روزنامه هم میهن در یادداشتی به قلم عباس عبدی ریشه ناسزاها در اعتراضات ۱۴۰۱ را بررسی کرده و از نواصولگرایان که «دروازه ناسزاگویی را باز کردند» خواسته سکوت کنند و علت فحاشی‌ها را در خودشان ببینند.

به گزارش هم میهن، صاحبان قدرت یا افراد بانفوذ سیاست در جبهه نواصول‌گرایی خودشان مفاهیم و‌ کلمات مستهجن و لودگی را وارد ادبیات سیاسی کردند و بعد هم پیروزمندانه به آن خندیدند. چه‌بسا کوشیدند که کلمه «دیاثت» را تئوریزه کنند. یکی از مداحان مشهور در یک نوار خود آن چنان این الفاظ رکیک را به کار می‌برد که هر شنونده‌ای خجالت می‌کشد، حتی فحش‌های ناموسی به امویان و دشمنان ائمه می‌دهند. یا هنگامی که از تتلو به عنوان یک هنرمند شاخص تعریف و تمجید می‌کنند، نتیجه رواج و رسمیت دادن به همین ادبیات است. 

عبدی در ادامه این یادداشت تاکید کرده است: پرسش مهم‌تر این است که چرا جوانان این کلمات را در سیاست به کار می‌برند؟ برای اینکه این نسل تاکنون وارد سیاست میدانی نشده بود. در انتخابات به سختی می‌توان ناسزا گفت و فحش داد. پس هنگامی که درهای سیاست مدنی بسته، به‌طور عادی دروازه‌های سیاست خیابانی و بدون رهبری مسئولانه گشوده شد، ادبیات این میدان هم به‌طور طبیعی همین است. در حقیقت راهی جز استفاده از این کلمات باز گذاشته نشده است، مگر می‌توان در انتخابات رقابت کرد و این کلمات رکیک را به کار برد؟ آنان که درِ سیاست را بستند و این دروازه ناسزاگویی را باز کردند، لطفاً سکوت کنند و قدری به خودشان بپردازند، بلکه علت فحاشی‌ها را در خود ببینند.