به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از مهر، واردات خودرو با ابلاغ آئین نامه آن و معرفی اسامی شرکت‌های وارد کننده وارد مرحله اجرایی شده بوده که مهمترین مشکل آن تأمین منابع ارزی توسط بانک مرکزی بود، واردات خودرو همیشه مشکل تأمین ارز داشته و برخی از مخالفان واردات معتقدند این کار خروج ارز را از کشور بیشتر خواهد کرد، اما موافقان می‌گویند خودروسازان داخلی برای تأمین قطعه برخی از قطعات را از خارج وارد کرده و در این مرحله با توجه به مزیت‌های خودرو با کیفیت خارجی و نارضایتی مردم از کیفیت خودروسازهای داخلی باید واردات انجام شود.

اما آخرین گام از آن تأمین ارز توسط بانک مرکزی بوده که به گفته علی صالح آبادی بانک مرکزی طبق استانداردهای وزارت صمت این کار را اجرایی کرده بود، بر اساس گفته‌های صالح آبادی سقف واردات مبلغ یک میلیارد دلار خواهد بود که طبق برآیند وزارت صنعت تقریباً 90 هزار خودرو است.

چرا تنها 90 هزار خودرو وارد می‌شود؟

بازار امروز خودرو نیازمند واردات تا یک میلیون خودرو به صورت سالانه است که این میزان واردات نیازمند بیش از 10 میلیارد دلار منابع ارزی است که با توجه به تحریم‌های ناجوانمردانه علیه ایران این امکان فعلاً وجود ندارد، اما آغاز این امر را باید به فال نیک نگرفت و سالانه بر حجم واردات خودرو افزود.

واردات قطعات خودرو چقدر ارز می‌برد؟

یکی از نکات مهمی که دستگاه‌های نظارتی باید دقت ویژه ای بر آن کنند این است که در شرایط فعلی شرکت‌های تولید کننده باید تمام توان خود را به کار گرفته تا با توجه به توان داخلی قطعات را تولید کنند، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد در گذشته واردات بسیاری از قطعات از کشور چین انجام شده و در ایران با نام داخلی به شرکت‌های خودروساز فروخته شده است، البته برآیند دقیقی از وضعیت فعلی قطعه سازی در کشور و واردات قطعات وجود ندارد، در سال 97 یکی از شرکت‌های قطعه سازی گفته بود: «منطق اقتصادی حکم می‌کند وقتی تولید قطعه در کشور چین ارزان‌تر دست می‌گیرد آن را داخلی سازی نکنیم.» این اظهار نظر در زمانی صورت گرفته بود که شرکت‌های قطعه ساز ادعا داشتند بسیاری از قطعات خودرو را بومی سازی کرده‌اند.

حال باید دید واردات قطعه برای صنعت خودروسازی چقدر بوده و آیا می‌توان با ممنوع کردن واردات قطعات برای خودروهای داخلی و ساخت آن در داخل منابع جدیدی را برای واردات خودرو با کیفیت خارجی با قیمت مناسب فراهم کرد؟