صاحب‌خبر - وصال روحانی روزنامه نگار شکست‌های هر سه همگروهی ایران در دیدارهای رسمی یا تدارکاتی اخیرشان این باور را قوت بخشیده که نیازی نیست ترسی از آنها داشته باشیم و می‌توانیم با سبقت جستن از آنها برای اولین بار طی شش دوره شرکت‌مان در دور پایانی جام‌های جهانی فوتبال از گروه‌مان بالا برویم و به مرحله حذفی صعود کنیم اما سؤال مهم این است که آیا انگلیس، ولز و امریکا همانقدر معمولی و ضعیف‌اند که در مسابقات مورد بحث رؤیت شد و سیما و توان واقعی‌شان همانی است که به چشم دیدیم. انگلیس در گروهش در لیگ ملت‌های اروپا 2023 چنان بد عمل کرد که بین چهار تیم چهارم شد و بدین خاطر از سطح اول این پیکارها به سطح دوم (دسته دوم) لیگ سقوط کرد و با اینکه همگروهی‌های انگلیس تیم‌های نامداری مثل ایتالیا و آلمان و تیم شگفتی‌سازی همچون مجارستان بودند، ولی توقع از انگلیسی‌ها که تیم چهارم جام جهانی قبلی‌اند و در جام ملت‌های اروپای 2021 هم به نایب قهرمانی رسیدند، بسیار بیش از اینها بود. ولز اگر چه اعتبار و قدرت انگلیس را ندارد اما اکثر بازیکنانش شاغل در لیگ‌های مختلف انگلیس و نفراتی توانمند هستند و با وجود این در گروهش در لیگ ملت‌های اروپا به سه باخت تن داد و از رتبه سوم در بین چهار تیم حاضر فراتر نرفت. امریکا هم در بازی تدارکاتی اخیرش مقابل ژاپن هر چیزی نشان داد الا تیمی که توانایی صعود از گروهش در جام جهانی بیست و دوم را داشته باشد و این شکست با اینکه در مقابل رقیبی حاصل آمد که اینک یکی از 20 تیم نخست جدول و ماهانه جهانی فیفا به شمار می‌آید اما حتی در آسیا هم شکست‌ناپذیر نیست و بعید است که در آوردگاه قطر کار مهمی صورت دهد. امریکا در دومین بازی تدارکاتی مقابل عربستان هم نتوانست به نتیجه‌ای بهتر از تساوی بدون گل برسد. برخی ناظران با در نظر گرفتن این نتایج و قیاس آن با آنچه در اردوی تمرینی اخیر تیم ملی ایران در خاک اتریش شکل گرفت و نحوه رویارویی یوزها با اروگوئه و سنگال به این باور رسیده‌اند که سد غیر قابل عبوری مقابل ما در جام جهانی 2022 وجود ندارد و در صورت برنامه‌ریزی دقیق و کارهای حساب شده تاکتیکی می‌توان به صعود ایران از گروهش واقعاً خوشبین بود. با توجه به اینکه در هر یک از گروه‌های هشت‌گانه چهار تیمی این مسابقه‌ها دو تیم نخست صعود و به مرحله حذفی ورود می‌کنند، احتیاجی نیست که شاگردان کارلوس کی‌روش برای راهیابی به این مرحله هر سه حریف خود را ببرند و اول شوند و رتبه دومی نیز برای بالا رفتن کفایت خواهد کرد. بر این اساس و با توجه به تقسیم شدن احتمالی امتیازات در بعضی دیدارها و ثبت محتمل یک یا چند نتیجه مساوی در شش مسابقه گروه دوم، شاید کسب چهار امتیاز هم برای دوم شدن و بالا رفتن کافی باشد. به این ترتیب اگر هم ایران در بازی اولش تسلیم انگلیس شود، در صورت بدست آوردن یک برد و یک تساوی در دو دیدار دیگر (و البته به لطف تساوی احتمالی ولز با امریکا) به صعود نائل خواهد آمد و کیفیت قابل توجه تیم ملی ایران از زمان بازگشت کی‌روش به گونه‌ای است که این کار را بیش از گذشته میسر جلوه می‌دهد. با این حال نباید تصور شود که نحوه بازی انگلیس، ولز و امریکا در دیدارهای بسیار مهم‌تر جام جهانی و در برابر ما همانی خواهد بود که در بازی‌های اخیر از آنها مشاهد شده و طبعاً در قطر بسیار سختکوش‌تر، جدی‌تر و کم‌اشتباه‌تر ظاهر خواهند شد و متفاوت با چیزی خواهند بود که در «فیفا‌دی»‌های دهه اول مهرماه مشاهده شد. حسن دیدارهای این ایام دیده شدن ایرادات این تیم‌ها بود و آنها طبعاً در زمان باقی مانده تا شروع جام جهانی برای رفع این ایرادات هر تلاش ممکنی را صورت خواهند داد. به واقع ما باید به هوش باشیم که برای هر تیمی یک سقف کاری و یک میزان قدرت پرواز متصور است و سه همگروهی ما در رقابت‌های قطر ذاتاً قوی‌تر از چیزی هستند که در مسابقات اخیر به چشم آمد. این یک هشدار جدی و بموقع برای ما است تا با خوشبینی و آسان‌نگری بیش از حد پای به میدان نگذاریم و آماده تقابل با تیم‌هایی بس خواهنده‌تر و پر تلاش‌تر در قطر باشیم.∎​