شفقنا- امام جمعه مشهد گفت: نقص ابدیت در اثر دوری از پروردگار کار را به جایی می‌رساند که نتیجه زندگی ابدی انسان در ضلالت و گمراهی خواهد بود. محبت خداوند را درک کنیم و از رحمتش ناامید نباشیم.
به گزارش شفقنا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی Alamolhoda.com، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی در خطبه‌های عبادی نماز جمعه این هفته مشهد که در رواق امام خمینی (ره) حرم مطهر رضوی برگزار شد، در تشریح مصادیق و معانی تقوای عملی اظهار کرد: درباره تقوای عملی نکته‌ای که امروز در این باب عرض کردیم، تقوا و روح آن است که با عمل به تقوا تفاوت دارد؛ به‌طوری که اگر ما روحیه تقوا داشتیم، لاابالی و بی بند و بار نبودیم و حلال و حرام خدا در نظرمان بود اما در عمل به تقوا پایبند نبودیم، این تقوای فکری و روحی کفایت نمی‌کند.

وی افزود: مفهوم تقوای عملی و اصل تقوا به این معناست که انسان اعمالش را تحت کنترل تقوا قرار دهد و هرچه خداوند متعال واجب شمرده انجام دهد و از هرچه پروردگار عالم کراهت دارد، دوری کند. تقوای عملی از این حیث برنامه‌ای است که فقط به زندگی مادی این جهان مربوط نیست بلکه به‌عنوان یک جریان قطعی بر مسیر عبودیت و بندگی انسان تأثیر می‌گذارد.

انسان برای بقا آفریده شده است

امام جمعه مشهد خاطرنشان کرد: اگر این تقوا رعایت نشود، ضرر آن متوجه زندگی خود انسان است و این‌گونه هم نیست که به زندگی دنیایی فرد ضربه وارد می‌شود بلکه این در جریان اصل عبودیت و بندگی انسان و وصل او به خدا تأثیر سوء خواهد داشت زیرا انسان با همه حیوانات و جانوران متفاوت است و برخلاف آن‌ها که مسیر گذران و روزمره دارند، اما انسان موجودی است که در زندگی او مرگ و فنایی نیست و نابود نمی‌شود بلکه پس از مرحله گذار عمر دنیوی به مرحله ثبات اخروی می‌رسد و از این حیث، مرگ، نه‌تنها نابودی نیست بلکه به‌عنوان یک واقعه برای انتقال از مرحله گذار به مرحله ثبات است.

وی با اشاره به حدیثی از پیامبر اکرم (ص) ادامه داد: نبی مکرم اسلام (ص) فرمود «ما خَلَقتُم لِلفَناء بَل خَلَقتُم لِلبَقاء» یعنی انسان نه برای فنا بلکه برای بقا آفریده شده و برای ساختن این زندگی جاودانه، باید توشه از زندگی موقت دنیایی فراهم کرد که عبارت است از قرب، نزدیکی و عبودیت خدا تا انسان هرچه به خدا نزدیک‌تر شود، ابدیت بهتر در انتظار او باشد و در مقابل، نقص ابدیت در اثر دوری از پروردگار کار را به جایی می‌رساند که نتیجه زندگی ابدی انسان در ضلالت و گمراهی خواهد بود.

آیت‌الله علم‌الهدی تصریح کرد: وجود مقدس امام باقر (ع) در حدیث فرموده‌اند «أنَّ أهلَ التَّقوى نَظَروا إلَى اللّه ِ عَزَّوَجَل وَ إلى مَحَبَّتِهِ بِقُلوبِهِم» یعنی اهل تقوا به نقطه‌ای می‌رسند که خدا و محبت او را می‌بینند اما خدا که با چشم سر قابل‌رؤیت نیست لذا اهل تقوا حقایق ایمان را به چشم دل می‌بینند و محبت او را احساس می‌کنند. در همین باره، در فرازی از مناجات شعبانیه، امیرمومنان به درگاه الهی عرضه می‌دارد «إِلَهی وَ اجعَلنِی مِمَّن نَادَیتَهُ فَأَجَابَکَ وَ لاحَظتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِکَ» یعنی خدایا مرا از کسانی قرار بده که اگر صدایشان زدی به سمت تو آیند و اگر به آنان نگاه کردی، به حالت صعقه بیفتند.

بندگی پروردگار، اوج تعالی انسان

وی با اشاره به چهار نوع ندای الهی منطبق با نص قرآن کریم تأکید کرد: خداوند متعال در قرآن کریم به چهار حالت مردم را صدا زده است. اولاً با عبارت «ناس» که خطاب به توده مردم است، دوماً با عبارت «یا بنی‌آدم» که خطاب به نسل آدم است و او را از پذیرش وسوسه‌های شیطانی برحذر می‌دارد. سوماً با عبارت «یا اَیُّهَا الَّذینَ امَنوا» که خطاب به قشر خاص و برگزیده‌ای از انسان‌هاست که ایمان آورده‌اند و ندای چهارم «یا عِبادی» است که خطاب به عالی‌ترین بخش از جامعه بشری و آن دسته از انسان‌هایی است که به هر سه ندای پیشین لبیک گفته و پس از عدم اطاعت از شیطان، پیروی از واجبات و نفی منکرات، به درجه‌ای رسیده‌اند که خداوند متعال آنان را بنده راستین خود می‌داند و در اینجا به آنان بشارت می‌دهد که از رحمتش ناامید نباشند.

عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: اگر کسی به این چهار ندا جواب داد، حقیقت ایمان را در دل احساس می‌کند و محبت پروردگار را درک خواهد کرد. این‌ها همان افرادی هستند که امیرمومنان در فرازی از مناجات شعبانیه درباره آنان می‌گوید که در هنگامه ندای الهی به حالت صعقه می‌افتند؛ یعنی بارقه‌ای از نور که بر قلب انسان تابیده می‌شود و چشم دل انسان در اثر توجه به کانون نور که همان ذات اقدس پروردگار است، هرچه می‌بیند، انوار مشعشع حاصل از نور الهی است. این اثر تقواست که انسان را از گرایش به همه‌چیز دور کرده و وجود او را ذوب در حقیقت ایمان خواهد کرد.