اما سوال اصلی اینجاست که چرا قلیچدار اوغلو شکست خورد؟ به عبارت بهتر، آیا آرای کردها و ملی گرایان ( بخشی از جریان ملی گرای مخالف اردوغان) به صورت مطلق به سود وی به گردش در آمده یا امتناع برخی از این دو گروه از شرکت در انتخابات، به سود اردوغان تمام شده است؟به نظر می رسد گزینه دوم صحیح است! رسانه‌ها و صاحب نظران در ترکیه این سوال را مطرح کرده‌اند که آیا چرخش ملی‌گرایانه کمال قلیچداراوغلو، نامزد اپوزیسیون، قبل از دور دوم انتخابات ریاست جمهوری ۲۸ مه باعث کاهش مشارکت در میان حامیان کرد او شد یا نه.برخی پیش از رأی‌گیری می‌گفتند که توافق قلیچداراوغلو با اومیت اوزداغ، رهبر راست افراطی حزب ظفر، باعث بی‌انگیزگی رأی‌دهندگان کردی خواهد شد که در دور اول از قلیچداراوغلو حمایت کردند.قلیچداراوغلو پیش از دور دوم، شعارهای خود را به سمت مواضعی امنیتی‌محورتر و ضد مهاجران تغییر داد.در این میان، بازی دوگانه قلیچدار اوغلو میان ملی گرایان و کردها ( که مخالف یکدیگر هستند ) ، به ضرر نامزد مخالف اردوغان تبدیل شده است. حتی مشاوران قلیچدار اوغلو در حزب جمهوریخواه خلق نیز نتوانسته اند مشاوره واقع بینانه ای به وی در این خصوص ارائه دهند. هر چند حزب دموکراتیک خلق‌ها که طرفدار کردها است، حمایت خود را از قلیچداراوغلو در دور دوم تکرار کرد، ظاهراً تغییر موضع قلیچداراوغلو و توافق با امید اوزداغ، در میان برخی از کردها تردید ایجاد کرد.

شبکه بی بی سی در یکی از گزارشهای خود تاکید کرده است که  در دور دوم انتخابات حدود دو میلیون نفر کاهش یافت که حدود ۴۰۶ هزار نفر از آنها در استان‌های کردنشین شرقی و جنوب شرقی بودند که در دور اول از قلیچداراوغلو حمایت قابل توجهی کرده بودند. 

شعارهای ملی‌گرایانه قلیچداراوغلو باعث ایجاد «رنجش» در میان کردها و طرفداران حزب دموکراتیک خلق شده است .در هر حال، باید به دنبال عوامل دیگری نیز در شکست قلیچدار اوغلو بود. نباید فراموش کرد که برنامه ها و وعده های اقتصادی رقیب اردوغان تا آن اندازه جذاب نبوده که منجر به هدایت آرای خاکستری و خاموش به سبد رای وی شود، آن هم در دوردوم و تعیین کننده انتخابات! خبرگزاری طرفدار کردهای مزوپوتامیا ، این فرضیه را که کاهش مشارکت کردها منجر به شکست قلیچدار اغلو شده را رد کرده و در این خصوص می نویسد:

 «کردها سهم خود را انجام دادند ... مایه تأسف است که سایر [بخش‌های جامعه] یا به پای صندوق‌های رأی نرفتند یا به قلیچداراوغلو رأی ندادند.»

به طور کلی به نظر می رسد  علاقه رأی‌دهندگان کرد به انتخابات ترکیه از سال ۲۰۱۵، که در آن زمان ترکیه عملیاتی را علیه حزب غیرقانونی اعلام شده کارگران کردستان (پ ک ک) در مناطق شهری آغاز کرد، کاهش فراوانی یافته است.در چنین شرایطی از ابتدا نیز مشخص بود که قلیچدار اوغلو نمی تواند بر روی مشارکت کردها در انتخابات حساب ویژه ای باز کند ، حتی با وجود آنکه صلاح الدین دمیرتاش رهبر آنها حمایت خود را در دور دوم انتخابات از قلیچدار اوغلو آشکار نموده بود. اکنون برهمگان مسجل است که دمیرتاش و دیگر رهبران حزب دموکراتیک خلق نیز قدرت فرمان دهی به همه کردهای مخالف اردوغان و تعیین رفتار انتخاباتی آنها را در این کشور ندارند!