به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، ظرفیت سالن آزادی 6583 نفر ( 2706 نفر صندلیهای پایین و 3877 نفرصندلیهای بالا و 1619 نفر صندلی متحرک کف سالن) است، اما سالها است که آن را با نام سالن 12 هزار نفری میشناسند. شاید تنها زمانی که این سالن بیش از حد ظرفیت واقعی خود پر میشود زمانی است که تیم ملی والیبال ایران در مسابقات بین المللی به مصاف حریفان می رود.
شرایط لیگ جهانی امسال بسیار حساس شده است و اگر ایران حتی یک بازی خود را در تهران به حریفان واگذار کند شانسش برای صعود به مرحله نهایی کم میشود. اینکه مسئولان فدراسیون چه تعداد بلیت از طریق سامانه اینترنتی میفروشند یک موضوع است و بحث دیگر هم مربوط به تماشاگرانی میشود که بدون خرید بلیت و تنها به واسطه آشنایی با یک مقام مسئول وارد سالن میشوند و جای افرادی را میگیرند که به سختی بلیت را از راه قانونی خریداری کردهاند. اینکه چه ارگانهایی و با چه واسطههایی بلیتها را از فدراسیون والیبال میگیرند موضوعی است که شاید بهتر باشد مسئولان فدراسیون به آن پاسخ دهند.
شاید زمان زیادی طول بکشد تا شرایط سالنهای ورزشی ایران هم مانند اروپاییها شود؛ صندلیهای شمارهدار و خیال راحت تماشاگران برای ورود به سالنها در ایران به یک رویا تبدیل شده است. در کجای دنیا تماشاگرانی یک مسابقه ورزشی حداقل دو ساعت و نیم قبل از شروع بازی خود را به محل برگزاری بازی میرسانند؟ تماشاگران دو ساعت قبل از بازی وارد سالن میشوند، انرژیهای خود را تخلیه میکنند و زمانی که بازی شروع میشود دیگر توانی برای تشویق و حمایت از تیم ملی ندارند. دقیقاً زمانی که باید به کمک فشار هواداران، حریفان تمرکز خود را از دست بدهند، تماشاگران توانی برای فریاد زدن ندارند!
زمانی که با مسئولان فدراسیون صحبت میکنیم اظهارنظر جالبی میشنویم؛ یکی از آنها میگوید «اگر بتوانیم تماشاگران بیشتری به سالن راه میدهیم!» و این ترفند فدراسیون والیبال برای خراب کردن بازی حریفان است، چراکه حضور پرتعداد تماشاگران شرایط را از همه نظر برای هر حریفی سخت میکند، هرچند که این موضوع میتواند تاثیر عکس هم داشته باشد. به هر حال فعلاً که این ترفند جواب داده است.
شب گذشته و در بازی اول ایران برابر لهستان مسئولان حراست تصمیم داشتند به هر شکلی نظم را برقرار کنند، حتی اگر مانع ورود خبرنگارانی شوند که از طرف فدراسیون والیبال و وزارت ورزش مورد تایید قرار گرفته بودند. اغلب خبرنگاران که برخلاف تمام دنیا 2 ساعت قبل از شروع بازی و با آیدی کارت مخصوص مسابقات در مجموعه ورزشی آزادی حضور داشتند نمیتوانستند وارد سالن شوند. مسئولان حراست هم تنها کاری که میکردند این بود که توپ را در زمین ارگان دیگری میانداختند و میگفتند که مسئولان فدراسیون از آنها خواستهاند که درهای ورودی را ببندند. برخی دیگر هم میگفتند که سالن پر شده است!
این اظهار نظر دوم در نوع خود بسیار عجیب بود، چراکه جایگاه خبرنگاران که صندلی به صندلی نامگذاری شده است، چگونه و با حضور چه افرادی پر میشود؟! مگر میشود که خبرنگاری که آیدی کارت دارد پشت در بماند و جایگاهش در سالن مسابقه پر باشد؟ در این بین تماشاگران زیادی هم بودند که بلیت در دست نمیتوانستند وارد سالن شوند؛ حال سوال اینجاست که چه کسی پاسخگوی بلیتهای خریداری شده آنها خواهد بود؟
اهالی والیبال و علاقمندان به این رشته دوست دارند که مسابقات تیم ملی والیبال را در فضایی آرام و دلچسب تماشا کنند، نه در فضایی امنیتی و پرتنش؛ چرا خبرنگاری که میخواهد از حق خود دفاع کند و به جایگاهش در سالن مسابقه برسد باید مورد ضرب و شتم قرار بگیرد؟ همه امیدوارند که نظارت بر نحوه بلیت فروشی و ورود افراد به سالنها دقیقتر شود.
تیم ملی والیبال ایران فردا ساعت 21 در دومین مسابقه خود برابر لهستان قرار میگیرد.
انتهای پیام/م
∎