• مهران مدیری آبروی نوازنده معروف را برد | افشاگری مهران مدیری از گذشته آقای نوازنده

• پز دادن نفیسه روشن با شغل همسرش | این وزیر جوان کیست؟

• مهراوه شریفی نیا ازدواج کرد ؟ | مهراوه شریفی نیا در کنار آقا بازیگر

• جواهرات میلیاردی مهران غفوریان و همسرش | غوغای مهران غفوریان و همسرش

• بهاره رهنما سکته کرد | دلیل سکته بهاره رهنما چیست ؟

• کشف هدف جدید حمله ویروس کرونا در بدن انسان

• خبر خوش برای متقاضیان طرح نهضت مسکن ملی

• واکنش علی دایی به جنجال سازی کراواتی در قطر

• کنایه سام درخشانی به دختر بدحجاب | غوغای سام درخشانی در خیابان
• تفریح فوق لاکچری حدیثه تهرانی و شوهرش | حدیثه تهرانی شورش را درآورد

به گزارش "ورزش سه"، مثلی رایج بین فوتبالی‌ها در مستطیل سبز وجود دارد که می‌گویند "وقتی عضلات بازیکن از کار می‌افتد، زبان آنها شروع به کار کردن می‌کند". آنقدر درگیرِ نقد و تقبیح اعتراضات گروهی و پرخاش‌گرانه بازیکنان به تصمیمات داوری بودیم که حواس‌مان از نیمکت‌ها پرت شد. اگر فکر می‌کنید اعتراضات کنار زمین مختص سه چهار تیم پرطرفدار است و بقیه تیم‌ها از این کارها نمی‌کنند، سخت در اشتباهید. کاش یک جی‌پی‌اس به داوران وصل بود تا مشخص شود داور چهارم به اندازه کمک‌داور‌ها تحرک و فعالیت دارد. از بس که این فاصله‌ی سی چهل متری بین نیمکت‌ها را طی می‌کند تا بگوید:"آقا بفرمایید بنشینید روی نیمکت!"

باور کنید به این اعتراضات روی نیمکت‌ها هم عادت کردیم. اینکه میانگین سه دقیقه از وقت بازی صرف این شود که داور وسط بازی به سمت داور چهارم برود. حرفی در گوشی بشنود و برود به سمت یکی از نیمکت‌ها یا هردوی آنها و کارت‌های زرد و قرمزش را از جیب در بیاورد.

حالا دیگر برای ما عادی شده که با سوت نزدن داور مربی آنقدری درون زمین برود که ناخودآگاه مدافع در صدد یارگیری با او بر بیاید و بعد از سوت زدن داور، آن یکی مربی کمدی سال را بازی کند و از داور بخواهد همان‌جا در گوشی همکارش صحنه را مورد بازبینی قرار دهد!

راستش از این به بعد اینکه یک مربی قصور کادر اجرایی تیمش را گردن داور بیندازد و هفت هشت دقیقه از وقت مهم‌ترین بازی فوتبال مملکت را بگیرد تا شخصا داور و عوامل برگزاری مسابقه را مورد تادیب فیزیکی قرار دهد هم برایمان تازگی نخواهد داشت!

این معرکه‌گیری‌های کنار زمین را هم به لطف نزدیک بودن به مستطیل سبز، از سر اجبار و ایمان داشتن به نرفتن میخ آهنی در سنگ، به تلخی زهرِ مار نوش جان می‌کنیم. اما اجازه دهید این بیانیه‌نویسی‌ها را دیگر برنتابیم. باور کنید ما هنوز آنقدر بدبخت و بی‌عار نشدیم که افکارمان را صرف این کنیم که کدام باشگاه زودتر به باشگاه رقیب لقب هوچی‌گر داد و کدام باشگاه در مقام پاسخ برآمده که شما هرروز صبح که از خواب پا می‌شوید در جهت تنویر اذهان و روشن‌شدن افکار عمومی، بیانیه‌های زشت و زیبا‌ی‌تان را روی خروجی سایت‌هایتان قرار می‌دهید!

از این سرگرمی‌سازی‌های منفی چه سودی می‌برید؟ آیا یک نفر هوادار بامنطقِ فوتبال به شما گفته عجب بیانیه‌ای دادید، از ثانیه‌به‌ثانیه‌ای که برای خواندن آن وقت گذاشتم، کیف کردم، دست‌مریزاد؟!

این بیهوده‌پردازی‌ها تا به حال برای‌تان منفعتی داشته است؟ از یغمای جندقی فقط این را یاد گرفته‌اید که "آنچه البته به جایی نرسد فریاد است" و هرروز بیانیه پشت بیانیه و فریاد پشت فریاد سر می‌دهید؟ کدام سوت داور را می‌توانید به بیانیه‌ای که دادید ربط بدهید؟ کدام امتیازی که گرفتید را به لطف بیانیه‌ای که دادید می‌دانید یا کدام امتیاز از دست رفته را پای بیانیه حریف می‌گذارید که از قدم زدن در این دور باطل دست برنمی‌دارید؟

نه، اجازه بدهید این بار دیگر به ساز شما نرقصیم و آتش‌بیار معرکه شما نباشیم که اگر کوتاه بیاییم، خیلی زود باید در فصل نقل و انتقالات، به جای خرید بازیکن، منتظر عقد قرارداد با نویسندگان باشیم!