دکتر سیدجلال ابراهیمی *

اینجا درها بسته است.

اینجا شب‌ها پیوسته است.

اینجا تداوم، رگ خون ریز است.

اینجا شب، بی‌ستاره است.

اینجا حصار احتضار است.

اینجا خاک در حسرت رویت آفتاب است.

اینجا غم در جاری جاده‌ها است.

اینجا سرزمین بارانِ گریه است.

اینجا حجم، رویای رهایی است.

اینجا ضجه گورکن، در دفن نوزاد است.

اینجا سرزمین گُر گرفته، در ارتفاع بن‌بست است.

اینجا کرانه‌ها مضروب است.

اینجا چند مسیح، مصلوب است.

اینجا نجابت زن، زخمی است.

اینجا رفعت استقامت مردان است.

اینجا زنگ ناقوس، فرو ریخته است.

اینجا بودن، نقش دیوار احتمال است.

اینجا زمان در قفلِ مکان است.

اینجا بن‌بست آزادگی است.

اینجا حجم کبوتران بی‌رجعت است.

اینجا ژرف چاله خودخواهی است.

اینجا دخمه نشخوار خاطره‌ها است.

اینجا کافه استفراغ، در پس کوچه‌های تاریکی است.

اینجا تشنگی در کنار دریا است.

اینجا شبح سرخ در پیوند موج زرد است.

اینجا سعایت، پشت دیوار همسایگی است.

اینجا پیچش پچ پچ کوچه‌های پا بریده است.

اینجا تن شعر، سرد است.

اینجا دستان کلمه پر رعشه است.

اینجا پای واژه، بی‌نا است.

اینجا اجساد در شبحی بی‌طرح است.

اینجا تجسد، در قاب لینچ اعضا است.

اینجا پرده خانه‌ها، چونان پلک بی‌خواب است.

اینجا پشت دیوار، جاده به انتظار یاری است.

اینجا گل آفتاب گردان، در حسرت آفتاب است.

* مدیر مرکز مطالعات و پژوهش ایران و ترکیه