احمد زیدآبادی طی یادداشتی در شبکه های اجتماعی نوشت:
اخیراً در برخی محافل سیاسی – مذهبی متعصب، اصطلاحِ “بچه‌شیعه” برای خطاب قرار دادن جوانان و نوجوانان حاضر در این محافل، رواج پیدا کرده است.
در واقع، اصطلاح “بچه‌شیعه” ورد زبان شیخ احمد کافی بود. اینکه آیا او این اصطلاح را خود جعل کرده و یا از فرد و محفل دیگری وام گرفته بود، برای من مشخص نیست.
منظور حاج کافی از کاربرد اصطلاح بچه‌شیعه، عمدتاً تحریک مخاطبان جوانش علیه اهل سنت و جماعت بود. حاج کافی مثل برخی دیگر از منبری‌های جنجالی دهه‌های 40 و 50 خورشیدی، گرایشات فرقه‌ای بسیار تندی داشت و محتوای بسیاری از منبرهایش، دست انداختن سه خلیفۀ اول از خلفای راشدین و اهانت به بزرگان اهل سنت بود.
از همین رو، روحانیون نامدار شیعی که مشی او را تفرقه‌افکنانه می‌دانستند، فاصلۀ خود را از او حفظ می‌کردند.
حالا بعد از گذشت چند دهه از درگذشت حاج کافی، اصطلاح مورد علاقۀ او در محافلی که خود را حامی جمهوری اسلامی می‌دانند، رواج پیدا کرده است. ظاهراً نخستین‌بار در دوران پس از انقلاب، اصطلاح بچه‌شیعه در جمع یاران و هواداران محمود احمدی‌نژاد مورد استفاده قرار گرفته و پس از آن به دیگر محافل متعصب سیاسی و مذهبی هوادار نظام نیز سرایت کرده است.
اگر حاج کافی اصطلاح بچه‌شیعه را عمدتاً برای تحریک فرقه‌ای در برابر اهل سنت جعل کرده بود، محافل امروزی از آن برای دامن زدن به هویت‌های افراط‌گرایانۀ سیاسی در برابر هویت ملی و سنت مألوف دینی استفاده می‌کنند. برای همین نیز این اصطلاح در جامعۀ سیاسی، حساسیت‌زا شده و بسیاری افراد به کارگیری آن از سوی حامیان نظام را به معنای نفی موجودیت و هویت خود تلقی می‌کنند.
به هر حال، اگر کسانی هنوز دل‌شان برای این مملکت به اندازۀ سر سوزنی می‌سوزد، لازم است از طریق ریشه‌یابی سیر رواج این اصطلاح، مانع ترویج آن در سطوح رسمی شده و اجازه ندهند هویت‌سازی‌های سیاسی‌-فرقه‌ای و تحریک‌آمیز، اثری از انسجام ملی باقی نگذارد.

انتهای پیام