تیم ملی کشورمان پس از  4 شکست مقابل تیم های امریکا و لهستان طی دو روز باید به مصاف تیم روسیه برود. در مسابقه دوم تیم های والیبال ایران و لهستان که با کسب اولین امتیاز شاگردان کواچ در لیگ جهانی همراه شد، بازی خوبی را از ملی پوشان کشورمان شاهد بودیم، ما در برخی فاکتورها نسبت به بازی‌ها قبل رشد داشتیم. در بازی دوم مقابل لهستان بازیکنان ایران دیگر راحت‌تر سرویس می‌زدند و خطاهایشان کمتر شده بود. این یک امتیاز اعتماد به نفس بازیکنان و کادرفنی را بالا برد و امیدها را افزایش داد. اگر بخواهیم دو بازی مقابل لهستان را با دیدارهای مقابل آمریکا مقایسه کنیم، باید بگویم که ما در دریافت نقاط ضعف‌مان را برطرف کرده و رشد داشتیم و در مقابل قهرمان جهان روان‌تر و هماهنگ‌تر کار کردیم. تیم ایران در حالی برابر روسیه به میدان خواهد رفت که  به عقیده من نباید از امتیاز میزبانی و کارنامه درخشان رقبای‌مان غافل شویم. آن‌ها واقعا قوی هستند به طوری که روسیه مقابل آمریکا و لهستان تمام بازی‌هایش را واگذار کرده است. باید سطح توقعات را در حد بضاعت و جایگاه‌مان بالا ببریم٬ والیبال ما رشد کرده اما نه تا آن حدی که تمام تیم‌های دنیا را ببریم. بازی به بازی جرات و جسارت سرمربی تیم ملی افزایش پیدا می‌کند. معتقدم که وی در این کار تاحدودی کند است مثلا ما، ست پنجم 10 بر 3 از حریف عقب هستیم وی به جای تعویض تایم استراحت می‌گیرد. باید به این مربی جوان فرصت بیشتری بدهیم. نباید وی را با ولاسکو مقایسه کنیم چراکه خولیو مربی سرد و گرم چشیده‌ای بود و تجربه حضور در عرصه‌های بزرگ را داشت مطمئن هستم کواچ هم بهتر خواهد شد. تجربه نشان داده که ما با تیم‌های اروپایی بهتر بازی می‌کنیم اما باز هم نباید توقع کرد که اگر تاکنون تیم ملی والیبال ایران، جایگاه ششمی جهان را کسب کرده به یکباره قهرمان دنیا را شکست دهد.