بازار؛ گروه آب و انرژی: بزرگترین رویداد حوزه انرژی ایران امروز به کار خود پایان می دهد. بیست و هفتمین نمایشگاه های بین المللی که از ۲۷ اردیبهشت کار خود را آغاز کرده بود، حالا چند ساعتی بیشتر به اتمام آن باقی نمانده است.
وزیر نفت مدعی است که امسال تعداد مراجعه کنندگان خارجی نمایشگاه رشد ۱۰۰ درصدی را تجربه کرده است. اما در حالی در نمایشگاه امسال ۱۵۰۰ شرکت از ۱۳ کشور جهان حضور دارند که در بیست و یکمین نمایشگاه نفت تهران که پس از لغو تحریمها در بهار ۱۳۹۵ برگزار شد، ۱۹۰۰ شرکت از ۳۸ کشور در نمایشگاه حضور داشتند.
نکته جالب در نمایشگاه امسال در غیاب شرکت‌های مهم غربی، رنگ و بوی روسی نمایشگاه است؛ بطوریکه ۲۸ شرکت روسی در نمایشگاه حضور دارند. به دلیل توسعه روابط ایران و روسیه بویژه پس از جنگ اوکراین و تحریم روسیه، الکساندر نواک معاون نخست‌وزیر روسیه هم به ایران آمده و نمایندگان شرکت‌های روسی هم حضور فعالی در نمایشگاه دارند؛ البته نکته قابل توجه این است که در میان شرکت های حاضر در این نمایشگاه خبری از حضور شرکت های مطرح مسکو نیست. جالب است که بدانید که شرکت های حاضر در این نمایشگاه از درج نام شرکت خود بر سر درب غرفه های خودداری کرده و روی تمامی غرفه های روسی تنها نام روسیه نشسته است.
وعده های تکراری آقای وزیر
اما از دیگر حاشیه های نمایشگاه نفت امسال را می توان اخبار و وعده های تکراری و البته شاید رویایی مسولین می توان دانست.
به عنوان مثال جواد اوجی، وزیر نفت در مراسم افتتاح نمایشکاه بین المللی نفت تهران گفت که فاز ۱۱ که طی ۲۰ اخیر سال هیچ عملیاتی روی آن انجام نشده بود، ظرف ۲ تا ۳ ماه آینده به بهره برداری می‌رسد. این دقیقا همان وعده ای است که سال گذشته چندین بار از زبان وزیر نفت اعلام شده بود، وعده ای که حداقل تا این لحظه محقق نشده است. «ایران بالاترین ذخایر مجموع نفت و گاز را دارد و ۱۵۴ میلیارد بشکه نفت قابل برداشت و گاز ۳۳ تریلیون متر مکعب گاز قابل برداشت در اختیار ایران است»؛ « سهم سازندگان داخلی در تامین تجهیزات طرح‌های نیمه تمام بیش از ۸۰ درصد است»؛ «با وجود تشدید تحریم‌های ظالمانه در همه بخش‌های صنعت نفت خودکفا هستیم و صادرات نفت در این دولت ۲ برابر شده است»؛ « ۱۶۰ میلیارد دلار فرصت سرمایه گذاری در طرح های بالادستی و پایین دستی در صنعت نفت وجود دارد»، اینها تنها بخشی از گفته های تکراری مسئولین نفتی دولت سیزدهم است که در ماه های گذشته بارها و بارها اعلام شده است.
اوجی هم بیاد اجازه ورود نمی دهم
«خود وزیر نفت هم بیاد اجازه ورود از این درب را نمی دهیم.» این بخشی از صحبت های حراست باشگاه انقلاب به خبرنگار بازار است. او تاکید می کند که اینجا وزارت ورزش است و کاری به وزارت نفت و نمایشگاه نفت ندارد و برای ورود از این درب باید کارت حق عضویت را داشته باشید. البته بماند که گذشتن از این درب های وزارت ورزش هم راه های فرار خود را دارد. کافی است که بگویید که قصد رفتن به یکی از سالن های ورزشی را داشته و ورودیه ۲۵ هزار و ۳۰۰ تومانی را بپردازید.
