شفقنا- استاد دانشگاه صنعتی شریف گفت: ایران می تواند در 75 سال آینده پیشران روشنگری و توسعه علمی در جهان اسلام باشد و این امر مستلزم دوری از غرور کاذب و روی آوردن به تأمین نیازمندیهای نسل‌های آینده برای شکوفایی است.

به گزارش شفقنا به نقل از دفتر ارتباطات مركز الگوي اسلامي ايراني پيشرفت، دکتر رضا منصوري با اشاره به تاريخچه علم در نظام سياسي بشر گفت: در حدود ۷۵۰ سال پیش رشیدالدین فضل‌الله از لزوم حمایت دولت‌ها از علم صحبت کرد که بسیاری آن را اولین توصیه در تاریخ جهان برای نقش دولتها در حمایت از علم می دانند و حدود ۷۵ سال پیش در سال 1324 برای اولین بار در دنیای مدرن، وانوار بوش خواست دولت آمریکا در علم سرمایه‌گذاری مهمی کند. بدین منظور، فرهنگستان‌های آمریکا سندی برای علم در ۷۵ سال آینده منتشر کردند و دولت ایالات متحده اولین سرمایه‌گذاری عظیم را در این حوزه شروع کرد.

او با تعريف واژه علم گفت: در اینجا علمی مد نظر است که توان و ابزار تفکر است و همراه با خلاقیت و نوآوری به بالندگی جوامع می انجامد نه علمی که آگاهی مطلق تلقی ‌شود و یا مترادف با آموزش عالی باشد. بر اساس این چند مفهوم و برداشت، علم بر چهار دسته بنیادی، کاربردی، کاربستی و توسعه تجربی تقسيم مي شود.

استاد دانشگاه صنعتی شریف ادامه داد: در ایران هنگامی که از علم کاربردی یا از نیاز به کاربرد علم صحبت می‌شود معمولاً کاربست علم یا علم کاربستی به معنی توسعه تجربی منظور است. به‌عبارتی دیگر به معنای به‌کاربستن علوم بنیادی و یا کاربردی برای رفع نیازهای مردم و جامعه. در این برداشت، مفهوم علم با سیاست علمی معمولاً اشتباه گرفته می‌شود و این دو به جای همدیگر به کار می‌رود مثلاً اینکه بمب، خوب است یا نه، تصمیمی سیاسی است و ربطی به علم خوب و بد ندارد. چگونگی کاربرد علم، امری سیاسی است.

او با بيان اينكه برنامه ریزی علمی به دو نوع انفعالی و فعال تقسیم می‌شود، گفت: ما باید به سمت برنامه ریزی فعال با رویکرد توجه به نیازها و مشکلات کشور با نگاه به آینده و رفاه و شکوفایی نسلهای بعدی حرکت کنیم. ایران می تواند در 75 سال آینده پیشران روشنگری و توسعه علمی در جهان اسلام باشد و این امر مستلزم دوری از غرور کاذب و روی آوردن به تأمین نیازمندی های نسل‌های آینده برای شکوفایی است.