حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، درباره‌ی بیانیه‌ی اخیر «استادان بسیجی دانشگاه آزاد» نوشت:

بعد از انتشار آخرین نوشته میرحسین موسوی، «مدعیان ولایت و انقلابی‌گری» موضع‌گیری‌های عجیبی از خود بروز دادند که نمونه آنها بیانیه «اساتید بسیجی دانشگاه آزاد» است که مضمون آن هیچ سنخیتی با واژه‌های «اساتید»؛ «بسیجی» و «دانشگاه» ندارد و هر منصفی که آن را بدون عنوانش ببیند، گمان می‌کند از جانب «لات‌های قمه‌کش سر کوچه و بازار» صادر شده است. به بعضی جمله‌هایش توجه کنید:

«روباه پیر شیطان صفت را از لانه خود بیرون کشیده و رسوا می‌کند؛ … پیرمرد متوهم و پریشان حال فتنه ۸۸، که ماموریت ویرانی ایران را داشت و قرار بود مردم ایران را وادارد خانه هم را خراب کنند و به روی هم تیغ بکشند!؛ از سر عجز و احساس پوچی زبان به بیانی باز کرده است که او را رسواتر از قبل و ذلیل‌تر از هر زمان نشان داد… میرحسین موسوی و اربابانش به ویرانی ایران امیدها بسته بودند و از شکست پروژه کلافه‌اند… البته از کسی که حمله‌کنندگان به خیمه‌های عزای حسین بن علی(ع) در عاشورای ۸۸ را مردان خداجو خواند، انتظاری بیش از این نیست … خاموش باش و سکوت اختیار کن تا صبر این ملت لبریز نشده است، شهدا خط قرمز این ملتند».

طبیعی است از کسانی که باید استاد معرفت، ادب و اخلاق باشند و خود را از متولیان دانش و بسیجیانی می‌شمارند که باید وارث مردان تاریخ‌ باشند، به‌خصوص زمانی که از پشتیبانی قدرت برخوردارند؛ اصلا انتظار بی‌ادبی، تحکّم، تهدید و خروج از جاده ادب و انصاف نمی‌رود هر چند با بی‌ادبی و بی‌انصافی طرف مقابل مواجه شوند. این اساتید بسیجی مگر این آیه قرآن به گوششان نخورده که: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا … لايَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى = ای مؤمنان … نبايد دشمنى گروهى شما را بر آن دارد كه عدالت نكنيد عدالت كنيد كه آن به تقوا نزديكتر است»(مائده/8) مگر این قرآن نیست که حکایت می‌کند وقتی قوم نوح او را در گمراهی آشکار شمردند و قوم هود او را سفیه خواندند، آن دو پیامبر عظیم و اسوه ادب و اخلاق بدون این که از کوره در روند، آنان را جواب منطقی دادند(اعراف/ 70-59). مگر این پیامبر اسلام نیست که قوم جاهل را خطاب می‌کند که: «ما یا شما بر هدایت یا گمراهی آشکاریم»(سبأ/24)؟

میرحسین در نوشته خود چند مسأله را مطرح کرده:

1. اشاره به برخورد با اعتراضات 88 با سازمان دادان به اراذل و اوباش به استناد مصاحبه یکی از سرداران سپاه که بعد هم در سخنان فرمانده وقت سپاه بازگو شد.
2. نقد سیاست خارجی بخصوص در ارتباط با کشور سوریه.
3. اشاره به مسأله جانشینی رهبری که سال‌هاست بر سر زبان‌هاست و تکذیب هم نشده است.

این اساتید و دیگر برادران به جای روشنگری نسبت به سه مورد فوق و اثبات خلاف‌گویی گوینده، به توهین، تهدید و تحکّم پرداخته و او را که نزدیک به یازده سال است در حصر می‌باشد متوهم خوانده و …، حال آن که اگر هم متوهم باشد، باید کسانی که او را در این مدت طولانیِ حصر بی‌حساب، به توهم کشانده‌اند؛ پاسخ دهند و باید ثابت کنند اعتراضات 88 با سازماندهی اراذل و اوباش سرکوب نشده و آن سردار و فرمانده سابق سپاه اطلاعات درست ارائه نکرده‌اند و از سیاست خارجی جمهوری اسلامی در ارتباط با سوریه که مورد اعتراض بسیاری از جمله رئیس فقید مجمع تشخیص مصلحت هم بود، دفاع کنند و مسأله جانشینی را روشن کنند که آیا چنین اراده‌ای هست یا نه؟

در هر حال از حق با اباطیل و توهین و تندی نمی‌توان دفاع کرد و جز منطق و بیان مؤدبانه و مستدل راه دیگری برای مقابله نه وجود دارد و نه سزاوار است.

انتهای پیام