بهروز رسایلی

شاید حتی بدبین‌ترین هوادار پرسپولیس هم تصورش را نمی‌کرد این تیم در هیچ‌یک از 2 بازی رفت و برگشت لیگ بیست‌ویکم موفق به شکست هوادار نشود. با این حال تیم تازه صعودکرده به لیگ برتر، در هر دو بازی سرخپوشان را متوقف کرد تا 4امتیاز حیاتی در کورس قهرمانی از این تیم گرفته باشد. پرسپولیس که این فصل با شکست برابر الهلال و فولاد، لیگ قهرمانان آسیا و سوپرجام را از دست داده بود، حالا در آستانه از کف دادن قهرمانی در لیگ برتر است؛ آنچه شاید نوار قهرمانی‌های پیاپی این تیم را پاره کند. همه خسران و زیان‌های پرسپولیس در این فصل اما همین نیست. آنها در لیگ امسال چیزهای بیشتری را هم از دست دادند.

  داربی را نبردند
تصور کنید لیگ 21همین امروز به پایان برسد و پرسپولیس هم نتوانسته باشد جام را بالای سر ببرد؛ از این فصل کدام تصویر زیبا در ذهن هواداران جاودانه خواهد بود؟ هیچ تصویری. پرسپولیس امسال تقریبا هیچ مسابقه‌ای را راحت و مقتدرانه نبرد و از آن مهم‌تر اینکه در هیچ‌یک از 2داربی رفت و برگشت نتوانست استقلال را شکست بدهد. در فصلی که قهرمان نمی‌شوید، حداقل پیروزی برابر رقیب دیرینه التیامی بر زخم‌هاست، اما داربی رفت به‌شدت کسالت‌بار بود و مساوی شد، در داربی برگشت هم مثل همیشه اشتباه یحیی گل‌محمدی در مدیریت بازی کار دست سرخ‌ها داد.

  جوان‌گرایی نکردند
قرار نیست تیم‌هایی مثل پرسپولیس و استقلال در حجم انبوه رو به استفاده از بازیکنان جوان بیاورند و چهره جدید به فوتبال ایران معرفی کنند، اما قرار هم نیست کاملا مصرف‌گرا باشند و هیچ تولیدی از خودشان نداشته باشند. بیشتر از 2 سال است همه از یحیی ایراد می‌گیرند که چرا در بازی دادن به جوانان خشک‌دستی می‌کند. او هرگز جسارت کافی برای جبران این کاستی را نداشته و حتی 2فصل پیش که 4هفته قبل از پایان مسابقات قهرمان شد، باز در مسابقات تشریفاتی هم به بازیکنان کم‌سال و گمنام بازی نداد. طبیعتا لیگ 21هم از این قاعده مستثنی نبود. کل فصل را که نگاه کنید، یحیی هیچ برگ برنده‌ای در پرسپولیس رو نکرد و بذری برای فردای این تیم نکاشت. شاید نهایتا دقایق کوتاهی به محمد عمری بازی رسیده باشد که این هم اصلا کافی نیست.

  اخلاقی هم خوب نبودند
پرسپولیس در این سال‌ها مشهور شده بود به تیمی که فرهنگی متفاوت دارد، همه در آن تلاش می‌کنند و کسی غرولند نمی‌کند. از بین رفتن این فرهنگ اما، بدترین اتفاقی بود که در فصل جاری رخ داد. تمام باشگاه خلاصه شد در اعتراض، انتقاد، شکایت، حمله، بیانیه‌نویسی و بهانه‌گیری. شاید چکیده این عادت جدید، بیش از همه در شمایل خود یحیی نمایان بود؛ مردی که زود به زود عصیان می‌کرد، بازیکن خودش را بیرون می‌انداخت، گریبان داور را می‌گرفت یا استعفا می‌داد و صفحه‌اش را می‌بست. اگر بخواهیم نگاه بلندمدت‌تر داشته باشیم، این تغییر فرهنگ بدترین اتفاقی بود که برای پرسپولیس رخ داد و ممکن است در فصول آینده هم به این تیم لطمه بزند.