در این شرایط جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات متحده از دو مقام تایوانی دعوت کرد تا به «اجلاس مجازی برای دموکراسی» که در واشنگتن برگزار شد، بپیوندند. همزمان لیتوانی یک کشور کوچک از بالتیک با افتتاح دفتر تجاری تایوان موافقت کرده که این اقدام خشم چین را برانگیخته است. کشورهای دیگر اروپای شرقی که زمانی تحت سلطه اتحاد جماهیر شوروی بودند، روابط اقتصادی و فرهنگی خود را عمیق‌تر کرده‌اند، از جمله جمهوری چک، لهستان و اسلواکی. چنین تلاش‌های فزاینده تایوان را به نقطه عطف بالقوه‌ای در روابط چین با جهان تبدیل کرده است؛ به ویژه ایالات متحده، که به دنبال تقویت موقعیت تایوان به‌عنوان یک کشور واقعی با بیش از ۲۳ میلیون نفر و بیست و دومین اقتصاد بزرگ جهان از منظر تولید ناخالص داخلی است. دنیس مونکادا کولیندرز، وزیر امور خارجه نیکاراگوئه دلایل این تصمیم را توضیح نداد؛ اما چین به‌طور مداوم بر متحدان رسمی تایوان فشار می‌آورد تا روابط خود را با این جزیره قطع کنند؛ جزیره‌ای که پکن با راهبردی به نام «سرزمین واحد» تایوان را از آن خود می‌داند.
اخیرا در سال ۲۰۱۷، تسای اینگ ون، رئیس‌جمهوری تایوان از نیکاراگوئه بازدید کرد؛ جایی که دانیل اورتگا، رئیس‌جمهوری این کشور قول داد که به ایجاد حمایت بین‌المللی از دموکراسی این جزیره کمک کند. وزارت امور خارجه تایوان روز جمعه در بیانیه‌ای اعلام کرد: «ما عمیقا متاسفیم که دولت دانیل اورتگا سال‌ها همبستگی و دوستی بین مردم دو کشور را نادیده گرفته است.» در حال حاضر، تنها ۱۳ کشور و واتیکان تایوان را به رسمیت می‌شناسند که از ۲۱ کشور در ابتدای سال ۲۰۱۷ کمتر است. از آن زمان، پاناما، جمهوری دومینیکن، بورکینافاسو، السالوادور، کیریباتی، جزایر سلیمان و اکنون نیکاراگوئه به رسمیت شناختن خود را پس گرفته‌اند.
چین تلاش کرده است تایوان را منزوی نگه دارد، حتی آن را از شرکت در مجامع بین‌المللی مانند مجمع جهانی بهداشت منع کرده است؛ به این امید که تایوان را مجبور به پذیرش اتحاد با سرزمین اصلی به‌عنوان یک امر اجتناب‌ناپذیر کند. ناتاشا کسام، دیپلمات سابق استرالیایی در پکن که اکنون در موسسه «لووی» یک سازمان تحقیقاتی مستقل در سیدنی به سر می‌برد، معتقد است: «اگرچه این برای تایوان ناامید کننده خواهد بود، اما مهم است که آن را در یک چشم‌انداز خوب نگه داریم.» وی گفت: «در سال‌های اخیر، تایوان روابط خود را با شرکای بزرگ غیررسمی مانند ژاپن و ایالات متحده افزایش داده و این برای ارتقای جایگاه تایوان در جهان بسیار مهم‌تر از ارتباط با شرکای دیپلماتیک کم‌اهمیت‌تر است.» دقایقی پس از اعلام نیکاراگوئه، رسانه‌های دولتی چین گزارش دادند که هیاتی از مقامات نیکاراگوئه در تیانجین، شهر بندری که چین در طی پاندمی ویروس کرونا در آن جلسات دیپلماتیک برگزار می‌کرد، حضور دارند. حضور آنها حاکی از هماهنگی بین دو کشور بر سر زمان تصمیم‌گیری بود. نیکاراگوئه یک‌بار پیش از این، در سال ۱۹۸۵، پس از اینکه اورتگا برای اولین بار به قدرت رسید، به روابط دیپلماتیک خود پایان داد؛ اما پنج سال بعد، در زمان ریاست‌جمهوری ویولتا چامورو، این تصمیم را تغییر داد.آ خرین تغییر نظر، یک ماه پس از انتخاب مجدد اورتگا برای چهارمین دوره متوالی به‌عنوان رئیس‌جمهور صورت گرفت؛ آن هم پس از انتخاباتی که به‌دلیل شبهاتی که داشت، مورد انتقاد گسترده قرار گرفت. در این‌باره ایالات متحده از تغییر دیپلماتیک نیکاراگوئه انتقاد کردند پرایس، سخنگوی وزارت امور خارجه، گفت: «اورتگا که در یک انتخابات غیرمنصفانه پیروز شده است، اقداماتش نمی‌تواند منعکس‌کننده اراده مردم نیکاراگوئه باشد که به مبارزه برای دموکراسی و دستیابی به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی خود ادامه می‌دهند.»