کریم بنزما برای رئال غایب بود و کارلو آنچلوتی نشان داد که بازی بدون بهترین بازیکن تیمش را بلد نیست. او ترجیح داد بدون مهاجم هدف و با 9 کاذب تیمش را به زمین بفرستد و این نخستین اشتباه او بود. وینسیوس و رودریگو در خط حمله بودند در حالی که رودریگو در تمام فصل تنها دو گل به ثمر رسانده که هیچکدام شان هم در لالیگا نبود.

 برنامه کارلتو از همان ابتدا استفاده از ضدحملات بود و تا دقیقه 35 بازی و زمانی که بارسا 0-1 پیش بود روی یکی از همین ضدحملات می توانست توسط وینیسیوس به گل هم برسد ولی او مقابل تراشتگن ترجیح داد خود را به زمین برند و پنالتی بگیرد، حربه ای که جواب نداد. آنچلوتی لوکا مودریچ بهترین هافبک خود را هم به خط حمله منتقل کرده بود تا 9 کاذب تیمش باشد، پستی که برایش بی سابقه بود.

با این حال بدترین اشتباه آنچلوتی در شروع نیمه دوم بود، زمانی که او تیمش را سه دفاعه کرد. با گذشت زمان و تایید خود کارلتو ثابت شده که داوید آلابا در پست دفاع چپ بهتر از مدافع میانی است. او روی دو گل اول بارسا یکی از مقصرین بود.

 نیمه نخست ناچو دفاع چپ رئال بود و در صحنه گل اول به راحتی مقهور سرعت و تکنیک دمبله شد. ستاره فرانسوی سانتر کرد و اوبامیانگ جلوتر از آلابا با سر دروازه را باز کرد. روی گل دوم و ارسال کرنر دمبله بازهم آلابا جا ماند و آرائوخو گلزنی کرد. نیمه دوم آلابا به دفاع چپ رفت و نشان داد که حتی از فرلاند مندی، مدافع چپ ثابت رئال هم عملکرد بهتری دارد.

تغییرات بعدی باعث شد تا رئال کمی روند بهتری پیدا کند، هرچند واقعا مشخص نیست این روند به خاطر عقب نشینی بارسا بود یا اندیشه های آنچلوتی. 

در نهایت رئال حتی می تواند خوشحال هم باشد که گل های بیشتری دریافت نکرد و شکست تحقیرآمیزتر نشد. رئال در ادامه لالیگا باید به زمین اتلتیکو و سویا برود، چه کسی می گوید کار قهرمانی لالیگا تمام شده است؟ واضح است که تمام نشده، بویش می آید.