به گزارش "ورزش سه"، لیگ قهرمانان امشب با دیداری جذاب و تماشایی بین بایرن مونیخ و منچسترسیتی بار دیگر از سر گرفته خواهد شد و همه نگاه‌ها به سمت ورزشگاه اتحاد دوخته می‌شود. 

چهره‌ای که روی نیمکت بایرن حضور دارد برای سیتی آشناست، چرا که این باشگاه به تازگی تصمیم گرفت که توماس توخل را به عنوان سرمربی جدیدش انتخاب و با یولیان ناگلزمان قطع همکاری کند. 

پپ گواردیولا هنوز هم کابوس سه دیداری که سیتی و چلسی در فاصله آوریل و می 2021 در سه رقابت مختلف برگزار کردند را به خوبی به خاطر دارد. چلسی با هدایت توخل موفق شد در هر سه دیدار به پیروزی برسد که یکی از آن‌ها برد 0-1 در فینال لیگ قهرمانان بود. 

با وجود این که پپ توانست انتخاب این شکست‌ها را در فصل بعد بگیرد و در هر دو بازی رفت و برگشت برابر چلسی به پیروزی برسد اما زخم باخت در فینال لیگ قهرمانان همیشه برای او باقی خواهد ماند. 

با این حال، سرمربی سیتی این فرصت را دارد تا این بار در دو بازی مرحله یک چهارم نهایی این فصل لیگ قهرمانان از توخل انتقام بگیرد تا یک گام دیگر به اولین قهرمانی‌ سیتی در این رقابت‌ها نزدیک شود. 

در همین حال، توخل هم امیدوار است که بتواند بار دیگر زخم کاری دیگری را به این مربی سرشناس وارد کند و بتواند جایگاهی را در بین مربیانی به دست آورد که موفق به فتح چند لیگ قهرمانان در تیم‌های مختلف شده‌اند. 

این مربی آلمانی زمانی به چلسی آمد که این تیم تحت هدایت فرانک لمپارد شرایط بسیار بدی داشت و تصمیم به تغییر ساختار آن‌ها گرفت. او سیستم بازی آبی‌ها را از 3-3-4 به 1-2-4-3 تغییر داد و تاکید کرد که این تصمیم را بر اساس بازیکنانی که در آن زمان در اختیار داشته گرفته است. 

این تغییر تاثیر بسیار زیادی روی موفقیت باورنکردنی چلسی در ادامه فصل 21-2020 داشت و آن‌ها توانستند در جدول صعود قابل توجهی داشته باشند و در جایگاه سوم جای بگیرند. آن‌ها همچنین جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را با خود به خانه بردند. 

ناگلزمان هم در بایرن از سیستم 1-3-2-4 استفاده می‌کرد و این تیم نسبت به چلسی دو سال قبل از ستاره‌های بسیار بیشتری برخوردار است. به همین دلیل توخل تصمیم گرفت که تغییری در این سیستم ایجاد نکند و همچنان با همان ساختار مدنظر ناگلزمان ادامه دهد. 

این احتمال وجود دارد که منچسترسیتی سه‌شنبه شب با همین سیستم روبه‌رو شود چون بایرن قصد دارد از نهایت فرصتی که برای مالکیت توپ در اختیار خواهد داشت استفاده کند. 

ساختار بایرن در هنگام تصاحب توپ معمولا 3-3-4 است. یوشوا کیمیش به عنوان هافبک دفاعی عمقی برابر خط دفاعی ایفای نقش می‌کند و لئون گورتسکا در این موارد جلوتر می‌رود. 

سیستم توخل در این زمینه بسیار روان است، هرچند نباید نقش ناگلزمان در طول دوران حضورش در بایرن که باعث شد بازیکنان به خوبی با این روند و سیستم آشنا شوند را نیز نادیده گرفت. 

اما این تغییر ساختار زمانی بیشتر به چشم می‌آید که مالکیت توپ از دست می‌رود و این تیم مجبور است حالت دفاعی به خودش بگیرد. توخل همچنان از تیمش می‌خواهد که در این شرایط هم حالت هجومی را حفظ کنند، دست به پرس بزنند و سعی کنند توپ را در نزدیک‌ترین نقطه ممکن به دروازه حریف پس بگیرند. 

در این زمان ساختار تیم به 1-3-2-4 برمی‌گردد و گورتسکا عقب‌تر در کنار کیمیش قرار می‌گیرد. مولر هم به پست شماره 10 خودش که پشت مهاجم است می‌رود. 

همچنان احتمال کمی وجود دارد که توخل قصد شگفت‌زده کردن حریف را داشته باشند و بخواهد ساختار بایرن را به سیستم دفاع سه نفره محافظه‌کارانه تغییر دهد اما این کار از طرف او بسیار بعید است. در نتیجه ما انتظار داریم که تیم مهمان امشب با سیستم 3-3-4 در زمان مالکیت توپ و 1-3-2-4 در زمان دفاع در زمین حضور داشته باشد. 

یکی از جذاب‌ترین نبردهای بازی امشب نحوه مقابله سیتی در زمان بازی‌سازی از دفاعی با پرسینگ شدید و همه جانبه بایرن مونیخ است. 

هنوز مدت زمان زیادی از حضور توخل روی نیمکت بایرن نگذشته اما حضور بازیکنان بایرن در زمان دفاع برابر حریف در نقاط جلوتر و هجومی‌تری از زمین کاملا مشهود و قابل رویت است. 

همان‌طور که پیش از این به این موضوع اشاره کردیم، این مربی آلمانی از بازیکنان بایرن خواسته که با سیستم 1-3-2-4 دفاع کنند اما وقتی پرسینگ در یک سوم هجومی زمین انجام شود، ساختار این تیم بستگی به ساختار تیم حریف دارد. 

