فرهنگ چانکای (Chancay) یک تمدن پیش-اسپانیایی بود که در دورۀ متاخر امپراتوری اینکا‌ها در سواحل مرکزی پرو از حدود سال ۱۰۰۰ تا ۱۴۷۰ میلادی توسعه یافت. این فرهنگ مراکز شهری بزرگی با تپه‌های هرمی و ساختمان‌های پیچیده ساخت که در انواع مختلفی از سکونت‌گاه‌ها یا آیلوس‌ها که توسط رهبران یا کوراکا‌ها کنترل می‌شد، سازماندهی می‌شدند.

به گزارش فرادید، باستان‌شناسان دانشگاه ملی سن مارکوس به رهبری پیتر ون دالن لونا، در کاوش‌های اخیرشان مقبرۀ یک چهرۀ برجسته و عالی‌رتبه از این تمدن را در گورستانی در دره چانکی کشف کرد‌ه‌اند. این بزرگترین مقبره‌ای است که تا به حال در این گورستان کشف شده است.

این مقبره یک گودال مرطوب به عمق شش متر و طول و عرض هفت متر است و حاوی بقایای یک شخص اشرافی است که درون یک اتاقک بزرگ محافظت می‌شود. این مقبره همچنین حاوی بقایای پنج فرد دیگر است که به عقیده‌ی باستان‌شناسان ممکن است بستگان، فرزندان یا خدمتکاران این فرد باشند که بعد از مرگش قربانی شده‌اند.

یافته‌ی منحصر به فرد این مقبره، کشف یک پاروی چوبی است که تا به امروز در حفاری بیش از ۸۰ گور دیگر چانکی در گورستان، نمونه دیگری از آن یافت نشده است.

(پاروی چوبی در حالیکه به دیوار تکیه داده شده در تصویر مشخص است)

در کنار این گورها، بقایای چهار لامای قربانی‌شده برای ادای احترام به متوفی و ۲۵ ظرف سرامیکی حاوی غذا برای خدمت به مردگان در سفرشان به زندگی پس از مرگ قرار دارد. بر روی برخی از این ظرف‌ها مجسمه‌های کوچک و بسیار جالب توجهی وجود دارد که یکی از آن‌ها تصویر انسانی است که مانند رتیل روی ظرف نشسته است و در واقع دستۀ ظرف را شکل داده است.

هنوز برای تعیین سن، جنس و علل احتمالی مرگ افراد مدفون مطالعات بیشتر انجام نشده است، اما محققان امیدوارند از طریق تجزیه و تحلیل مردم‌شناسی به این اطلاعات دست پیدا کنند. وجود پارو در مقبره این حدس را برانگیخته که احتمالا این فرد یک دریانورد بزرگ بوده است. البته این هنوز صرفا یک حدس است.

پیش‌تر در حفاری‌های این گورستان مقبره‌ای کشف شد که حاوی بقایای دو بزرگسال و یک کودک به همراه ظروف سرامیکی پر از بقایای ذرت، میوه و دانه‌های پنبه و همین‌طور بقایای خوکچه‌های هندی قربانی شده به عنوان بخشی از مراسم تشییع جنازه بود.