نکته اساسی آنکه دموکرات‌ها در طول این مذاکرات با سیاست چماق و هویج سعی کرده‌اند که با تشدید فشار، ادامه تحریم‌ها و توسل به شگرد‌های روانی و رسانه‌ای ضمن مقصرنمایی جمهوری اسلامی ایران، توپ را در زمین ایران‌انداخته و با حفظ ساختار تحریم‌ها به برجام بازگردند تا هم در داخل ایالات‌متحده برگ برنده‌ای را رو کنند و هم با بازگشت به برجام مکانیسم ماشه و تشدید تحریم‌ها علیه ایران را از سر بگیرند.

آن‌ها تاکنون نه‌تنها هیچ حسن نیت و ابتکار عملی از خود نشان نداده‌اند بلکه تنها در طول چند ماه گذشته، در سه نوبت تحریم‌های جدیدی را علیه اشخاص حقوقی و حقیقی ایران اعمال کرده‌اند.

ازاین‌رو به نظر می‌رسد که عدم توافق بهتر از توافق بد است و آنچه بایستی در دستور کار تیم مذاکره‌کننده کشورمان قرار گیرد این است که ضمن پافشاری بر اصول و شروط ملت ایران (لغو تحریم‌ها، راستی آزمایی مؤثر و ارائه تضمین از سوی آمریکایی‌ها) نشان دهند که ریل دیپلماسی کشور در دولت سیزدهم تغییر کرده و جمهوری اسلامی ایران معطل برجام نمی‌ماند.

اکنون فناوری هسته‌ای و بهبود مناسبات تجاری با سایر کشور و تقویت دیپلماسی اقتصادی و منطقه‌ای برگ برنده جمهوری اسلامی ایران است. از طرفی آمریکایی‌ها در افکار عمومی جهان تحقیر شده و خود آن‌ها به شکست فشار حداکثری و کند شدن تیغ تحریم‌ها علیه ایران معترف هستند.