عصر ایران ؛ نهال موسوی - این روزها شاهد اتفاق جالبی در ارتباط با سینما و تلویزیون هستیم، فیلم‌های اکران در سینما با یک افزایش بیننده (نسبت به سالهای قبل) مواجه شده است اما در طرف مقابل تلویزیون با بحران مخاطب روبرو است.
امسال فیلم فسیل بیش از 205 میلیارد تومان فروخته است و در سال گذشته هم 9 فیلم سینمایی با فروش بیش از 20 میلیارد تومان وجود داشته است که پرفوشترین آنها فیلم انفرادی با بیش از 77 میلیارد تومان است.
سالهای قبل تلویزیون و پخش آگهی تبلیغاتی یک فیلم از تلویزیون نقش چشمگیری در فروش آن داشت ولی جالب توجه است که از فیلم‌های پرفروش امسال و سال گذشته تقریبا هیچ کدام در تلویزیون یا صداوسیما هیچ پیام بازرگانی یا تبلیغاتی نداشته‌اند و اتفاقا چند فیلم معدودی هم که تلویزیون برای آنها تیزر تبلیغاتی پخش کرد چندان مورد استقبال قرار نگرفتند.
تبلیغ در شبکه‌های ماهواره‌ای
اما در طرف مقابل نکته جالب دیگری وجود دارد که تیزر و یا پیام بازرگانی فیلم‌های پرفروش امسال و سال گذشته بدون وقفه از شبکه‌های ماهواره‌ای در حال پخش است و اتفاقا انگار تاثیرگذار هم بوده است.
برای مثال فیلم فسیل از 25 اسفند که اکران آن آغاز شده است تا به همین امروز پیام‌های تبلیغاتی آن در قالب تیزر و یا نوشته و کپشن زیر تصویر مدام دارد از همین شبکه‌های ماهواره‌ای پخش می‌شود. هر وقت یکی از کانال‌های تلویزیون‌های جم را ببینید تبلیغات این فیلم‌ها را مشاهده خواهید کرد.
چند مدت قبل (17 خرداد) وزیر ارشاد هم به این اتفاق عکس العمل نشان داد و گفت: « بررسی این موضوع در کمیته حقوقی سازمان سینمایی در دست انجام است. شخصاً به این موضوع حساس هستم و آن را پیگیری می‌کنم.» و اضافه کرد: « تهیه‌کننده و عوامل فیلم عنوان می‌کنند که اینها هیچ نسبتی با ما ندارند، دوستان ما این موضوع را بررسی می‌کنند اگر اثبات شود که چنین نسبتی وجود دارد قطعاً برخورد می‌شود.»
این قضیه که یک تلویزون ماهواره‌ای بدون هیچ چشمداشت و دریافت پولی در این حجم برای محصولات سینمای ایران تبلیغ کند بیشتر شبیه به یک شوخی است، اما اصل ماجرا این است که چرا این اتفاق رخ داده است؟ اگر آنها عاشق جشم و ابروی سینمای ایران هستند پس چرا فقط چند فیلم مشخص را تبلیغ می‌کنند؟ بگذریم ...
استفاده از بیلبوردهای تبلیغی سطح شهر
نکته جالب توجه دیگر این است که تلویزیون مدیومی است که پتانسیل گسترش مخاطب میلیونی دارد و می‌تواند بر میلیون‌ها نفر تاثیر بگذارد و خود یک منبع مهم برای تبلیغ و شناساندن هر محصول یا کالایی در سطح جامعه است از محصولات فرهنگی گرفته تا صنعتی و ... حال این تلویزیون برای سریال‌های خودش هم به جای بهره بردن از امکانات فراوانی که در اختیار دارد رو به این آورده است که بیلبوردهای تبلیغاتی برای آنها در سطح شهر تهران اجاره کند!
همین الان سریال سوران در سطح شهر تهران بیلبورد دارد و قبل از آن هم سریال گیلدخت، مستوران، حبیب و ... همین کار را کرده‌اند و قشنگ در زیر آن نوشته پخش از شبکه (مثلا 3) هر شب ساعت ...
اگر سریال‌ها ومحصولات نمایش خانگی برای تبلیغ از بیلبوردها استفاده می‌کنند به این دلیل است که آنها از معدود امکانات موجود برای آگاه سازی جامعه از عرضه تولیداتشان استفاده می‌کنند ولی وقتی سریال‌های تلویزیونی دست به چنین کاری می‌زنند چند پیام مستتر در آن است.
ساده‌ترین پیام این است که خود سریال سازان تلویزیون هم می‌دانند احتمال دیده شدن آن بیلبورد کنار اتوبان بیشتر از تبلیغات در خود تلویزیون است!
با این تفاصیل تلویزیون با گستردگی مخاطب چند میلیونی به بیلیورد کنار اتوبان قافیه را باخته است که در روز نهایتا چند ده هزار نفر سوار بر ماشین از کنارش عبور می‌کنند.
حال مدیران صداوسیما مدام حرف از تغیر و تحول و رشد و ارتقا و ... بزنند، باید یکی به آنها نمونه‌هایی به این سادگی را گوشزد کند و بگوید زمانه عوض شده مردم می‌بینند چه اتفاقی دارد رخ می‌دهد.
کار به جای رسیده است که رسانه‌ای چون خبرگزاری فارس هم به تلویزیون و علی الخصوص بخش سریال سازی آن حمله تند کرده است.
تبلیغات فیلم های سینمایی را دو دستی تقدیم شبکه‌های ماهواره‌ای کرده‌اید، محصولات خودتان هم که چنگی به دل نمی‌زند و باز مردم به ماهواره رجوع می‌کنند، از طریق ساترا هم می‌خواهید شبکه نمایش خانگی را هم مانند خودتان کنید، با این تبلیغات سریال‌های تلویزیون در بیلبوردهای شهری هم مهر تایید بر بی مخاطب بودن خودتان می‌زنید.
حال باز از مدیران صداوسیما بپرسیم دیگر چه در توان دارید برای فراری دادن مخاطب؟
