متن پيش رو در جوان منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست
دو سه ماه قبل بود که وضعيت داعش در عراق و سوريه تفاوت قابل توجهي داشت. اين گروه تروريستي در حالي که از تصرف شهر کردنشين کوباني در سوريه نااميد شده بود، نيروهاي خود را به سوي غرب حرکت داد و توانست بخش قابل توجهي از يرموک در حومه دمشق را هم تصرف کند و به پيشروي‌هايي دست بيابد. داعش در عراق وضعيتي برعکس سوريه داشت چراکه ارتش و نيروهاي مردمي اين کشور توانستند استان صلاح الدين را از وجود اين گروه تروريستي پاکسازي کنند و آماده مي‌شدند تا رشته عمليات خود را در ديگر مناطق تحت تصرف داعش ادامه دهند. حالا وضعيت برعکس شده، داعش مجبور شده تحت فشار ارتش سوريه از شهر باستاني پالميرا عقب‌نشيني کند اما توانسته در عراق بر شهر الرمادي، مرکز استان الانبار، مسلط بشود. اين تغيير معادله در وضعيت جنگي داعش بيش از هر چيز به شرايط عراق ارتباط دارد تا به ضعف اين گروه در سوريه و قدرت آن در عراق. اولين مسئله و البته مهم‌ترين به استان الانبار و چگونگي آرايش نيروهاي دولتي در آن و برنامه‌اي مربوط مي‌شود که دولت عراق براي جنگ با داعش در اين استان در نظر گرفته بود.
قبل از هر چيز بايد توجه داشت که پيروزي ارتش و نيروهاي مردمي به خصوص نيروهاي موسوم به حشدالشعبي در استان صلاحالدين و آزادسازي مرکز اين استان، تکريت، به گونه‌اي بود که دو جبهه تبليغاتي از طرف امريکا و برخي کشورهاي عربي به ويژه آل‌سعود به راه افتاد. اين کشورهاي عربي با اتها‌م‌زني به نيروهاي مردمي جنگ رسانه‌اي فرقه‌اي به راه انداختند تا آنکه دولت عراق را در استفاده از اين نيروها تحت فشار قرار بدهند و امريکا هم از اين جنگ تبليغاتي حمايت کرد تا آنکه حيدر العبادي، نخست وزير عراق، در سفر خود به واشنگتن مجبور به کوتاه آمدن در برابر اين جنگ تبليغاتي شد و قبول کرد که در عمليات استان الانبار از نيروهاي مردمي استفاده نکرده و به نيروهاي ارتش و قبايل سني حاضر در اين استان دل ببندد. العبادي اين تصميم را در حالي گرفت که همکاري برخي از اين قبايل با داعش طي بيش از يک سال و نيم اخير بر کسي پوشيده نيست جداي از اينکه کوتاهي برخي از فرماندهان و نيروهاي ارتش و حتي خيانت آنها در برابر حملات داعش باعث دردسرهاي عراق طي اين مدت شده است. همين دو عامل بود که در سال گذشته باعث تصرف موصل به دست داعش و پيشروي اين گروه به سوي استان‌هاي صلاحالدين و دياله شد و حالا با تکرار هر دو در عمليات الانبار فاجعه به بار آمد و شهر الرمادي به دست اين گروه افتاد. در کنار اين دو عامل نبايد از نقش امريکا غفلت کرد چراکه تعلل اين کشور در کمک تسليحاتي به عراق و کوتاهي از حملات هوايي به مواضع داعش در الانبار کمک قابل‌توجهي به اين گروه تروريستي براي تصرف بر شهر الرمادي بوده است. تمام اين شرايط باعث شده تا داعش بتواند بعد يک سال از تصرف موصل، اين توانايي را پيدا کند که بر شهر الرمادي هم مسلط بشود و بايد گفت که تنها تکرار تجربه‌هاي تلخ گذشته از ضعف يا خيانت برخي از فرماندهان و نيروهاي ارتش، اعتماد بي‌مورد به بعضي از قبايل سني و نقش مشکوک امريکا در عراق موجب اين وضعيت شده است.
اين عوامل آن قدر آشکار است که حتي شوراي استان الانبار هم از نيروهاي مردمي و حشد الشعبي درخواست کمک کرده و خود العبادي هم دستور حرکت اين نيروها را به سوي رمادي داده است. العبادي به اين صورت سعي در تصحيح اشتباه خود دارد و به نظر مي‌رسد که از اعتماد بي‌مورد خود به آن قبايل و حمايت امريکا درس گرفته که حالا دست به دامان اين نيروها شده است. در واقع، عمليات الانبار بايد همانند عمليات صلاحالدين پيش مي‌رفت تا روند آزادسازي اين استان هم مثل آن عمليات پيش برود و اين امکان براي داعش پيش نيايد تا با تصرف رمادي به نيروهاي خود روحيه بدهد و وانمود کند که هنوز هم قدرت تصرف شهرهاي عراق را دارد. روشن است که ورود نيروهاي مردمي به الانبار وضعيت جنگ در اين استان را تغيير خواهد داد اما اين العبادي است که بايد از وضعيت فعلي درس بگيرد و از آن در ديگر عمليات‌ها عليه داعش استفاده کند تا جنگ با اين گروه تروريستي هزينه‌هايي مثل وضعيت فعلي در الرمادي نداشته باشد.
