حجت الاسلام هادی سروش در حسینیه محبان الائمه(ع) گفت: بعد از دین، واقعا بنی امیه با مردم چه کردند؟! امیرالمؤمنین در خطبه ۹۳ می‌فرماید؛ مردم ستون دین اند، اما بنی امیه رابطه مردم با خود را مثل خدا و بنده قرار دادند! و این خیلی شنیع تر از رابطه ارباب و رعیتی است!

حجت الاسلام هادی سروش در مراسم عزادارای در حسینیه محبان الائمه در روز اول ماه صفر در جمع عزاداران حسینی گفت : شاخصه بسیار منفی حکومت بنی امیه در “وقاحت” آن است که از فساد بدتر است.

وی افزود طبق نقل علامه امینی در “الغدیر” از منابع از اهل سنت ، پیامبر خدا (ص) فرمود : “لکل امت آفه و آفه هذه الامه بنو امیه”
پس معلوم می شود این آفت دین سوز گریبان امت اسلام گرفته است!

سروش گفت: طبق آیه هشتم سوره مائده؛ “وَلَا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَىٰ أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ” موظفیم در برابر دشمن از عدالت داشته باشیم، عدالت با دشمن یعنی چه؟ قطعا عدالت اخلاقی است ، یعنی نباید از مدار اخلاق خارج نشویم .

وی در ادامه گفت: اصلِ قدرت زمینه ای است برای آسیب، آسیب به دین خود و آسیب به دین دیگران! امام کاظم فرمود: “حمله دو گرگ بر گله گوسفند که بدون چوپان باشد خطرناکتر از ریاست بر دین یک مسلمان نیست؛ – ماذئبان ضاریان فی غنم قدتفرق رعاوها باضر فی دین المسلم من الرئاسه”.

پس قدرت در ذات او زمینه طغیان و زمینه بی اخلاقی وجود دارد.
این سخن امام هفتم جایی حکایت از خطر عینی پیدا می کند که آن ریاست و قدرت بر ضد اخلاق استوار شود.
طبق نقل “سنن ابن ماجه” ؛ رسول الله (ص) بی حیائی را منشاء بی پروایی و خیانت و در نهایت دوری از تمام معیارهای رحمانی معرفی نمود ؛ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ إِذَا أَرَادَ أَنْ یُهْلِکَ عَبْدًا، نَزَعَ مِنْهُ الْحَیَاءَ، فَإِذَا نَزَعَ مِنْهُ الْحَیَاءَ، لَمْ تَلْقَهُ إِلَّا مَقِیتًا مُمَقَّتًا، … خَائِنًا مُخَوَّنًا، نُزِعَتْ مِنْهُ الرحمه ُ..”

حجت الاسلام سروش گفت: انبیاء و اولیاء از خطر زمینه های بروز ضداخلاق در قدرت کاملا مطلع هستند و نهایت مراقبت را دارند.
در تفسیر مجمع البیان است؛ “یوسف بعد از به قدرت رسیدن ، نیمه های شب در خفا دور از چشم افراد و محافظ ها و با لباس مبدل از دربار حکمرانی خارج شده و رو خاک نشسته و مناجات می‌کرد و می‌گفت: خدایا من همان یوسف زندان هستم که با تو حرف می‌زنم .. مرا در حال تسلیم در برابر خودت بمیران.”

سروش در مورد وقاحت در حکمرانی بنی امیه گفت ؛ وقاحت که یک رذیله بد اخلاقی است خیلی بدتر از فساد است! وقاحت یعنی پررویی و پرده دری یعنی با وجود این که همه می‌دانند رفتاری نا درست است باز با بی شرمی به رفتار ادامه دهد!

استاد حوزه در تبیین شاخصه های وقاحت حکومت بنی امیه؛ از شمشیر و خون نام برد و تصریح کرد؛ طبق بیان امام صادق ؛ امارت بنی امیه “بالسیف و العسف” است، یعنی؛ حکمرانی بنی امیه بر اساس زور و خون است!
این زور و خون را امام حسین نامه ای به معاویه نوشت که به صِرف گزارش مردم را میکشی و تبعید میکنی.. ”
ابن اثیر در جلد سوم “الکامل” نقل میکند که معاویه گفت:
«من پیشتر در میان شما سخنرانی میکردم و یکی از شما بر می خاست و در حضور مردم مرا تکذیب می کرد و من تحمل می کردم و در میگذشتم. اما اکنون به سخنرانی بر می خیزم و به خدا سوگند اگر کسی در این جایگاه گفتارم را به من برگرداند، کلمه ای دیگر نگوید مگر اینکه شمشیر بر سرش فرود آید.»

وی گفت: در حکمرانی بنی امیه؛ بلایی که سر دین آوردند که بی نظیر است ! همین را بدانیم در این رابطه دو جمله امام علی (ع) مد نظر داشته باشیم ؛ اول اینکه طبق نقل کتاب “الغارات” فرمود: بنی امیه در قدرت خود دین را به بازی گرفتند!
و دوم اینکه در نهج البلاغه خطبه ۱۶۲ فرمود: “بنی امیه در رابطه با دین سرچشمه دین را مسموم کردند ؛ – وَ سَدَّ فَوَّارِهِ مِنْ یَنْبُوعِهِ، وَ جَدَحُوا بَیْنِی وَ بَیْنَهُمْ شِرْباً وَ بِیئاً”
روشن است وقتی سرچشمه دین مسموم شود یعنی نماز و روزه و حج و .. تا دعای و مناجات ها همه و همه مسموم است و فکر دینی مردم را مسموم میکند. آیت الله جوادی آملی در جمع اساتید حوزه میفرمودند: گاهی سم با سخنرانی سم زدایی نمی‌شود در اونجا خون امام حسین لازم است تا آلودگی ها را پاک کند.

سروش ادامه داد: بعد از دین، واقعا بنی امیه با مردم چه کردند؟! امیرالمؤمنین در خطبه ۹۳ می‌فرماید؛ مردم ستون دین اند، اما بنی امیه رابطه مردم با خود را مثل خدا و بنده قرار دادند! و این خیلی شنیع تر از رابطه ارباب و رعیتی است!

هادی سروش گفت: بنی امیه به اخلاق هم رحم نکردند!
در حکمرانی شان، خیانت به زنان و ناموس مردم را در دستور کار قرار دادند! واقعه حره مدینه حمله آنان به زنان مدینه را راه انداختند! بر هر دختر زیبایی طمع میکردند ! و .. که زبان از گفتن آن شرم دارد! فقط بگویم کاری کردند و حرفهایز زدند که ناله حضرت زینب را بلند کردند! و این همان وقاحت است.
ورود به زندگی شخصی و ناموسی افراد و حتی فرستادن “پرستو” در پرونده ضداخلاقی بنی امیه وجود دارد!

در عِداد وقاحت آنان ؛ زخم زبان است و زخم زبان بود که اشک زینب را در مجلس عبیدالله بن زیاد آورد!

نکته دیگر در وقاحت اخلاقیِ حکمرانی بنی امیه ؛ دروغ رسمی و آن هم با پرویی و بشکلی که چشم در چهره ای می دوختند و دروغ می‌گفتند! نمونه آن معاویه است که در مسجدپیامبر در سخنرانی صاف در چهره امام حسین نگاه کرد و به دروغ گفت: حسین اعلام بیعت با فرزندم کرد بلافاصه حضرت برخواست و گفت: دروغ می‌گویی من این کار را نکردم.

انتهای پیام