محققانی که در سایت باستان‌شناسی Powars II Paleoindian در سانرایز وایومینگ مشغول کار هستند، لایه‌ی جدید و دست‌نخورده‌ای از زمان را با دست‌سازه‌های دست‌کم ۱۴۰۰۰ ساله و همینطور نوع جدیدی از سنگ ابزار کشف کرده‌اند. این اکتشافات می‌تواند به اطلاعات جدیدی در مورد انسان ماقبل تاریخ منجر شود.

به گزارش فرادید؛ سایت باستان‌شناسی Powars II Paleoindian برای تیم‌هایی که آنجا کار می‌کنند همچنان شگفتی‌آفرین است. جدیدترین و بزرگترین یافته‌های این سایت، ابزار‌هایی است که محققان می‌گویند مربوط به مردم کلوویس ماقبل تاریخ در وایومینگ است.

جورج زیمانز باستان‌شناس به Cowboy State Daily درباره این اکتشاف گفته است: «در حال حاضر دو یافته ۱۴۰۰۰ساله داریم که قدیمی‌ترین کشفیات تاریخی در ایالت وایومینگ هستند. سایت‌های دیگری هم در آمریکای شمالی با تاریخ‌های قدیمی نظیر این وجود دارند، اما این نخستین باری است که آن‌ها را پیدا کردیم و دریافتیم قدیمی‌تر از کلوویس هستند.»

در بحبوحه‌ی این کشف جدید، انجمن حفاظت از تاریخ و ماقبل تاریخ سانرایز (SHAPPS) با کالج شرقی وایومینگ هم همکاری کرده که یک کمک‌هزینه‌ی چند صد هزار دلاری را برای تسهیل استخدام باستان‌شناس و زمین‌شناس دریافت کرده است. کالج شرقی وایومینگ قرار است کلاس‌هایی را برگزار کند و یک مدرسه صحرایی تاسیس کند که مکان آن در سانرایز خواهد بود.

مردم کلوویس چه کسانی بودند؟

سرآغاز شناخت مردمان کلوویس، مجموعه‌ای از سرنیزه‌های باستانی و شیاردار بود که توسط یک باستان‌شناس آماتور در نیومکزیکو کشف شد. مدت‌ها تصور می‌شد آن‌ها قدیمی‌ترین فرهنگ ماقبل تاریخ هستند.

مردم کلوویس در نیومکزیکوی کنونی میان علفزار‌های سرسبز پر از ماموت، گاومیش کوهان دار غول پیکر، گرگ‌های وحشتناک، شترها، لاک‌پشت‌های غول‌پیکر و تنبل‌های زمینی و همچنین ببر وحشتناک شمشیر دندان زندگی می‌کردند.

مشخص شد پرتابه‌های چخماقی آن‌ها که در کلوویس کشف شدند با استخوان‌های ماموت‌های منقرض شده‌ای که زمانی ۱۴ فوت ارتفاع و ۸ تا ۱۰ تن وزن داشتند، رابطه دارند. کارشناسان باستان‌شناسی می‌گویند هر یک از این موجودات عظیم‌الجثه روزانه می‌توانست بیش از ۷۰۰ پوند گیاه بخورد.

بدیهی است کلوویس‌ها موجودات بزرگی را شکار میکردند، اما کارشناسان معتقدند آن‌ها فرصت‌طلب بودند، نه فقط شکارچی شکار‌های بزرگ. آن‌ها از هر چیزی که طبیعت فراهم کرده بود، استفاده میکردند، خواه دانه‌ها و آجیل‌های خوراکی و خواه ریشه‌ها، ماهیگیری، پستانداران کوچک و پرندگان.

اطلاعات کمی در مورد انسان کلوویس وجود دارد، اگرچه هزاران نوک نیزه آن‌ها در سراسر آمریکای شمالی کشف شده است. لباس‌ها و سایر اقلام ساخته‌شده از مواد آلی نرم، که شاید در مورد فرهنگ آن‌ها اطلاعات بیشتری به ما می‌دادند، سالم نمانده‌اند.

به نظر میرسد مردم کلوویس پس از ناپدید شدن حیوانات بزرگ از منطقه نیومکزیکو نقل‌مکان کرده‌اند که به گمان برخی محققان شاید ناشی از برخورد شهاب‌سنگ در کانادا باشد.