برای مثال، بروسیا دورتموند از امره جان به عنوان تنها شماره 6 در طول بازی‌سازی استفاده کرد اما اغلب جود بلینگالم برای کمک به این بازیکن سابق لیورپول عقب می‌کشید. وقتی این اتفاق رخ می‌داد، گورتسکا جلوتر کنار مولر قرار می‌گرفت تا مطمئن شود که برتری عددی با حضور جان و بلینگام ایجاد نمی‌شود. به همین دلیل ساختار دفاعی بایرن از 1-3-2-4 به 1-4-1-4 تغییر پیدا می‌کرد. 

توخل می‌خواهد از مرکز زمین محافظت کند و حریفان را مجبور می‌کند که از فضاهای کناری برای بازی بیشتر از مرکز زمین استفاده کنند. دلیل این کار این است که دفاع از کناره‌ها بسیار آسان‌تر از دفاع از فضاهای مرکزی است چون تیمی که در حال حمله است زوایای پاسکاری کمتری به دلیل محدودیت خطوط کناری دارد. 

برای این کار، اریک ماکسیم چوپوموتینگ معمولا روی یکی از مدافعان میانی فشار می‌آورد تا خطوط پاسکاری را به روی مدافع میانی دیگر ببندد. بازیکن صاحب توپ مجبور می‌شود که آن را به مدافع کناری پاس بدهد. بایرن از اینجا دفاع نفر به نفر را شروع می‌کند. 

وقتی این موقعیت ایجاد شود، توخل از بازیکنانش می‌خواهد که با نهایت قدرت و توان برای بازپس گرفتن توپ پیش برود اما رویارویی با منچسترسیتی کار بسیار دشوارتری برای بایرن خواهد بود چون تیم پپ گواردیولا تبحر قابل توجهی در بازی‌سازی از دفاع دارد. 

سیتی تقریبا در تمامی دیدارهایش با پرس فشرده و از مناطق جلویی روبه‌رو است و بنابراین برنامه بایرن برای آن‌ها تازگی ندارد. 

بازیکنان گواردیولا به راحتی می‌توانند تحت فشار شدید و در فضاهای تنگ و بسته بازی کنند. در واقع پیروزی 1-4 اخیر سیتی برابر لیورپول در حالی به دست آمد که تیم یورگن کلوپ با ساختاری کاملا مشابه ساختاری که انتظار می‌رود بایرن امشب از آن استفاده کند بازی کرد. 

یکی دیگر از تغییرات قابل توجهی که در چند بازی ابتدایی حضور توخل روی نیمکت بایرن از سوی این مربی صورت گرفته این است که مدافعان کناری این تیم به شکل قابل توجهی برابر وینگرهای حریف حالت هجومی پیدا کرده‌اند. 

توخل علاقه زیادی به استفاده از پرس در سراسر زمین دارد و این موضوع فقط محدود به یک سوم دفاعی نمی‌شود. چنین چیزی به این معناست که مدافعان کناری باید وینگرهای حریف را به مناطق عمقی‌تر همراهی کنند تا توپ را پس بگیرند. 

این موضوع به خوبی در بازی برابر دورتموند دیده شد چون جولیان برانت همیشه به دنبال دریافت توپ از مناطق عمقی بود و امیدوار بود که بتواند آن را پس بگیرد و با آن پیشروی کند. 

با این حال، آلفونسو دیویس هم در این روند او را همراهی می‌کند و این کار حتی در صورتی هم که هیچ پوشش دفاعی برای او در کناره‌ها وجود نداشت انجام می‌شد. 

متاسفانه استفاده از این سیستم معایبی هم دارد. زمانی که مدافع کناری از خط دفاع خارج شود، فضایی برای استفاده در پشت سرش ایجاد می‌شود. دورتموند نتوانست به خوبی از این فضا برای حمله استفاده کند اما پپ بسیار عاقل و دانا است. 

وقتی چنین اتفاقی رخ دهد، وینگرهای تیم میزبان می‌توانند از پشت سر نزدیک‌ترین هافبک میانی نفوذ کنند تا بتوانند توپ را در کانال‌های ایجاد شده پشت سر مدافعان کناری حریف دریافت کنند. 

برای مقابله با این اتفاق، نزدیک‌ترین مدافع میانی بایرن باید به سمت این کانال بیاید تا برابر نفوذ وینگر سیتی دفاع کند اما در این صورت میانه خط دفاعی خالی خواهد ماند و سیتی همیشه فرصت استفاده از این موقعیت را در اختیار خواهد داشت. 

در هنگام تحلیل و آنالیز دقیق سبک بازی بایرن تحت هدایت توخل، گواردیولا به این نتیجه خواهد رسید که این احتمالا بهترین راه برای پیروزی قهرمان لیگ برتر انگلیس برابر این حریف اروپایی در طول دو بازی رفت و برگشت خواهد بود. 

نتیجه این دو بازی بدون شک به همان اندازه که توسط بازیکنان در زمین تعیین خواهد شد، به تفکرات و تقابل دو مربی از کنار زمین هم مربوط خواهد بود. 

گواردیولا و توخل پیش از این فقط یک بار در لیگ قهرمانان با هم روبه‌رو شده‌اند و این مربی آلمانی بوده که دست بالاتر را داشته و با جام قهرمانی به خانه رفته است. 

سرمربی سیتی حالا فقط به دنبال انتقام است و این بهترین فرصت برای گرفتن انتقامی شیرین از همتای آلمانی است. نبرد تاکتیکی بین این دو مربی توجه بسیاری را متوجه ورزشگاه اتحاد خواهد کرد. 

آدام اسکالی / سان