اما شاید این سوال پیش بیاید که چرا باید مراجعه کنندگان چرا باید درب باشگاه انقلاب را برای ورود به نمایشگاه بین المللی انتخاب کنند. پاسخ این سوال را باید در چالش های ترافیکی نمایشگاه و البته نبود هماهنگی های لازم بین پلیس راهور و وزارت نفت پیدا کرد. در برخی از ساعت های روز که ترافیک اتوبان هاشمی رفسنجانی (درب سئول) زیاد می شد، پلیس راهبر برای کنترل ترافیک مسری منتهی به درب جنوب نمایشگاه را می بست و دیگر عملا راهی برای ورود خودروها به این نمایشگاه وجود نداشت.
بعد از بسته شدن مسیرهای منتهی به درب جنوبی نمایشگاه(سئول) به پیشنهاد اپلکیشین های مسیر یاب درب جنوب و درب غربی باشگاه انقلاب را برای رسیدن به بزرگترین رویداد حوزه انرژی انتخاب می کردند؛ غافل از اینکه هیچ نوع هماهنگی نه با مسئولین وزارت ورزش و نه پلیس راهور برای این مراسم صورت نگرفته است.
لازم به یادآوری است که در ابتدا قرار بود که نمایشگاه نفت امسال در شهر آفتاب برگزار شود، البته به دلیل نبود زیر ساخت های لازم در فروردین امسال وزیر نفت تصمیم به جابه جایی محل برگزاری این نمایشگاه گرفت.
خروجی نمایشگاه سر گردنه شد
البته در این مسیر ممنوعیتی برای موتورسیکلت ها وجود نداشت. همین مساله موجب شده بود که بسیاری از مراجعه کنندگان که از بد روزگاز به ترافیک سنگین هم خورده بودند برای جبران دیرکرد برای طی کردن مسیر خروجی اتوبان به نمایشگاه به قیمت های نجومی پیک های موتوری تن بدهند. جالب است که بدانید برخی از پیک های موتوری در این روزها برای طی کردن این مسیر تقریبا ۵ دقیقه ای بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار تومان از مسافران خود طلب می کردند.
البته گران فروشی این روزهای نمایشگاه بین المللی تنها به پیک های موتوری محدود نمی شود چراکه محدودیت های ترافیکی و ممنوعیت های تردد در مسیر های منتهی به دربهای نمایشگاه امکان حضور رانندگان تاکسی سرویس های اینترنتی را هم با چالش مواجه کرده بود. به همین دلیل برخی از اتومبیل های شخصی یا تاکسی های که در اطراف نمایشگاه بودند، برای مسیری همچون نمایشگاه تا آزادی را ۴۰۰ هزار تومان اعلام می کردند. البته اگر حاضر می شدی که راننده ۳ نفر مسافر دیگر که شاید خیلی هم با شما هم مسیر نبودند را هم سوار کند هزینه شما به ۱۵۰ تا ۲۰۰ هزار تومان کاهش می یافت.
۴ روز در دسترس، ۳۶۱ روز خارج از دسترس
کمتر کسی است که نداند مسئولین وزارت نفت تا چه اندازه محافظه کار بوده و به دلیل شرایط تحریمی که کشور با آن مواجه است، کمتر تن به حضور در میان رسانه های خبری می دهند. اما جالب اینجاست که بسیاری از مدیران نفتی که شاید در طول سال حتی یک بار هم در میان خبرنگاران حاضر نمی شوند، در طول برگزاری نمایشگاه به خط شده و مشغول برگزاری نشست های متعدد خبری شدند. کار به جایی رسیده بوده ه در برخی از روزهای نمایشگاه تعداد نشست های خبری فقط در سالن ستاد خبری به ۶ نشست هم می رسید. البته اگر قرار باشد نشست های تخصصی و مراسم برگزاری قراردادها و امضای تفاهم نامه را هم به آن اضافه کنید، دست کم ۱۵ رویداد خبری و رسانه ای در هر روز نمایشگاه برگزار می شد که بیشتر آنها به دلیل ترافیک برنامه ها عملا امکان حضور خبرنگاران در آن فراهم نبود. اما سوال اینجاست که چرا سیاست های وزارت نفت در زمینه اطلاع رسانی تنها در ۴ روز برگزاری نمایشگاه تغییر کرده و در ۳۶۱ روز دیگر سال گاهی دسترسی به یک مدیر و معاون نفتی بیشتر شبیه رد شدن از هفت خوان رستم است.