بدهند. متاسفانه بسیاری از زیر ساخت‌های انشعابی روستاها مربوط به زمان زلزله ویرانگر رودبار است و از آن زمان که تخریب‌ها رخ داده و تاسیسات آبی را ترمیم کردند حدودا 30 سال از عمرشان می‌گذرد که فرسوده شده‌اند و نیاز به تعویض یا بازسازی مجدد دارند. البته ناگفته نماند در بسیاری از روستاها هم تاسیسات بازسازی شده و این اینگونه نیست که هیچ اقدامی صورت نگرفته باشد. ولی با توجه به اینکه روستاها توسعه پیدا کرده و جمعیت‌شان افزایش یافته تاسیسات قدیمی با توجه به فرسودگی که دارند جوابگوی نیاز آبی اهالی نیستند و نیاز به بازسازی دارند که بخشی مربوط به تاسیسات و بخشی هم مربوط به منابع تامین کننده آب است که باید افزایش پیدا کند.
این منبع آگاه ادامه داد: داماش حدودا 4 الی 5 لیتر آب در ثانیه دارد و اگر مدیریتی در این روستا باشد می‌توان بسیاری از مشکلاتش را حل کرد. ولی در این روستا اصلا مدیریت و نظارت منابع آب وجود ندارد و هیچگونه کنتوری نصب نشده است. برای مصارف آب هیچ سیستم کنترل کننده‌ای وجود ندارد. هم برای مصرف کارخانه و هم اهالی باید کنتور نصب شود. روستاهایی داشتیم که در طول روز تنها 2 ساعت آب داشتند و وقتی کنتور گذاری و یا کنتورهای‌شان تعویض شد، کاملا مشکل بی آبی شان برطرف شده است. چرا که مصارف‌شان را کنترل کرده‌اند و اهالی از ترس قبض‌های نجومی در مصرف آب صرفه جویی کرده‌اند.
این منبع آگاه عنوان کرد: یک سری اختلاف نظرها از سوی اهالی داماش مطرح است که عده‌ای موافق نصب کنتور و عده‌ای مخالف هستند. داماش با توجه به توسعه‌ای که پیدا کرده و با مدیریت مصارف مشترکین و کارخانه می‌تواند آب پایدارتری داشته باشند. آخر هفته‌ها که روستا شلوغ‌تر می‌شود اهالی برای آب فوق العاده با مشکل مواجه می‌شوند و با توجه به آب چشمه داماش که 5 الی 6 لیتر آب در ثانیه دارد می‌تواند به راحتی 300 الی 400 خانوار را به لحاظ آبی تامین کند.
حدودا 40 درصد روستاهای رودبار آب پایدار ندارند
این منبع آگاه ادامه داد: حدودا 40 درصد روستاهای رودبار آب پایدار ندارند و روزانه فقط یک الی 2 ساعت آب دارند. داماش در تعطیلات پایان هفته حتی ممکن است یک ساعت هم آب نداشته باشند. اهالی روستاها در همان یکی دو ساعت مجبورند آب را برای مصرف یک شبانه روزشان ذخیره کنند. هر چند مسئولان دوست ندارند واقعیت‌ها گفته شد ولی باید بدانند حقیقت تلخ است.
تمامی منابع آبی زیرزمینی جیرنده کاهش یافته است
این منبع آگاه عنوان کرد: یکی از مشکلات اساسی ما منابع آبی است و تمامی منابع آبی زیرزمینی جیرنده کاهش یافته است. در بین روستاهای رودبار تنها داماش چشمه دارد که آن هم به دلیل مشکلاتی که وجود دارد به بی آبی برخورده است. در برخی مناطق مثل سنگرود آب در پایین دست هست ولی باید برای این روستا پمپاژ شود. اهالی روستاها مجبورند آب را از چشمه تهیه کنند که این چشمه‌ها هم در تابستان به حداقل دبی خود می‌رسند. حدودا 60 روستای فعال در سطح شهرستان رودبار داریم که 50 درصدشان تحت پوشش آبفای شهری قرار دارند. مابقی به صورت خودگردان مدیریت می‌شوند.
