مسعود رحمتی، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت کسب و کار دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح کاهش لرزش برای بیماران Essential tremor (ترمور اساسی) به کمک تحریک الکتریکی تطبیق پذیر گفت: با توجه به آمار حدود ۸۰ هزار نفر از جمعیت ایران به ترمور اساسی دچار هستند؛ از هر ۲۵ نفر بالای ۴۰ سال، یک نفر به این بیماری مبتلا است. این لرزش دست باعث اختلال جدی در فعالیت‌های روزمره بیماران شده است به صورتی که کیفیت زندگی آن‌ها پایین آمده و در انجام بسیاری از کار‌ها حتی غذا خوردن و نوشیدن آب باید از دیگران کمک بگیرند.

از طرفی دارو‌های تجویزی تاثیر گذاری حدود ۵۷ % داشته اند و خیلی از بیماران به آن‌ها واکنش مثبت نشان نمی‌دهند؛ همچنین این دارو‌ها با عوارضی مثل خواب آلودگی و حالت تهوع همراه هستند. از دیگر روش‌های درمان ترمور، DBS و MR Focused Ultrasound است که بسیار روش‌های گران قیمتی هستند.

با توجه به تاییدیه FDA به محصول شرکت آمریکایی CalaTrio مبنی بر موثر بودن آن در کاهش ترمور دست بیماران ترمور اساسی که نوعی ترمور فعالیتی است، این نیاز در کشور ما نیز حس می‌شود که چنین محصولی توسعه یافته و در خدمت بیماران قرار بگیرد.

در مطالعات انجام شده نشان داده شده که استفاده از این دستگاه منجر به کاهش لرزش دست با میانگین ۹۴ دقیقه شده است. (median = ۶۰ , standard deviation = ۱۳۸).

او گفت: در همین راستا دستگاهی برای کاهش لرزش برای بیماران Essential tremor (ترمور اساسی) به کمک تحریک الکتریکی تطبیق پذیر طراحی کردیم.

به گفته رحمتی، این دستگاه با گرفتن بازخورد شدت و بسامد لرزش، تحریکی کامل تطبیق پذیر و کنترل شده به اعصاب بیمار، باعث کاهش دامنه لرزش می‌شود.

وی با بیان این که این دستگاه قادر است پارامتر‌های تحریک جریانی را در لحظه تغییر دهد و تحریک را اعمال کند، گفت: امیدواریم در طول ماه‌های آینده این دستگاه در بازار تجهیزات پزشکی قابل عرضه برای تمام بیماران باشد.

دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر با تاکید بر این که استفاده از این دستگاه باید تحت نظر پزشک باشد، گفت: در حال حاضر فرآیند ثبت اختراع و مقاله با همکاری دانشگاه علوم پزشکی تهران در حال انجام است.

رحمتی گفت: این محصول نمونه‌ای موفق در طول ۳ سال اخیر است و احتمالا به زودی رونمایی می‌شود.

مهران مهربان، دانشجوی دکتری دانشکده مهندسی پزشکی و محمدرضا شهابی، دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی برق دانشگاه صنعتی امیرکبیر از دیگر اعضای پروژه هستند.