در ۶ اکتبر ۲۰۰۱ شش فروند بمب افکن B۲ اسپریت از پایگاه هوایی خود در میسوری آمریکا (نیمه شرقی این کشور) به پرواز درامدند تا اهدافی را در بیش از ۲۴۰۰۰ کیلومتر دورتر بمباران کنند. هدف محل اختفای نیرو‌های طالبان در ارتفاعات مرکزی کشور افغانستان بود.
اما چرا چنین مسیر دوری برای این عملیات انتخاب شد؟ دلیل اصلی امتناع کشور روسیه از باز کردن حریم هوایی خود برای این بمب افکن‌ها بود که در واقع مسیر بسیار کوتاه‌تر بود. به دنبال همین امتناع جورج دابلیو بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا با طرح پرواز مستقیم این بمب افکن‌ها از مسیر اقیانوس آرام موافقت کرد.
در ۶ اکتبر شش بمب افکن بی ۲ از پایگاه واتمن میسوری برخاستند و پس از ۵ بار سوختگیری در آسمان با موفقیت اهداف خود را بمباران کردند و در مسیر بازگشت بدون اینکه موتورهای خود را خاموش کنند، پس از یک توقف ۴۵ دقیقه‌ای در پایگاه دیگو گارسیا در اقیانوس هند مجددا و بدون توقف به پایگاه وایتمن میسوری بازگشتند.
این عملیات که فاصله ۲۴۱۴۰ کیلومتری تا هدف را به ثبت رساند، دوربردترین عملیات بمباران هوایی تاریخ محسوب می‌شود که توسط بمب افکن‌های بی ۲ اسپیرت به انجام رسید.
منبع:فرارو
