سیاوش خوشدل، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در سومین یادداشت خود از سری یادداشت‌های «خاطرات خدمت» نوشت:

یکی از مباحثی که در دوران آموزشی سربازی به ما آموزش داده­‌می­‌شد، «عملیات گشتی» بود. این مبحث و جزئیاتش چندان به کار ما نمی­‌آمد. یک بار فرمانده گروهانمان آن را مطرح کرده­‌بود و یک بار، افسری را که سابقۀ حضور در عملیات گشتی داشت، به کلاس آموزش فرستاد تا پاسخگوی سؤالات ما دربارۀ عملیات گشتی باشد.

یک بار هم فرمانده گردان ما این مبحث را مطرح کرد، امّا به شیوه­‌ای نو. فرمانده گردان ما که یک سرگرد رشید و سروقامت بود، خاطرۀ یک عملیات گشتی موفّق خودش را برای ما تعریف کرد.

ماجرا از این قرار بود که جناب سرگرد در دوران خدمت در مرزهای غربی کشور، به عنوان فرمانده چند نیرو برای یک عملیات گشتی اعزام می­‌شود. عملیات با موفّقیت انجام می‌شود و فرمانده این عملیات که جناب سرگرد امروز و ستوان­‌دوم آن روز باشد، نزد فرمانده خودش می‌رود که گزارش عملیات را بدهد و احتمالاً بابت انجام موفّقیت­‌آمیز عملیات، مورد تشویق قراربگیرد.

آن فرمانده، جناب سرهنگ رامین پهلوانی بوده­‌است. جناب سرهنگ بدون توجّه به اینکه عملیات با چه نتیجه­‌ای خاتمه یافته، از فرمانده عملیات دربارۀ حضور دو عنصر در عملیات می­‌پرسد؛ افسر بهداری و بی­سیم­‌چی. پاسخ فرمانده عملیات عدم حضور این دو عنصر بوده­‌است. جناب سرهنگ باز بدون توجّه به نتیجۀ مطلوب عملیات و حتّی با بیان طعنه‌آمیزی نسبت به آن نتیجهٔ موفّق، فرمانده عملیات را بابت عدم توجّه به الزامات و رعایت­‌های یک عملیات در جمع شماتت می­‌کند.

عملیات گشتی، برای ما معنادار شد. دانستیم که امور به ظاهر بی­‌اهمیت، مهمّ‌اند. دانستیم که به عدم رعایت امور مهم وقتی باید واکنش نشان داد که اتّفاقی نیفتاده و کار از کار نگذشته.

جناب سرگرد ما، معلّم خوبی بود. چون از اشتباه خودش مایه گذاشت تا سربازان تحت آموزشش، از مبحثی که خیلی کاربرد نداشت، چیزی بیاموزند که خیلی کاربرد و اهمّیت دارد و خواهدداشت.

جناب سرهنگ آن روز و امیر سرتیپ­‌دوم رامین پهلوانی امروز از جانبازان سرفراز دوران جنگ تحمیلی، درسی به ستوان­‌دوم آن روز و جناب سرگرد امروز داد که برای ما هم درس شد. برای همه می­‌تواند درس باشد؛ «علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد.»

انتهای پیام