به گفته‌ی زیمانز، از سایت Powars II تاکنون حدود ۸۰ سر پرتابه (سنگ تراش‌خورده) یافت شده است، از جمله سرپرتابه‌هایی که تا حدودی با کلوویس متفاوت هستند. این سرپرتابه‌ها، سانرایز (طلوع خورشید) نامیده شده‌اند.

«هنوز تاریخ این سبک سرپرتابه مشخص نشده است. این سرپرتابه‌ها در جا‌های دیگری هم پیدا شده‌اند. این مصنوعات در آمریکای شمالی عمدتاً در مونتانا، داکوتای شمالی و جنوب کانادا یافت شدند، اما هنوز تاریخ آن‌ها شناسایی نشده است.»

یافتن تاریخ دقیق سرپرتابه‌های سانرایز هدف اصلی محققانی است که در سایت Powars II مشغول کار هستند.

یک پیشرفت بزرگ

یکی از مشکلات در فهمیدن تاریخ سرپرتابه سانرایز در سایت Powars II این است که در بسیاری از مناطق سایت، آمیزش قابل‌توجهی از لایه‌ها وجود داشته است.

زیمانز توضیح می‌دهد: «اینجا سنگری است که حدود ۱۰ فوت عرض دارد. یک گروه می‌آمدند، اینجا را حفر می‌کردند، پیشکش‌هایشان را می‌دادند، سپس گروه بعدی می‌آمدند و پیش‌کش‌های آن‌ها را حفر می‌کردند. بنابراین، همه چیز مخلوط شده است. ما برخی تاریخ‌ها را داریم، اما ارتباط مستقیمی با هیچ دست‌سازه‌ی خاصی در آنجا ندارند.»

همین امر در مورد سطح کف دره هم صادق بود، جایی که بسیاری از مصنوعات با راه‌آهن تاریخی و بقایای معدن مخلوط شده بودند.

با این حال، تند بودن شیب نشان می‌دهد افرادی که از معدن خاک قرمز استفاده می‌کردند (معدنی که از قدیمی‌ترین معادن خاک سرخ سرخپوستان آمریکای شمالی است)، باید در جای دیگری چادر زده باشند.

زیمانز توضیح می‌دهد: «هیچ راهی وجود نداشته که آن‌ها بتوانند در کنار این معدن کمپ بزنند. بنابراین، ما فکر کردیم شاید آن‌ها کف دره چادر زدند.»

زیمانز می‌گوید این کار به کمی حفاری نیاز داشته، اما مطمئناً، حدود ۱۰ فوت زیر این آشفتگی تاریخی ناشی از معدن‌کاری و صنایع راه‌آهن، لایه‌هایی از مصنوعات سانرایز وجود دارد که هزاران سال لمس نشده‌اند.

حفر همین لایه‌ها پیشرفت بزرگی بود که به محققان اجازه داد تا اشیایی قدیمی‌تر از ۱۴۰۰۰ را شناسایی کنند. اطلاعات بیشتر در مورد این یافته در کتابی در مورد سایت Powars II منتشر خواهد شد.

یک کشف بزرگ دیگر

یکی دیگر از اکتشافاتی که زیمانز در مورد آن هیجان‌زده است، کشف یک معدن با نوع جدیدی از سنگ ابزار است، چیزی که محققان آن را ماده اولیه‌ای می‌نامند که ابزار سنگی از آن ساخته شده است. زیمانز می‌گوید این سنگ ابزار از نوعی است که در هیچ جای دیگری شناسایی نشده است.

زیمانز می‌گوید: «بنابراین آن‌ها نه تنها معدن اخرای قرمز دارند، بلکه یک معدن سنگ ابزار مهم واقعی در زیر معدن اخرا دارند و از آنجا که ما قبلا هرگز این ابزار را در هیچ کجا ندیده بودیم، اکنون کاری که باید انجام دهیم این است که به برخی از سایت‌های قبلی بازگردیم.»

با در نظر گرفتن کشف این سنگ ابزار جدید، ابزار‌های سنگی یافت‌شده در سایت‌های دیگر، مجدداً مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهند گرفت.