روستای استخرگاه آب ندارد
یک منبع آگاه دیگر هم که نخواست نامش فاش شود در خصوص معضل بی آبی روستاها و شهرهای رودبار گفت: روستای استخرگاه آب ندارد و هر روز با تانکر منابع طبیعی به اهالی آبرسانی می‌شود. این مشکل مربوط به هم اکنون نیست و بعد از زلزله ویرانگر رودبار چنین مشکلی به وجود آمد و بعد از گذشت این همه سال مسئولان هر روز به ما وعده لوله کشی آب از مناطق دیگر را می‌دهند که تاکنون محقق نشده است. روستاهای استخرگاه، دفراز و پلنگ دره از یک مجتمع آب مشترک استفاده می‌کنند و در حال حاضر آب این روستاها قطع است و در تابستان مشکلات بی آبی اهالی بیشتر هم می‌شود و 20 دقیقه آب برای شان وصل و 48 ساعت قطع می‌شود. برای استخرگاه هم اکنون روزی 20 الی 30 تانکر آب ارسال می‌شود و هر تانکر بین 700 هزار تا یک میلیون تومان به فروش می‌رسد و برخی اهالی توان پراخت این هزینه را ندارند و مجبورند از رودخانه آب تهیه کنند.
این منبع آگاه ادامه داد: بعد از گذشت 11 سال قرار است 3 کیلومتر برای روستای استخرگاه لوله گذاری کنند که آنهم به دلیل عدم تامین اعتبار انجام نشده است و البته تا این لوله گذاری به روستا برسد 15 کیلومتر دیگر لوله گذاری نیاز است که بعید می‌دانم به این راحتی‌ها روستای ما صاحب آب پایداری بشود. اگر بخواهند از رودخانه‌ای که نزدیک روستا هست آب را برای‌مان منتقل کنند باز هم فکر نکنم کشاورزان اجازه دهند چرا که مدعی‌اند این آب برای امورات کشاورزی‌شان است.
این منبع آگاه افزود: تنها راه نجات روستاهای منطقه ایجاد سد خاکی است که به آب پایداری برسند. حدودا 17 روستا در رودبار از جمله راجعون، پلنگ دره، دفراز، پشتهان، چاک و ... با تنش شدید آبی مواجه اند و با تانکر آبرسانی می‌شوند.
زکا اسدی رئیس شورای شهر منجیل هم در این باره به ایلنا گفت: آب شرب منجیل با جمعیتی حدودا 24 هزار نفر وضعیت مناسبی ندارد و مردم منجیل اکثرشان آب را از چشمه‌های اطراف تهیه می‌کنند که همین آب هم حتما باید جوشانده شود که قابل شرب باشد. و یا آب مصرفی‌شان بیشتر آب معدنی است.
وی اضافه کرد: آب منجیل آلوده و اصلا قابل شرب نیست و طعم بدی دارد. نماینده رودبار وعده داده که آب مناسبی از طریق لوله گذاری به این شهر منتقل می‌کند که این آب قرار است از سد دیورش به منجیل منتقل شود که البته فاصله‌اش هم کم نیست و مشکل تامین بودجه هم دارد.
اسدی عنوان کرد: علاوه بر مشکل کیفی آب قطعی‌های مکرر آب در برخی مناطق منجیل مثل شهرک محمود آباد و بابائیان را هم داریم که برای برطرف شدن این مشکل از طریق آبفای شهرستان و خود شهر منجیل پیگیر هستیم و این مناطق در همه فصول سال با مشکل قطعی آب مواجه‌اند. از طریق شهرداری سعی می‌کنیم به این مناطق آبرسانی کنیم ولی با این حال مردم از بی آبی در عذاب هستند. بیشترین دلیل قطعی آب را سوختن پمپ‌ها و اتصالی برق اعلام می‌کنند و در آغاز هفته دولت در حضور همه مسئولان با رئیس آب و فاضلاب صحبت کرده و اعلام کردیم چرا باید به دلیل سوختن پمپ، اتصالی و قطعی برق مردم مدام آب‌شان قطع شود که البته به نوعی می‌شود گفت در این زمینه سوء مدیریت داریم.
لازم به ذکر است که بمنظور ارایه آمار درست و دقیق از میزان مناطق درگیر با بی آبی یا کم آبی تماس‌های مکرری با افشین جارچی مدیر آب منطقه‌ای شهرستان رودبار گرفته شد که مطابق رویه معمول در شهرستان، این مقام مسئول پاسخگوی خبرنگار ایلنا نبود. ظاهرا بنا بر تاکیدات فرمانداری مقامات محلی حق گفت‌وگو با رسانه‌ها را ندارند و برای هر گفت و گویی باید اقدام به اخذ مجوز از فرمانداری نمایند که پرواضح است این نهاد هم با بهانه تراشی‌های مختلف از صدور چنین مجوزی طفره می‌رود.