عضو هیآت علمی پژوهشی مرکزمطالعات و تحقیقات زنان در رابطه با راهکارهای  نوسازی نظام حکمرانی به فردا می‌گوید «می‌توان به یکسری ایده‌ها در کارآمدتر کردن سیستم فکر کرد. در بحث حکمرانی مسائلی که نیاز داریم روی آن تامل کنیم به بخش هایی بر می‌گردد که به تعبیر مقام معظم رهبری قدرت ساخت داخلی ما را تقویت کند. به این معنا که با ایجاد یکسری سازوکارها سرمایه اجتماعی را تقویت کنیم. یکی از ابزارهای تقویت این سرمایه مداخلات مدنی‌تر مردم در برخی از مسائل است. وقتی مشکلی همچون کرونا در کشور ایجاد می‌شود شاهد هستیم که حرکتی از سوی مردم شکل می‌گیرد با عنوان همدلی مومنانه که طی آن مردم با همیاری‌های اجتماعی که دارند از نیازمندان با انگیزه‌های معنوی در آن شرایط حمایت می‌کنند. همین حرکت باری را از دوش حاکمیت برمی‌دارد. همین حرکت‌ها می‌تواند به القا این حس بینداجد که مردم در پیشبرد این اهداف نقش داشته‌اند. به نوعی خود مردم جزئی از پیشران این موفقیت بوده‌اند. این حرکت‌ها می‌تواند ارتباط ملت و حاکمیت را تقویت کند.«

به گفته او «آنچه نشان‌دهنده سرمایه اجتماعی است وجود کارهای داوطلبانه در جامعه است. ما اساسا در رابطه با رصد کارهای داوطلبانه در جامعه  ضعیف بوده‌ایم. و از این ضعف ضربه‌های بسیاری خورده‌ایم. در ایران حجم قابل توجهی کارهای داوطلبانه صورت می‌گیرد (چه مقطعی و چه تحت عنوان کارهای جهادی) اما به درستی نشان داده نمی‌شوند. همین بی‌توجهی از طرف عده‌ای به شکاف بین حاکمیت و ملت تعبیر می‌شود. نه که شکافی نباشد اما به این عمقی که رسانه‌ها نشان می‌دهند نیست. »

فریبا علاسوند به فردا می‌گوید «حاکمیتی موفق است در حکمرانی که بتواند این پشتیبانی از مردم را همراستا با خودش کند. به نوعی تبیین عملکردها برای رساندن به گوش مسئولین هم نیاز است. وقتی از تغییر در نظام حکمرانی حرف می‌زنیم به معنا برداشتن سنگ بزرگی نیست، می‌توان با حرکت‌های کوچک اما موثری چنین تغییری را شکل داد و پیامدهای احتمالی آن را در تغییر نوع رفتار جامعه دید. »