صاحب‌خبر - مجاور -محمدرضا باهنر فعال سیاسی اصولگرا که 28 سال نمایندگی مجلس را در کارنامه دارد؛ در تازه ترین مصاحبه خود فضای انتخابات مجلس سال آینده را ارزیابی و اعلام کرده که علی لاریجانی گفته است که قصد حضور در انتخابات مجلس را ندارد. ادعایی که احتمال حضور بهارستانی لاریجانی را کمرنگ کرده و گمانه چندی قبل خراسان مبنی بر خیز وی برای پاستور 1404را بیش از بیش تقویت می کند. باهنر همچنین در این گفت و گو به مقایسه رویکرد دیپلماسی دولت احمدی نژاد و روحانی در 20 سال گذشته می پردازد و از بی توجهی به دیپلماسی عمومی انتقاد می کند.از نظر باهنر تا سال 84، سیاستمداران ایران به این مسئله توجه می کردند و در عرصه بین المللی این موضوع توسط ایران کنترل می شد، اما بعد از روی کار آمدن دولت نهم غفلت جدی در این حوزه شکل گرفت. تداوم این غفلت و تجمیع علل دیگر، سبب شد یک اجماع جدی علیه ایران شکل بگیرد و موج فشارهای بین المللی علیه ایران به کارزار جدی در عرصه های مختلف تبدیل شود.در ادامه بخش های مهم اظهارات این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام را به گزارش فارس می خوانید: *تجربه این را می گوید که دو سوم نمایندگان در دوره بعد خود رای نمی آورند، این را بدانید که متوسط حضور نمایندگان در مجلس بعد از انقلاب یک و نیم دور است. * این که در انتخابات آینده چه اتفاقی می‌افتد باید بگویم نه جریان اصولگرایی و نه جریان اصلاح‌طلبی سر و سامان درست و حسابی ندارد. بنابراین عده‌ای از این جناح ها می روند و کاندیدا می شوند، حالا شاید یک عده به اصلاح‌طلبی گرایش پیدا کنند و یک عده هم به اصولگرایی.* تعریف هایی که رهبر انقلاب از این مجلس کردند خیلی خوب بود، اما یک نکته بگویم در این دوره رهبر انقلاب چهار بار تذکر علنی به این مجلس داده اند. قبلا زمانی که ما در مجلس بودیم تذکرها معمولا غیرعلنی بود و این تعداد هم نبود. نماینده های فعلی واقعا افراد خوبی هستند، اما کارکرد و حکمرانی علم و هنر می خواهد.* متاسفانه در دوره‌های اخیر مجلس، فراکسیون ها و حضور نمایندگان در این فراکسیون ها به صورت ژله ای شده است و مشخص نیست کدام نماینده دقیقاً در کدام فراکسیون حضور دارد.*من معتقدم کشور ما دو مجلس می خواهد. مجلسی که الان داریم یک مجلس قومیتی و صنفی است. ما مجلسی می خواهیم که یک نفر به فکر مسائل ملی باشد. بنده گفتم در حوزه اقتصاد مقاومتی در مجلس اصولگرا و اصلاح طلب شاید 10 نفر نداشته باشیم که صرفاً به موضوع بپردازند؛ چرا که مشغول حوزه‌های انتخابیه و مسائل حوزه خود هستند. به نوعی منافع ملی در راستای منافع منطقه‌ای و حوزه‌های انتخابیه ذبح می شود، چون دستشان زیر ساطور رای مردم است.* بنده چند دفعه درباره حضور آقای لاریجانی در مجلس آینده از ایشان سوال کردم، ایشان به بنده گفت که قصد حضور ندارم، البته در مملکت ما این مسائل دو ماه قبل از انتخابات روشن می شود و آن زمان می توان قضاوت کرد که چه چیزی قرار است اتفاق بیفتد. شما تمام توانتان را در رسانه ها بگذارید که مردم با همه توان در انتخابات شرکت کنند.* در قیامت هم شهادت می دهم، ۲۸ سال که نماینده بودم در طول این مدت ۱۳۰۰ نماینده آمدند و رفتند؛ بعضی ها یک دوره، دو دوره و سه دوره. من اگر بخواهم تقریباً یک عدد نزدیک به واقعیت بگویم، شاید کمتر از 5 درصد از این تعداد آمده اند وضعشان به جهت مالی بهتر شده است و رفتند. ۲۰ درصد از کسانی که آمده اند یکی دو دوره نماینده شدند وضعشان از لحاظ اقتصادی خیلی بدتر از زمان نمایندگی شان شده است. ۷۰ درصد هم همان طوری که آمدند، رفتند و هیچ تغییری نکردند،اما افکار عمومی را که ما خودمان پر کردیم، می گویند هر کسی که یک دوره نماینده بوده یا وزیر بوده یا فلان مسئولیتی داشته، خورده و برده و رفته؛ یعنی به نوعی همه مسئولان! حالا چه کسی این اتهام را وارد کرده، خودمان در رسانه های مان، همین صدا و سیما و همین طور مجلس که واقعیت ها را خیلی بدتر از آن چیزی که هست، نشان می دهد.* ببینید در خیلی از کشورها،معلوم است مواضع سیاسی و مهم امنیتی آن ها توسط چه کسانی مطرح می شود یا وزیر خارجه باید اعلام بکند یا رئیس جمهور، مثلاً حالا فرض کنید در کشور ما رأسش مقام معظم رهبری اعلام می کنند یا رئیس جمهور و وزیر امور خارجه، اما فرماندهان نظامی قرار نیست که اعلام موضع سیاست خارجی بکنند. * بعضی از مسئولان فکر می‌کنند اغتشاشات تمام شده، در صورتی که مسئله هنوز باقی مانده؛ دوباره یک جرقه می‌خورد و عده‌ای شروع به اغتشاش می‌کنند. ریشه اصلی شکل گیری اغتشاشات اخیر بی توجهی به موج ایران هراسی بین المللی است.* تا نیمه دهه هشتاد ما حواس‌مان بود. متاسفانه از آن زمان به بعد حالا دولت وقت مسئله هولوکاست را مطرح کرد، بعد هم رئیس دولت گفت که این قطعنامه‌ها کاغذپاره است و ما اندک اندک از این مسئله غفلت کردیم و نتوانستیم توجیه و تبیین کنیم برای دنیایی که از ما می‌ترسانندشان که به آن ها بگوییم ما اهل درگیری نیستیم و متاسفانه از دهه هشتاد به بعد بعضی وقت‌ها ما خودمان یعنی بعضی از مسئولان خودمان ایران هراسی را راه انداختیم. به جای این که آب بریزیم، بنزین روی آتش ریختیم.∎​