*سيد رحيم لاري
∎
دو سه ماه قبل بود که وضعيت داعش در عراق و سوريه تفاوت قابل توجهي داشت. اين گروه تروريستي در حالي که از تصرف شهر کردنشين کوباني در سوريه نااميد شده بود، نيروهاي خود را به سوي غرب حرکت داد و توانست بخش قابل توجهي از يرموک در حومه دمشق را هم تصرف کند و به پيشروي‌هايي دست بيابد. داعش در عراق وضعيتي برعکس سوريه داشت چراکه ارتش و نيروهاي مردمي اين کشور توانستند استان صلاح الدين را از وجود اين گروه تروريستي پاکسازي کنند و آماده مي‌شدند تا رشته عمليات خود را در ديگر مناطق تحت تصرف داعش ادامه دهند. حالا وضعيت برعکس شده، داعش مجبور شده تحت فشار ارتش سوريه از شهر باستاني پالميرا عقب‌نشيني کند اما توانسته در عراق بر شهر الرمادي، مرکز استان الانبار، مسلط بشود. اين تغيير معادله در وضعيت جنگي داعش بيش از هر چيز به شرايط عراق ارتباط دارد تا به ضعف اين گروه در سوريه و قدرت آن در عراق. اولين مسئله و البته مهم‌ترين به استان الانبار و چگونگي آرايش نيروهاي دولتي در آن و برنامه‌اي مربوط مي‌شود که دولت عراق براي جنگ با داعش در اين استان در نظر گرفته بود.
قبل از هر چيز بايد توجه داشت که پيروزي ارتش و نيروهاي مردمي به خصوص نيروهاي موسوم به حشدالشعبي در استان صلاحالدين و آزادسازي مرکز اين استان، تکريت، به گونه‌اي بود که دو جبهه تبليغاتي از طرف امريکا و برخي کشورهاي عربي به ويژه آل‌سعود به راه افتاد. اين کشورهاي عربي با اتها‌م‌زني به نيروهاي مردمي جنگ رسانه‌اي فرقه‌اي به راه انداختند تا آنکه دولت عراق را در استفاده از اين نيروها تحت فشار قرار بدهند و امريکا هم از اين جنگ تبليغاتي حمايت کرد تا آنکه حيدر العبادي، نخست وزير عراق، در سفر خود به واشنگتن مجبور به کوتاه آمدن در برابر اين جنگ تبليغاتي شد و قبول کرد که در عمليات استان الانبار از نيروهاي مردمي استفاده نکرده و به نيروهاي ارتش و قبايل سني حاضر در اين استان دل ببندد. العبادي اين تصميم را در حالي گرفت که همکاري برخي از اين قبايل با داعش طي بيش از يک سال و نيم اخير بر کسي پوشيده نيست جداي از اينکه کوتاهي برخي از فرماندهان و نيروهاي ارتش و حتي خيانت آنها در برابر حملات داعش باعث دردسرهاي عراق طي اين مدت شده است. همين دو عامل بود که در سال گذشته باعث تصرف موصل به دست داعش و پيشروي اين گروه به سوي استان‌هاي صلاحالدين و دياله شد و حالا با تکرار هر دو در عمليات الانبار فاجعه به بار آمد و شهر الرمادي به دست اين گروه افتاد. در کنار اين دو عامل نبايد از نقش امريکا غفلت کرد چراکه تعلل اين کشور در کمک تسليحاتي به عراق و کوتاهي از حملات هوايي به مواضع داعش در الانبار کمک قابل‌توجهي به اين گروه تروريستي براي تصرف بر شهر الرمادي بوده است. تمام اين شرايط باعث شده تا داعش بتواند بعد يک سال از تصرف موصل، اين توانايي را پيدا کند که بر شهر الرمادي هم مسلط بشود و بايد گفت که تنها تکرار تجربه‌هاي تلخ گذشته از ضعف يا خيانت برخي از فرماندهان و نيروهاي ارتش، اعتماد بي‌مورد به بعضي از قبايل سني و نقش مشکوک امريکا در عراق موجب اين وضعيت شده است.
اين عوامل آن قدر آشکار است که حتي شوراي استان الانبار هم از نيروهاي مردمي و حشد الشعبي درخواست کمک کرده و خود العبادي هم دستور حرکت اين نيروها را به سوي رمادي داده است. العبادي به اين صورت سعي در تصحيح اشتباه خود دارد و به نظر مي‌رسد که از اعتماد بي‌مورد خود به آن قبايل و حمايت امريکا درس گرفته که حالا دست به دامان اين نيروها شده است. در واقع، عمليات الانبار بايد همانند عمليات صلاحالدين پيش مي‌رفت تا روند آزادسازي اين استان هم مثل آن عمليات پيش برود و اين امکان براي داعش پيش نيايد تا با تصرف رمادي به نيروهاي خود روحيه بدهد و وانمود کند که هنوز هم قدرت تصرف شهرهاي عراق را دارد. روشن است که ورود نيروهاي مردمي به الانبار وضعيت جنگ در اين استان را تغيير خواهد داد اما اين العبادي است که بايد از وضعيت فعلي درس بگيرد و از آن در ديگر عمليات‌ها عليه داعش استفاده کند تا جنگ با اين گروه تروريستي هزينه‌هايي مثل وضعيت فعلي در الرمادي نداشته باشد.
*سيد رحيم لاري