آیین اهدای اولین جایزه رضا داوری‌اردکانی در موسسه شهر کتاب برگزار شد. در این نشست پرویز ضیاءشهابی و علی‌اصغر مصلح به‌عنوان دو نفر از اعضای هیات داوران و سیدمحمدرضا بهشتی به‌عنوان استاد راهنمای پایان‌نامه برگزیده به صحبت پرداختند که بخشی از آن را در ادامه خواهید خواند.

  آیا دانشجویان دکتری فلسفه، فیلسوف می‌شوند؟
پرویز ضیاءشهابی| اقبال دانشجویان برای ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی‌ارشد و دکتری فلسفه برای من حیرت‌آور است. تمام دانشگاه‌هایی که در تهران در حال فعالیت هستند همه دارای مقطع دکتری فلسفه‌اند. داوران حاضر در نخستین دوره جایزه «رضا داوری‌اردکانی» همه دارای علم و انصاف بودند و البته رساله‌های ارسالی به دبیرخانه این جایزه نیز نشان داد که می‌توان به سنت پژوهش در رشته فلسفه امیدوار بود. پژوهشگران به تاریخ فلسفه اهمیت می‌دهند و نسبت به آن بی‌اعتنا نیستند. نمی‌توان به این امر امیدوار بود که در دوره دکتری می‌توانیم فیلسوف تربیت کنیم، چراکه این امر امکان ندارد اما دانشجویان می‌توانند در متون فیلسوفان بزرگ دقت و درباره آنها تحقیق کنند.

  داوری و صبغه فرهنگ ایرانی
علی‌اصغر مصلح| قصد دارم در این زمان کوتاه به سنت 80 ساله فلسفه در دانشگاه تهران بپردازم که به واقع مکتبی در فلسفه ایران به‌شمار می‌آید و حق زیادی بر گردن تمام فلسفه‌پژوهان دارد. 80 سال از تاسیس گروه فلسفه در دانشگاه تهران می‌گذرد. این دانشکده باب آشنایی ایرانیان با فلسفه غرب را فراهم آورد. اگر این دانشکده نبود وضعیت آشنایی ایرانیان با فلسفه طور دیگری ‌بود. باید این سنت فکری را پاس داشت. اگر منتقد یا دلبسته متفکران اروپایی هستیم باید وجود گروه فلسفه دانشگاه تهران را پاس بداریم. برای کسانی‌که دانایی برایشان اهمیت دارد، فلسفه نیز دارای نقش بسزایی است، زیرا عقلانیت و فلسفه نقش پررنگی در زندگی مردم دارد. «فلسفه‌خوانی» امری به غایت دشوار است. یکی از پارادوکس‌های عجیب در مملکت ما این است که ما ایرانیان کارهای سخت دوست داریم که فلسفه‌خوانی یکی از آنهاست. جوایزی از این دست نشان از سنت فکری و آموزشی بین اهالی علم و فرهنگ در ایران دارد. استاد داوری، در گروه فلسفه دانشگاه تهران دارای سابقه‌ای دیرین است و حق استادی بر گردن بسیاری از فارغ‌‌التحصیلان این دانشگاه دارد. یکی از آموزه‌های اصلی دکتر داوری اهمیت «تاریخ» نزد او است. وی یکی از متفکران برجسته‌ای است که بیش از 50 سال در رشته فلسفه دست به قلم برده و یکی از نمایندگان سنت تفکر فلسفه ایران معاصر به ‌شمار می‌رود و تمامی آثارش دارای صبغه فرهنگ ایرانی است.

  «بنیان و جهت»  هایدگر
سیدمحمدرضا بهشتی| رساله انتخاب‌ شده از سوی هیات داوران جزء نمونه‌های مناسب از پژوهش‌های انجام‌گرفته در دانشگاه‌هاست و من از نزدیک در جریان تالیف این پایان‌نامه از سوی مولف آن بودم. نویسنده این پایان‌نامه که موضوع «هایدگر» را برای رساله خود انتخاب کرده است از دوره کارشناسی‌ارشد به این مساله پرداخت و آن را در دوره دکتری نیز ادامه داد. این پژوهشگر در تلاش بود بحث بنیاد و زمان را در متون هایدگر بررسی کند. «هستی و زمان» از مهم‌ترین کتاب‌های هایدگر است که هایدگر آن را در ایام جوانی خود نوشت. این کتاب تاثیر زیادی بر اندیشه مغرب‌زمین داشت. وی در این کتاب بحث «پرسش چیست؟» را مطرح می‌کند و آن را در سه سطح ادامه می‌دهد. در سطح نخست، مساله دازاین را مطرح می‌کند و در سطح بعدی به سراغ تحلیل دازاین می‌رود. در سطح سوم نیز دازاین را از منظر زمان بررسی می‌کند. اصل «بنیان و جهت» یکی از اندیشه‌های مهم هایدگر است. هایدگر ازجمله متفکرانی است که به لایب‌نیتس توجه وافری داشته است. این پژوهشگر در پایان‌نامه خود تنها به دنبال اخذ مدرک دانشگاهی نبود بلکه تلاش فراوانی داشت که به سوالات خود درباره هایدگر و آرای او پاسخ بدهد.