سید عماد حسینی- برخلاف دوره‌های گذشته انتخابات پارلمانی عراق، صحنه سیاسی این کشور بیش از دو سال است شاهد یکپارچگی و یکدستی تقریبی جریان‌های اهل تسنن و در مقابل تشتت و چنددستگی احزاب کرد و به ویژه شیعه است.

چند روز پیش در آستانه انتخاب رئیس‌جمهوری که با به حد نصاب رسیدن جلسه به شکست انجامید، یک سیاستمدار سابق کرد عراقی با انتقاد شدید از عملکرد مسعود بارزانی زیاده‌خواهی‌اش را عامل اصلی انتقال احزابی همچون اتحاد میهنی کردستان از صف متحد کردها و مشارکت در برنامه به تعطیلی کشاندن تصمیمات مهمی همچون انتخاب رئیس‌کشور اعلام کرد.

گرچه گفته می‌شود بارزانی از موضع خود برای تصدی ریاست‌جمهوری توسط یکی از شخصیت‌های حزب دموکرات کردستان عقب نشسته و گزینه شخصیت توافقی را پذیرفته است، اما همین مقوله نیز (یعنی شخصیت توافقی) در سایه بر هم خوردن توافق سابق حزب دموکرات و اتحادیه میهنی در مورد تقسیم قدرت در دولت مرکزی و اقلیم کردستان، می‌تواند دور جدیدی از اختلافات یا در بهترین حالت ماراتنی از گفت‌وگوها، مذاکرات و چانه‌زنی‌ها را برای رسیدن به شخصیت مورد توافق آغاز کند.

از همین رو برخی از تحلیلگران عراقی و حتی منطقه‌ای احتمال داده‌اند مسعود بارزانی به همراه برخی از جریان سیاسی در عراق به خواست خود یا به درخواست برخی از طرف‌های منطقه‌ای و بین‌المللی در صدد ایجاد اخلال در حداقل ثبات شکل‌گرفته در صحنه سیاسی عراق است؛ امری که حتی برخی آن را زنده شدن هرج‌و‌مرج سازنده کاندولیزا رایس از طریق بارزانی و شماری از جریان‌های عضو ائتلاف حاضر در آن تفسیر می‌کنند.